Szczegóły

Opublikowano: 15 grudzień 2015

zatoka w hrabstwie Galway, na zachodzie Irlandii, na wyspie o tej samej nazwie. Część Oceanu Atlantyckiego. Galway Bay ma ok. 10 km szerokości w głębi, 30 km u wejścia i długość 50 km. U wejścia do zatoki znajduje się archipelag wysp Aran. Na północno-wschodnim brzegu zatoki leży miasto Galway, od którego zatoka wzięła swoją nazwę.

Szczegóły

Opublikowano: 15 grudzień 2015

Park im. Jana Kasprowicza jest największym tego typu obiektem w Szczecinie i zajmuje powierzchnię ok. 50 hektarów. To jedno z najpopularniejszych miejsc spacerowych w mieście. Zieleniec został założony w 1900 roku i nazywany był Quistorp Park od nazwiska człowieka, który przekazał te tereny miastu. Mógł je rozparcelować i sprzedać pod zabudowę, jednak wolał, aby Szczecin miał atrakcyjne tereny rekreacyjne. W tym celu powstały alejki spacerowe, punkty widokowe, a nawet trasy konne. Plan wypalił – park do dzisiaj jest bardzo chętnie odwiedzany przez osoby w każdym wieku. To również jedno z ulubionych miejsc treningu biegaczy. Wyjątkowo ciekawie prezentuje się rzeźba terenu – liczne pagórki, wzniesienia, pochyłości dodają temu miejscu unikalnego uroku. A zimą są wręcz ubóstwiane przez najmłodszych miłośników sanek. Z kolei brzegami jeziora Rusałka często spacerują zakochani i całe rodziny. Na terenie parku znajduje się również amfiteatr im. Heleny Majdaniec. Jest to popularne miejsce letnich wydarzeń kulturalnych. Od kilkunastu lat, na zboczu w pobliżu jeziora znajduje się oryginalny, wieloelementowy pomnik autorstwa Władysława Hasiora. W granicach parku mieści się też jeden z najbardziej znanych symboli Szczecina – Pomnik Czynu Polaków. Trzy orły zostały odsłonięte w 1979 roku. Park Kasprowicza jest też ciekawym miejscem dla botaników. Posadzono tutaj dziesiątki drzew i krzewów (mówi się o ponad 200 różnych gatunkach), w tym także tych bardzo rzadko występujących w Polsce (np. sosna żółta, cyprysik błotny, platan i jesion mannowy). Razem z Parkiem Leśnym Arkońskim, Park Kasprowicza tworzy zespół przyrodniczo-krajobrazowy. To naprawdę genialne miejsce na sport, turystykę i wypoczynek. https://zp.pl/szczecin-park-kasprowicza,

Szczegóły

Opublikowano: 13 grudzień 2015

Dydaktyczno-wystawowa placówka botaniczna znajdująca się w poznańskim Parku Wilsona.Prezentowanych jest tu około 1100 gatunków roślin, a w akwarium 170 gatunków ryb oraz około 50 gatunków roślin wodnych. Palmiarnia Poznańska jest największą w kraju i jedną z największych w Europie. Palmiarnia Poznańska jest otwarta codziennie od wtorku do niedzieli. Palmiarnia jest zamknięta dla zwiedzających w poniedziałki, pierwszy dzień świąt Bożego Narodzenia, Wielkanoc, Nowy Rok i Wszystkich Świętych. od 1 marca od wtorku do niedzieli - 9:00 - 17:00 (kasa do godz. 16:00) od 1 maja 9-17-18od wtorku do soboty - 9:00 - 17:00 (kasa do godz. 16:00) w niedziele i święta - 9:00 - 18:00 (kasa do godz. 17:00) od 2 listopada od wtorku do soboty - 9:00 - 16:00 (kasa do godz. 15:00) w niedziele i święta - 9:00 - 17:00 (kasa do godz. 16:00) Park Wilsona otwarty jest przez cały rok w godzinach od 5:00 do 22:00. Ceny biletów wstępu do Palmiarni normalny - 7,00 zł ulgowy - 5,00 zł (dzieci powyżej 3. roku życia, młodzież szkolna, studenci, emeryci, renciści) dzieci do lat 3. - wstęp bezpłatny

Szczegóły

Opublikowano: 13 grudzień 2015

Palmiarnia jest położona na szczycie Winnego Wzgórza. Otoczona tzw. Parkiem Winnym porośniętym winoroślami stanowi jedną z najbardziej rozpoznawalnych atrakcji turystycznych miasta. Składa się z rozbudowanego w ostatnich latach oszklonego pawilonu oraz domku winiarza. W palmiarni rosną egzotyczne rośliny. Unikatem na skalę europejską jest znajdująca się w jej wnętrzu największa na Starym Kontynencie palma daktylowa, można również zobaczyć żółwie wodne i ryby w akwariach. Oprócz podziwiania egzotycznych roślin i zwierząt palmiarnia spełnia funkcję restauracji, w której są organizowane różne imprezy kulturalne i okolicznościowe

Szczegóły

Opublikowano: 12 grudzień 2015

Cooley Peninsula – pagórkowaty półwysep w hrabstwie Louth, w północno-wschodniej Irlandii. Znajdują się na nim Cooley Mountains sięgające 588 m n.p.m. (szczyt Slieve Foy). Od północy półwysep oblewają wody Carlingford Lough, od południa zaś – Dundalk Bay.Największymi miejscowościami na Cooley Peninsula są Omeath, Carlingford i Greenore. Same góry są miejscem odwiedzin wielu turystów

Szczegóły

Opublikowano: 12 grudzień 2015

Miasto w Irlandii znajdujące się około 30 kilometrów od granic Dublina. Obecnie administracyjnie część hrabstwa Fingal. Położone nad morzem w zatoce jest doskonałym węzłem komunikacyjnym leżącym na trasie Dublin – Dundalk. Posiada stację kolejki podmiejskiej, połączenia autobusowe oraz autostradę bezpośrednio do Dublina. Balbriggan obecnie przeżywa prawdziwy boom gospodarczy. Kwitnie budownictwo mieszkaniowe, tutaj lokują swoje siedziby znane, duże sieci handlowe (Tesco, Dunnes Stores, Super Value), powstają nowe ośrodki edukacji i oświaty. Miasto staje się dużym i nowoczesnym ośrodkiem sypialnym dla pracujących w większości w Dublinie i Droghedzie mieszkańców. Jest w nim również wiele ciekawych rzeczy do zobaczenia.

Szczegóły

Opublikowano: 12 grudzień 2015

Belfast to miasto, które przetrwało jeden z niewątpliwie najbardziej skomplikowanych konfliktów w historii. Lata sporów pomiędzy IRA, a Armią Brytyjską zrobiły swoje. Spuściznę walk między katolickimi republikanami, a protestanckimi lojalistami widzimy do tej pory. Trzeba jedynie wiedzieć gdzie się udać. Miasto jest obfite w wiadomości i przekazy. Jest podzielone murem i wciąż pełne uprzedzeń. Belfast jest katolicki i protestancki.

Szczegóły

Opublikowano: 12 grudzień 2015

Arboretum w Kórniku – znajduje się w województwie wielkopolskim , w gminie Kórnik. Arboretum jest największym i najstarszym w Polsce i czwartym co do wielkości kolekcji w Europie. Na powierzchni ponad 40 ha znajduje się ponad 3300 taksonów drzew i krzewów, w tym wiele egzotycznych. Arboretum wraz z Zamkiem wpisane jest do rejestru zabytków pod sygnaturą 116/A. Od 11 lipca 2011 roku Zespół zamkowo-parkowy wraz z kościołem parafialnym – nekropolią właścicieli wpisany został przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej na listę pomników historii. Zostało założone w 1. połowie XIX wieku wokół zamku w Kórniku przez jego właściciela, hrabiego Tytusa Działyńskiego. Dzieło to kontynuował jego syn Jan Kanty Działyński oraz wnuk Władysław Zamoyski. Pierwotnie był to jednak ogród w stylu francuskim założony przez Teofilę z Działyńskich Szołdrską-Potulicką. Teofila założyła ogród po rozwodzie z mężem Aleksandrem Potulickim. W Kolekcji Arboretum znajdują się kilkusetletnie okazy drzew rodzimych, przede wszystkim lip, buków, i dębów, jak i dobrze zadomowione ponad stuletnie egzemplarze egzotycznych magnolii drzewiastych, jodeł greckich czy cypryśników błotnych z wykształconymi pneumatoforami (najstarsze w Polsce). Są tu także kolekcje brzóz, jabłoni i wiśni oraz krzewów ozdobnych: lilaków, forsycji, tawuł, różaneczników i azalii. W Kórniku dokonano aklimatyzacji takich gatunków jak jodła koreańska, żywotnik zachodni (odmiana 'Aurescens'), jodła Veitcha czy kolkwicje chińskie. Nowe i stare gatunki i odmiany drzew i krzewów są rozmnażane w Szkółkach Kórnickich. Obecnie na terenie arboretum w Kórniku znajdują się Instytut Dendrologii PAN z ogrodami doświadczalnymi oraz muzeum dendrologicznym.

Szczegóły

Opublikowano: 12 grudzień 2015

Usteckie Łazienki (ul. Beniowskiego) - w XIX wieku zapanowała moda na zimne kąpiele, które miały wspaniale przywracać zdrowie, a nawet leczyć z melancholii. W znanym już wtedy kąpielisku Ustka, wybudowano więc pierwsze prywatne łazienki służące zimnym kąpielom w wodzie morskiej. Jednak z czasem łazienki skomunalizowano i władze kurortu podjęły decyzję o postawieniu w tym miejscu Zakładu Przyrodoleczniczego. Zamysł był taki, by proponować letnikom kąpiele w podgrzanej wodzie morskiej, dostarczanej do budynku specjalnym rurociągiem. Ponieważ zainteresowanie było duże, zakład szybko rozwijał się i już w latach 30-tych XX wieku proponowano również: kąpiele solankowe, borowinowe, natryski i masaże. Ówczesne foldery reklamowały Ustkę jako miejsce, gdzie można wyleczyć się z reumatyzmu, astmy, chorób tarczycy, żołądka, układu oddechowego oraz nerwicy.

Szczegóły

Opublikowano: 12 grudzień 2015

Wyspa Mielino pojawiła się na mapach Świnoujścia w 1911 r. jako efekt przekopania nowego kanału mającego usprawnić żeglugę z Bałtyku do Szczecina. Jest długa na 3,5 km i wąska. W najszerszym miejscu nie osiąga więcej jak 500 m. Zamieszkują ją głównie kormorany, choć wprawne oko dostrzec może czaple i nawet dostojnego bielika. Czaple rezydują na brzegach. Nic dziwnego. Królestwo kormoranów nie wygląda zachęcająco. Nagie konary drzew przywodziłyby na myśl księżycowy krajobraz, gdyby…na Księżycu rosły drzewa. W centrum wyspy dominuje szarość. Żadnych traw czy kwiatów, tylko surrealistyczne, krzyczące w niebo gałęzie oblepione mrowiem czarnych ptaszysk. Czy wiecie, dlaczego tak przesiadują? Kormorany nie posiadają produkującego łój gruczołu kuprowego. Łój jest potrzebny wodnemu ptactwu do natłuszczania piór, dzięki czemu woda „spływa po nich jak po kaczce”. Głęboko nurkujący za pokarmem kormoran najzwyczajniej w świecie przemaka. Siedzi potem na gałęzi i długo się suszy potrząsając co chwilę rozpostartymi skrzydłami. Dorosły przedstawiciel tego gatunku potrafi spałaszować dziennie ponad pół kilograma ryb. Guano to produkt uboczny ptasiej żarłoczności. Pokryte nim gałęzie usychają, roślinność naziemna ulega stopniowemu wypaleniu. Kormorany przenoszą się na kolejne drzewo… i na kolejne… Wyspa leży pomiędzy Kanałem Mielińskim a Starą Świną. Najdogodniej oglądać ją z pokładu stateczków wycieczkowych. Ptaki pozują wdzięcznie

Szczegóły

Opublikowano: 12 grudzień 2015

Mniejsza replika paryskiej wieży Eiffela znajduje się na szczycie ponad 300-metrowego wzgórza Petrzyn. Zbudowana została w 1891 roku z okazji Wystawy Jubileuszowej w Pradze przez F. Prasila. Jednym z pomysłodawców budowy był Vilem Kurz Starszy, czeski pisarz i polityk, który wcześniej odwiedził Paryż i był pod wrażeniem wieży Eiffela. Początkowo była to wieża transmisyjna- w 1953 zainstalowano na niej antenę telewizyjną, która była nadajnikiem Pragi do roku 1992, kiedy to skończono konstrukcję wieży telewizyjnej Żizkov. Obecnie pełni funkcję punktu widokowego, z którego rozciąga się przepiękna panorama na Hradczany, Małą Stranę, Wełtawę oraz kawałek Starego Miasta. Platforma widokowa, dostępna po pokonaniu 299 schodów lub wjeździe windą, jest otwarta przez cały rok. Znajduje się tutaj również kawiarnia oraz sklep z pamiątkami. Petřínská Rozhledna jest od oryginału dwa lata młodsza i zarazem mniejsza- mierzy 60 metrów wysokości. Jednak biorąc pod uwagę wysokość wzgórza, szczyt Petrzyńskiej Wieży jest położony wyżej od paryskiej. Jest to jednocześnie najwyższy tego typu obiekt w Czechach. Nie jest to wierna kopia tak jak powszechnie się uważa, gdyż w odróżnieniu od wieży Eiffela podstawa wieży w Pradze jest ośmiokątna, a nie kwadratowa, a oprócz tego nie stoi na czterech kolumnach tak jak paryski pierwowzór.

Szczegóły

Opublikowano: 11 grudzień 2015

Teatr Letni w Szczecinie im. Heleny Majdaniec – scena amfiteatralna zlokalizowana pośród drzew w Parku Kasprowicza w Szczecinie, na naturalnej skarpie przy jeziorze Rusałka. Jest miejscem koncertów, uroczystości, imprez i innych wydarzeń lokalnych, a także popularnym celem spacerów. Teatr Letni w Szczecinie im. Heleny Majdaniec to: •jeden z największych amfiteatrów w Polsce (4,5 tys. miejsc siedzących); •największa scena w Szczecinie - 670 m 2; •najlepsze garderoby w Mieście - 186 m 2 zaplecza o bardzo wysokim standardzie; •najlepsza akustyka naturalna w kraju; •korzystne ceny za wynajem sceny; •wspaniałe otoczenie parkowe (zabytkowy Park Kasprowicza); •wyjątkowe sąsiedztwo słynnych Ptaków Hasiora;

Szczegóły

Opublikowano: 11 grudzień 2015

Jezioro Głębokie – jezioro w granicach Szczecina w północnej części dzielnicy Zachód (osiedle Głębokie), w dolinie u podnóża Wzgórz Warszewskich na terenie Puszczy Wkrzańskiej (Park Leśny Głębokie), przy DW115. Nad południowym brzegiem jeziora znajduje się popularne kąpielisko miejskie dobrze skomunikowane zarówno z centrum miasta, jak i okolicznymi miejscowościami powiatu polickiego. Wokół jeziora wytyczono popularny szlak spacerowo-rowerowy (oznaczony czerwonymi znakami) "Wokół Jeziora Głębokiego" o długości około 6 km. Rozpoczyna się na południe od jeziora, w obszarze pętli tramwajowej "Głębokie", prowadzi przez leśne parkingi z wytyczonymi miejscami do palenia ognisk i grillowania przy drodze w kierunku Wołczkowa i nad brzegiem jeziora, otacza jezioro i kończy się przy ul. Kąpieliskowej na osiedlu Głębokie. Możemy na nim podziwiać m.in. pięć pomnikowych dębów szypułkowych o obwodzie 280-305 cm zwanych Brytyjczykami oraz buk o nazwie Upiór. Dane morfometryczne jeziora •powierzchnia: 31,3 ha •długość: 1550 m •szerokość: 300 m •długość linii brzegowej: 3950 m •głębokość średnia: 2,4 m •głębokość maksymalna: 6,0 m •objętość: 751 tys. m³

Szczegóły

Opublikowano: 11 grudzień 2015

Poznań Główny – dworzec kolejowy w Polsce sklasyfikowany przez PKP w kategorii A. Położony w centrum Poznania, przy ul. Dworcowej, na terenie pomiędzy ulicami: Zachodnią, Głogowską, Mostem Dworcowym, Przemysłową i Spichrzową (dawniej również ul. Składową na terenie tzw. Wolnych Torów).PKP S.A. podpisały w 2009 umowę inwestycyjną z węgierskim developerem Trigranit Development Corporation. Umowa otworzyła drogę do rozpoczęcia budowy Zintegrowanego Centrum Komunikacyjnego w Poznaniu o wartości 160 mln euro. W założeniu miało ono objąć nowy budynek dworca kolejowego, parking na 1500 samochodów, dworzec autobusowy oraz centrum handlowo-usługowe (galerię handlową). Połączone zostanie z Międzynarodowymi Targami Poznańskimi oraz Poznańskim Szybkim Tramwajem, który będzie posiadał swój przystanek na obecnym peronie 7. Budowa nowego obiektu związana była z organizacją w Poznaniu EURO 2012. Nowy dworzec został uroczyście otwarty 29 maja 2012 przez Prezydenta RP Bronisława Komorowskiego. Budynek ma powierzchnię 7 tysięcy m kw. Położony jest nad torami i peronami 1, 2, 3, równolegle do Mostu Dworcowego. Przy nowym budynku powstała galeria handlowa Poznań City Center. A czym jest dworzec letni?Budynek pierwotnie występujący pod nazwą Dworzec Cesarski – zabytkowy obiekt powstały w 1902 (rozbudowany później o pawilon i otwartą halę z cylindrycznym dachem) jako prywatny luksusowy dworzec kolejowy wzniesiony specjalnie dla cesarza Wilhelma II. Zbudowano go po prawej stronie ulicy dojazdowej do ówczesnego głównego budynku dworca (ul. Dworcowa). Obecnie zlokalizowany jest przy nim peron 4b. Na Dworzec Cesarski 27 grudnia 1918 przyjechał Ignacy Paderewski, skąd rozpoczęła się jego wizyta w Poznaniu, której efektem był wybuch powstania wielkopolskiego. W okresie II Rzeczypospolitej dworzec nadal służył celom reprezentacyjnym, korzystali z niego między innymi naczelnik państwa Józef Piłsudski i prezydent Polski Stanisław Wojciechowski. W 1996 na Dworcu Letnim Filip Bajon kręcił sceny do filmu Poznań '56, opowiadającym przez pryzmat losów głównych bohaterów o Powstaniu Poznańskim z 1956. Ukazane są również losy pięciu profesorów (Władysław Kowalski, Daniel Olbrychski, Janusz Gajos, Jan Nowicki oraz Jerzy Radziwiłowicz) uwięzionych w wagonie i stąd komentujących sytuację w mieście.W budynku obecnie znajdują się kasy Kolei Wielkopolskich.Projekt budynku opracowano w 1870, a jego realizacja trwała od 1874 do 16 listopada 1879 (prace związane z wykończeniem prowadzono do 1906). Powstał na osi szerokiej ulicy dojazdowej (obecna ul. Dworcowa) z kaponiery kolejowej (obecnie Rondo Kaponiera). Składał się z północnego skrzydła frontowego z centralnie usytuowanym holem oraz zespołu przylegających od południa skrzydeł zgrupowanych przy dwu dziedzińcach wewnętrznych. Elewacje obłożone były czerwoną cegłą licówką. Budynek stanowi typ dworca przejazdowego – usytuowany jest centralnie w stosunku do torów z peronami umieszczonymi wzdłuż wschodniej (w kolejności od budynku perony 1 z 1a, 2 z 2a i 3) i zachodniej elewacji budynku (w kolejności peron 4 z 4a i 4b, 5, 6 i 7). Połączony jest z peronami przejściem podziemnym Remont dworca przeprowadzono w 1929 przed Powszechną Wystawą Krajową. Podczas okupacji niemieckiej w latach 1939-1945 ze względów strategicznych wybudowano południową obwodnicę[c] dworca Poznań Główny (Górczyn-Dębiec-Starołęka-Franowo-Swarzędz). W tym samym czasie w ramach ochrony przeciwlotniczej zbudowano serię schronów przeciwlotniczych wzdłuż ul. Dworcowej. 9 kwietnia 1944 dworzec został zbombardowany przez aliantów, w wyniku czego zginęło 47 Polaków oraz 35 cywilnych Niemców (straty wśród osób ze służb mundurowych nie zostały ujawnione). Ponowne bombardowania miały miejsce 29 maja 1944 oraz w czasie bitwy o Poznań w 1945. Po zakończeniu wojny dworzec odbudowano w latach 1946-1949. Największemu przeobrażeniu uległa fasada budynku, która uzyskała cechy klasycystyczne. Kolejna przebudowa miała miejsce w latach 1961-1976, w wyniku której obiekt uzyskał cechy modernistyczne. 25 listopada 2006 w holu dworca Ryszard Kapuściński odsłonił tablicę pamiątkową poświęconą podróżnikowi Kazimierzowi Nowakowi, który pokonał 40 tys. km pieszo i rowerem po Afryce. W budynku ma swoją siedzibę m.in. Wielkopolski Zakład Przewozów Regionalnych spółki Przewozy Regionalne. Stary budynek dworca został zamknięty dla obsługi biletowej 25 października 2013, w dniu otwarcia galerii handlowej Poznań City Center przy nowym dworcu. Grafika:https://kurierkolejowy.eu/img/poznan_glowny_fot_trigranit.JPG

Szczegóły

Opublikowano: 10 grudzień 2015

Dublin Zoo – ogród zoologiczny w Dublinie w Irlandii, otwarty 1 września 1831. Zajmuje powierzchnię 28 ha na terenie Phoenix Park. Wśród zwierząt prezentowanych na terenie ogrodu są m.in. bongo, słonie indyjskie, goryle, lwy azjatyckie, okapi, orangutany borneańskie, tygrysy sumatrzańskie i krokodyle nilowe

Szczegóły

Opublikowano: 10 grudzień 2015

Park stanowy Valley of Fire (pl. Dolina Ognia) – najstarszy i największy park stanowy w Nevadzie, utworzony w 1935 roku. Położony jest 80 km na północny wschód od Las Vegas i rozciąga się na obszarze 141 km². Dolina Ognia swoją nazwę zawdzięcza ognisto czerwonym formacjom skalnym utworzonym przed 150 milionami lat głównie z piaskowca, ale także z wapienia, łupków i zlepieńca. Latem temperatury dochodzą do 40 °C a zimą spadają nawet do –25 °C a średnie roczne opady to zaledwie 100 mm. Takie warunki pogodowe sprawiają, że dolina porośnięta jest bardzo ubogą roślinnością, w większości są to pustynne krzewy i kaktusy. Zwierzęta zamieszkujące dolinę (kojoty, lisy czy króliki) prowadzą głównie nocny tryb życia. Występuje tu również rzadki gatunek żółwia pustynnego (Gopherus agassizii). Dolina była często odwiedzana przez Indian Anasazi, którzy w okresie od 300 r. p.n.e. do 1150 r. zamieszkiwali pobliską, żyzną dolinę Moapa, w celach religijnych, w poszukiwaniu pożywienia lub podczas polowań. Świadczą o tym zachowane do dziś petroglify wykute w wielu miejscach doliny.

Szczegóły

Opublikowano: 10 grudzień 2015

żelbetowa wieża telewizyjna o wysokości 216 metrów, zlokalizowana w praskiej dzielnicy Žižkov. Została zbudowana w latach 1985–1992. Zaprojektowali ją Václav Aulický, Jiří Kozák i Alex Bém, a sama konstrukcja chroniona jest patentem. Z obiektu emitowanych jest siedem stacji radiowych oraz cztery multipleksy naziemnej telewizji cyfrowej. Każdy z trzech filarów wieży ma wysokość 134 metrów, natomiast średnica głównego filaru wynosi 6,4 metra, a pozostałych dwóch 4,8 metra. W szerszym filarze umieszczono dwie szybkobieżne windy (poruszające się z prędkością 4 m/s), a dwa boczne mieszczą windę towarową oraz schody, używane w razie niebezpieczeństwa. Fundamenty wieży sięgają 15 metrów pod ziemią, a jej całkowita masa wynosi 11800 ton. Grafika:https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/1/1f/%C5%BDi%C5%BEkov_Television_Tower_in_winter_2012_(1).JPG Oprócz nadajników radiowych i telewizyjnych (emisja programów 4 stacji telewizyjnych i 7 radiowych) na wieży znajdują się stacje bazowe telefonii komórkowej oraz urządzenia do obserwacji meteorologicznych i monitoringu środowiska. Na wysokości 66 metrów znajduje się restauracja i kawiarnia, na 70 metrze jeden pokój hotelowy, natomiast na wysokości 93 metrów zlokalizowano punkt widokowy, składający się z trzech kabin. Przy dobrej pogodzie widoczność sięga nawet 100 kilometrów. Wieża należy do Światowej Federacji Wielkich Wież (World Federation of Great Towers).

Szczegóły

Opublikowano: 10 grudzień 2015

Od kilkunastu lat w Szczecinie, w Parku Kasprowicza, na zboczu w pobliżu jeziora Rusałka znajduje się oryginalny, wieloelementowy pomnik autorstwa Władysława Hasiora. Ogniste Ptaki wykonane są ze stalowych elementów, łańcuchów, prętów i blachy. Ten niezwykły zwierzyniec powstał już w latach siedemdziesiątych i początkowo znajdował się na szczecińskim Podzamczu. W momencie odsłonięcia, ptaki były rozświetlone ogniem - nazwa idealnie pasowała do efektu. Kiedy rozpoczęła się budowa Trasy Zamkowej, pomnik został przeniesiony na Plac Zgody. Jednak w tym miejscu miała powstać nowa kamienica. Ogniste Ptaki trafiły więc do magazynu, gdzie czekały pięć lat na lepsze czasy. W 1994 roku zostały umiejscowione na skarpie przy Teatrze Letnim.

Szczegóły

Opublikowano: 10 grudzień 2015

Nową atrakcję Świnoujścia jest "Dom Inaczej", czyli dom stojący na dachu. Stanął on przy muszli koncertowej na promenadzie. Odwiedzający dom na dachu mogą na wesoło poznać "grawitację, która działa inaczej niż w przeciętnym domu". Domy "do góry nogami" stają się atrakcjami miejscowości wypoczynkowych w Polsce i za granicą.

Szczegóły

Opublikowano: 10 grudzień 2015

Neogotycki kolejowy Dworzec Główny we Wrocławiu to jeden z największych, najstarszych i najpiękniejszych dworców kolejowych w Polsce. Budynek Dworca powstał w latach 1855 – 1857 według projektu Wilhelma Grapowa. Jego budowa została wymuszona dynamicznym rozwojem transportu kolejowego. Ówczesny inwestor – Kolej Górnośląska, zamierzały uruchomić połączenia Śląska do Poznania oraz Głogowa i wiadomo było, że dotychczasowy dworzec będzie za ciasny. W dwustumetrowej oszklonej hali był jeden peron, znajdowały się tam także punkty obsługi podróżnych. Kolej w drugiej połowie XIX wieku nadal bardzo szybko się rozwijała. Pod koniec stulecia zapadła decyzja o rozbudowie dworca, a jej rozmach miał nadzwyczajny wymiar. Modernizację obiektu przeprowadzono w latach 1899 – 1904. Tory przesunięto na południową stronę dotychczasowej hali peronowej, a perony podniesiono o cztery-pięć metrów. Równocześnie trwała budowa estakady kolejowej prowadzącej do dworca przez zachodnią część Wrocławia. Nowy obiekt miał cztery perony, każdy po dwa tory pasażerskie i dwa perony bagażowe. Nad całością wybudowano olbrzymią przeszkloną halę. Poza dachem znalazł się jeden peron, a po ostatniej modernizacji w 2011 r. przybył na Dworcu Głównym jeszcze jeden peron pasażerski. Do peronów prowadzi tunel, który umożliwia także przejście pod torami do dzisiejszej ul. Suchej i południowej części miasta, która na przełomie XIX i XX wieku nie była jeszcze zbyt gęsto zasiedlona. Powstały wtedy także boczne tunele pasażerskie oraz tunele bagażowe, wszystkie są do dzisiaj wykorzystywane. Dotychczasowa hala peronowa przejęła funkcję hali obsługującej podróżnych, z kasami biletowymi, restauracjami, poczekalniami, przechowalnią bagażu. Jeszcze przed II wojną pod placem dworcowym Niemcy rozpoczęli budowę schronów. Na sąsiedztwie dworca zyskiwała okolica, wzdłuż dzisiejszej ulicy Piłsudskiego powstawały hotele, restauracje. Wrocławski dworzec to jedyny tak duży, pochodzący jeszcze z XIX-wieku zadaszony obiekt kolejowy w Polsce. Podczas walk o Festung Breslau gmach i infrastruktura techniczna nie zostały poważnie zniszczone. Pierwsi podróżni skorzystali z niego już w czerwcu 1945 roku. W powojennej historii obiektu znalazły się dramatyczne wydarzenia. Najbardziej znane to śmierć sławnego aktora Zbigniewa Cybulskiego, który 8 stycznia 1967 roku usiłował wskoczyć do jadącego pociągu i wpadł pod jego koła. Dzisiaj na peronie 3 dworca znajduję się tablica upamiętniająca tamto wydarzenie, którą w jego 30. rocznicę odsłonił Andrzej Wajda, reżyser m.in. filmu „Popiół i diament”. Zbigniew Cybulski zagrał w niej główną rolę. Przez lata w gmachu PKP przy ul. Piłsudskiego działało kino „Dworcowe”, jedną ze swoich sal miał w nim teatr Ad Spectatores, wiele razy przestrzenie dworcowe „grały” w filmach. Po remoncie przed Euro 2012 w miejscu dawnych schronów powstał parking, odnowiono elewację, na piętrze znalazły się przestrzenie handlowe. Na parterze w hali pasażerskiej działają restauracje, kawiarnie, sklepy popularnych sieci handlowych. Godziny otwarcia dworca: Całodobowo, z wyłączeniem holu głównego w godzinach 00:00 -04:00 Bezpłatne wi-fi na dworcu: W wybranych miejscach na terenie dworca możliwość korzystania z bezpłatnej sieci Wi-Fi (nazwa sieci: _PKP_WIFI) Usługi na dworcu: Kawiarnia, artykuły spożywcze, bary i bary kanapkowe, prasa, kosmetyki, kantor wymiany walut, bary fast-food. Kantor czynny jest od poniedziałku do czwartku w godzinach. 08:00-23:00, od piątku do niedzieli czynny w godzinach 7:00-23:00. Kiosk: W ryzalicie centralnym całodobowy (przerwa techniczna od godz. 23:40-00:20), w holu dworca po stronie wschodniej czynny od poniedziałku do piątku w godzinach 06:00-20:00, w sobotę, w godzinach 08:00-18:00, w niedzielę w godzinach 08:00-16:00. Apteka czynna od poniedziałku do piątku w godzinach 08:00-20:00, soboty, w godzinach 08:00-15:00, w niedzielę nieczynne – apteka zlokalizowana jest w okolicach dworca, na ul. Dworcowej 33. Poczta czynna od poniedziałku do piątku w godzinach 08:00-20:00, sobotę w godzinach 09:00-15:00, w niedzielę nieczynne – poczta zlokalizowana jest w okolicach dworca, na ul. Małachowskiego 1-9 https://www.wroclaw.pl/

Szczegóły

Opublikowano: 09 grudzień 2015

Tokijski pomnik Hachiko na Shibuya jest wyrazem uznania i szacunku dla psa, który wiernie czekał na swojego zmarłego pana przez 10 lat. Jego właściciel Hidesaburo Ueno był wykładowcą na Uniwersytecie Tokijskim, pies każdego dnia odprowadzał swojego pana na stacje z której jeździł do pracy, a wieczorami czekał tam a jego powrót. Niestety pewnego dnia profesor zmarł podczas swojej pracy. Hachiko mimo to i tak co wieczór pojawiał się przed przyjazdem ostatniego pociągu na stacji w nadziei na to, że jego pan wróci. Jego wyczekiwania na prof. Ueno zakończyły się wraz z jego śmiercią, a trwały aż 10 lat. W Japonii pies Hachiko jest utożsamiany z wiernością i lojalnością, a jego historia jest ciągle żywa. Pomnik znajduję się w dzielnicy Shibuya zaraz obok słynnego Shibuya crossing, obecnie w Tokio jest to miejsce spotkań, coś na zasadzie 'widzimy się pod Hachiko'.

Szczegóły

Opublikowano: 09 grudzień 2015

Multimedialna fontanna znajduje się na Stawie Zamkowym w Opolu. Pokazy najefektowniej wyglądają wieczorem, kiedy strugi wody są podświetlone różnokolorowymi reflektorami.

Szczegóły

Opublikowano: 09 grudzień 2015

Domek Lodowy (niem. Eishaus) – zabytkowy, drewniany dom w stylu łużyckim, znajdujący się w Opolu, na wyspie Pasieka, przy ulicy Barlickiego.

Szczegóły

Opublikowano: 09 grudzień 2015

Opolska Wenecja zbudowana jest na fragmentach dawnych murów obronnych.

Szczegóły

Opublikowano: 09 grudzień 2015

Amfiteatr opolski - Narodowe Centrum Polskiej Piosenki w Opolu - amfiteatr powstały z inicjatywy prezydenta Opola Karola Musioła. Zaprojektowany przez Floriana Jesionowskiego, stał się jednym ze znanych symboli miasta.

Szczegóły

Opublikowano: 09 grudzień 2015

Filharmonia Opolska im. Józefa Elsnera - państwowa instytucja kulturalna działająca w Opolu, z siedzibą przy ul. Krakowskiej 24.

Szczegóły

Opublikowano: 09 grudzień 2015

Rynek w Opolu zachował średniowieczny kształt, typowy dla ówczesnych miast tego regionu.

Szczegóły

Opublikowano: 09 grudzień 2015

Takeshita Dori (dzielnica Harajuku) jest to bez wątpienia najbardziej kolorowa ulica w Tokio i prawdopodobniej najbardziej kolorowa w całej Japonii. Ulica Takeshita w całości poświęcona jest młodym ludziom, którzy po przez swój wygląd chcą wyróżnić się na tle 'zwykłych rówieśników'. Warto zajrzeć w to miejsce w weekend kiedy uczniowie mają wolne i wybierają się na zakupowe szaleństwo, można wówczas spotkać niesamowite persony - od super seksownych Japonek w stroju a'la francuska pokojówka, po Japończyków w super krótkich szortach. Wzdłuż ulicy znajduję się mnóstwo sklepów z odzieżą, które pozwolą nam się przemienić w kogo tylko zapragniemy, ale niestety tak jak mogłoby się Wam wydawać - im bardziej ekstrawagancji strój tym droższy, jednakże 'wydziwów' nie należy utożsamiać z 'badziewiem', gdyż Japończycy dbają o jakość swoich produktów, nawet jeśli jest to aparat z hello kitty, jest to dobry produkt dobry jakościowo. Na Takeshita możemy spróbować także słynnych naleśników z słodkim nadzieniem (bitą śmietaną, owocami, musem czekoladowym, lodami etc.), które również są wizytówką tego miejsca.

Szczegóły

Opublikowano: 08 grudzień 2015

Zabytki: Kościół św. Jana Chrzciciela Schron bierny Regelbau 502 Baszta Wieża ciśnień (1907 r.) Kamienna Baba – plac Daszyńskiego Kościół św. Jana Chrzciciela – zabytkowy kościół, którego najstarszy element, wieża, pochodzi z 1694. Ściany z ryglówki wzniesione w 1737. Wieża murowana i otynkowana; składa się z trzech kondygnacji z otworem wejściowym na osi, zamykającym się półkoliście. Dach wieży, namiotowy, przechodzi w latarnię ośmioboczną. Na niej znajduje się zegar, a od 1739 krzyż. Hełm wieży pochodzi z czasów późniejszych. Sam kościół, wzniesiony w ostatnich latach XVII wieku, został przebudowany w 1843. We wnętrzu kościoła zachował się ołtarz główny z okresu późnego renesansu, odnowiony w 1696 oraz barokowa ambona pochodząca z 1701. Z XVII wieku pochodzą: krucyfiks drewniany, polichromowany, polichromowany pelikan oraz chrzcielnica Ratusz – neogotycki ratusz z 1900 wzniesiony za pieniądze pochodzące z kontrybucji po wygranej wojnie z Francją w 1871. Mieszczą się w nim między innymi Muzeum Ziemi Piskiej, Starostwo Powiatowe i Urząd Stanu Cywilnego Zespół ośmiu niemieckich schronów wojskowych wybudowanych w latach 1939-1944, w tym jedyny w Polsce schron bierny typu Regelbau 502 – główny schron zespołu, odnowiony, zawierający ekspozycję militarno-historyczną. Ponadto na kompleks składają się także odnowiony schron bojowy CKM i działa przeciwpancernego oraz sześć nieodnowionych schronów – bojowych i biernych. Kompleks tworzy trasę historyczną "Piska Pozycja Ryglowa" i jest dostępny do bezpłatnego zwiedzania Pozostałości zamku – fragmenty muru oraz fundamenty byłego zamku krzyżackiego przy ul. Gizewiusza Miejska zabudowa mieszkalna: Trzy domy w stylu barokowym: parterowy przy ul. Rybackiej 8 oraz piętrowe przy ul. Lipowej 5 i 22 (stara numeracja). Dom przy ul. Rybackiej pochodzi z XVIII wieku, a domy przy ul. Lipowej z XIX wieku. Wszystkie są murowane, otynkowane, założone na planie prostokąta, dwudzielne Domy przy ul. Rybackiej oznaczone numerami: 9, 12, 13, 15, 16, 17, 18 i 30 pochodzące z I. połowy XIX wieku. Wszystkie są parterowe, murowane, tynkowane, założone na planie prostokąta Przy placu Daszyńskiego, z bogatej niegdyś secesyjnej zabudowy miasta pozostały jedynie dwa zabytkowe budynki (nr 8 i 14). Baszta – neogotycki budynek dawnej słodowni nieistniejącego już browaru[5]z końca XIX wieku. Mieści się na zapleczu ratusza Wieża ciśnień – nieczynna komunalna wieża ciśnień z 1907 Kamienna Baba – pamiątka pozostawiona przez Prusów, odnaleziona w pobliskich Wejsunach w 1872. Obelisk z różowawego głazu (140 cm wys.), z niewyraźnie zarysowaną twarzą, przedstawia prawdopodobnie jakiegoś staropruskiego boga

Szczegóły

Opublikowano: 08 grudzień 2015

Szlaki turystyczne: szlak turystyczny zielony Szlak zielony: Gorlice – Ożenna – od stacji PKP w Gorlicach przez: Wapienne, Magurę Wątkowską, Nowy Żmigród szlak turystyczny niebieski Szlak niebieski: Bartne – Szalowa – od stacji PKP w Gorlicach przez: Łysą Górę do Szalowej – od stacji PKP w Gorlicach przez: Magurę Małastowską do Bartnego szlak turystyczny żółty Szlak żółty: Gorlice stacja PKP – Bartnia Góra (góra) – Bielanka – Miejska Góra – Ropa – Wawrzka – Florynka – Jamnica POL ścieżka czarna.svg od ul. Korczaka – cmentarz nr 91 – Stróżówka (szlak cmentarny poprowadzony tak jak szlak niebieski)

Szczegóły

Opublikowano: 08 grudzień 2015

Znajdziemy tam ogromną plażę, mnóstwo skał, pięknych widoków i świeżego powietrza.

Szczegóły

Opublikowano: 08 grudzień 2015

Piękne miejsce dla osób ceniących ciszę, co roku przyjeżdżają tam tysiące turystów by wypoczywać. Sporo zdjęć z tego miejsca można znaleźć w mojej galerii.

Szczegóły

Opublikowano: 08 grudzień 2015

Hrabstwo w Irlandii, często nieformalnie nazywane The Royal County (królewskie hrabstwo). Stolicą hrabstwa jest Navan, gdzie mieszczą się siedziby władz, pomimo że Trim ma znaczenie historyczne, łącznie z lokalizacją sądu, normańskiego zamku i anglo-normańskiego parlamentu. Do głównych miast należą Trim, Navan, Tara. Wielbiciele powieści Margaret Mitchell "Przeminęło z wiatrem" (i świetnego filmu Victora Fleminga) pamiętają uczucie, jakim zielonooka bohaterka darzyła dom rodzinny i porośniętą bawełną ziemię nazwaną Tarą na cześć miejsca pochodzenia jej rodziny. Powieściowa Scarlett O'Hara nigdy w Tarze nie była (udało jej się to dopiero w sequelu "Scarlett" z 1991 r. Alexandry Ripley). Ja tymczasem, odszukawszy w Dublinie ślady Joyce'a, Yeatsa i Wilde'a, wyruszyłam na podmiejską wycieczkę, by zobaczyć słynne wzgórze Teamhair na R~ (ang. Hill of Tara) - jedno z historycznych centrów Szmaragdowej Wyspy. To na tym wzgórzu mieściła się siedziba arcykrólów z dynastii O'Neil, tam zbierali się władcy i kapłani, gdy ważyły się losy kraju, by stanowić nowe prawa. *** Dziś jest to porośnięte trawą wzgórze, z kilkoma nagrobkami, kościółkiem i mnóstwem pasących się owiec. Aby dotrzeć do Tary z Dublina, należy kierować się drogowskazami w kierunku miejscowości Navan - stolicy hrabstwa Meath (droga nie powinna zająć więcej niż godzinę). Na miejscu, w centrum informacji turystycznej latem odbywają się prelekcje i pokazy audiowizualne (www.heritageireland.ie/en/pl/midlandseastcoast/WzgorzeTara). Po wzgórzu można spacerować wedle własnych upodobań lub dołączyć do grupy oprowadzanej przez przewodnika, kontemplując widoki ciągnących się bezkreśnie pól i miasteczek. Dla Irlandczyków symboliczne znaczenie tego miejsca jest nieocenione - Tarę wymienia się w rankingach dziesięciu najważniejszych miejsc do zobaczenia w kraju. *** Będąc w hrabstwie Meath, warto też zajrzeć do Trimu, czyli do Baile Átha Troim - Miasta nad Bzowym Brodem. Leży ono nad rzeką Boyne, gdzie znajduje się największy w Irlandii anglonormański zamek, znany głównie za sprawą filmu Mela Gibsona „Braveheart - Waleczne serce” (1995). Najstarsza część twierdzy pochodzi z XII w. (zamek miał bronić stolicy przed atakami z północy), wzniesiona przez księcia Hugh de Lacy, a następnie otoczona pierścieniem murów o długości 500 m i fosą. Z czasem zamek podupadał, w 1649 r. zniszczyły go wojska Cromwella. Ale miłośnikom ruin na pewno się spodoba (zwiedzanie indywidualne bądź z przewodnikiem). Cmentarz w Trimie pełen jest celtyckich krzyży i omszałych kamiennych nagrobków. Wiele płyt ozdabia harfa - symbol Irlandii, a pierwotnie atrybut Briana Boru, irlandzkiego króla, który w X w. położył kres dominacji Wikingów (zdobywając Dublin, spalił największy obiekt kultu Wikingów - Drzewo Thora). Harfa, obok trójlistnej koniczynki (shamrock), jest też popularnym instrumentem oraz zdobi rewers irlandzkich monet. Cmentarz otaczają ruiny katedry św. św. Piotra i Pawła z początku XIII w. Przez lata była największą gotycką świątynią w Irlandii - zachowały się tylko fragmenty nawy i prezbiterium. Z kolei XV-wieczna katedra św. Patryka w 1716 r. gościła w swych kamiennych murach dublińczyka Jonathana Swifta, na dziesięć lat przed powstaniem "Podróży Guliwera". Jeden z jej witraży był debiutanckim projektem prerafaelity Edwarda Burne'a-Jonesa. Liczący 16 stuleci Trim dziś jest kilkutysięcznym miasteczkiem z dobrze rozwiniętą bazą hotelową, często obsługującą nowożeńców, którzy upodobali sobie gotycki romantyzm okolicznych ruin. Zdumiewa rozmaitość pubów - od dużych, supernowoczesnych lokali po kameralne dziuple wciśnięte w wielowiekowe mury małych domostw. źródło- gazeta.pl, wikipedia.

Szczegóły

Opublikowano: 08 grudzień 2015

Gryfino – miasto w zachodniej części województwa zachodniopomorskiego, siedziba władz powiatu gryfińskiego i gminy miejsko-wiejskiej Gryfino. Leży nad Odrą Wschodnią na Równinie Wełtyńskiej. Pomiędzy rzeką a granicą z Niemcami (Odrą Zachodnią) znajduje się Park Krajobrazowy Dolina Dolnej Odry. Zabytki chronione prawnie[edytuj | edytuj kod] Gotycki Kościół Narodzenia Najświętszej Maryi Panny Kościół Narodzenia NMP – późnoromańsko-gotycki kościół parafialny, wcześniej pw. św. Mikołaja, budowla jest jednoprzęsłową, trójnawową halą z transeptem (nawą poprzeczną), prostokątnym chórem (prezbiterium) i kwadratową w rzucie wieżą zachodnią. Prosto zamknięte prezbiterium, transept i nawa główna w swoim rzucie tworzą układ krzyża greckiego (równoramiennego), początek budowy kościoła datuje się na rok 1278, w którym książę Barnim I przekazał patronat nad świątynią kościołowi NMP w Szczecinie. Fundację ołtarza w roku 1300 wiąże się z zakończeniem budowy części wschodniej kościoła, a więc prezbiterium i transeptu. Partie te wzniesione zostały z ciosów kamiennych przy użyciu cegły w architektonicznym detalu. Drugi etap budowy miałby być ukończony w 1325 roku, kiedy to książę Otton I ufundował drugi ołtarz. Zbudować wtedy miano z cegły bazylikowy, trójnawowy, jednoprzęsłowy korpus i kamienną w dolnej partii wieżę zachodnią. O istnieniu w tamtym czasie układu bazylikowego (nawy boczne niższe od nawy głównej) świadczą okna w górnej partii ścian nawy głównej, widoczne dziś na strychu kościoła. Trzeci etap budowy przypada na epokę późnego gotyku (XV wiek). Podwyższono wtedy nawy boczne do wysokości nawy głównej tworząc układ halowy oraz założono sklepienia gwiaździste (dotychczas kościół nakryty był drewnianym stropem). W 1938 r. zmieniono średniowieczny stożek wieńczący wieżę na zupełnie nie komponujący z całością neobarokowy hełm. Brama Bańska Brama Bańska – wybudowana w XIV wieku następnie modernizowana w 1864, 1979, 1984. Cały masywny blok bramy ma 15,3m wysokości, do 11,75 m zbudowany jest z kamienia polnego i nadbudowany w XV wieku cegłą o dalsze 3,55 metra. Wymiary zewnętrzne bramy wynoszą 8m x 8,5m, grubość ścian przejazdu – wschodnia 1,65 m, zachodnia (z klatką schodową w grubości muru) 2,20m. Wielki ostrołukowy otwór nad przejazdem bramy od strony miasta zamurowany został po roku 1500. Mury obronne – powstały w XIV – XV wieku; wzniesiono je z kamienia polnego układanego w grube warstwy, wyrównywane co ok. 1 m drobnymi kamykami i okrzeskami. Obecna wysokość murów nie przekracza 4 metrów pierwotnie sięgała około 6m. Obecnie w najlepszym stanie pozostaje odcinek na południowo-wschodnim narożu miasta, przylegający do parku. Ma on ok. 70 metrów długości, 4 m wysokości i od 1,0 do 1,5 m grubości. Pałacyk pod Lwami – wybudowano go w końcu XIX wieku w miejscu średniowiecznej fosy, którą zniwelowano w XVIII wieku. Posiada formę willi o charakterze podmiejskiego dworku. Wybudował go przemysłowiec niemiecki Henrich Moller, producent mydła i środków piorących. Wykupił na ten cel znaczną część ówczesnych ogrodów miejskich (powstałych po zniwelowaniu fosy) znajdujących się poza średniowiecznymi murami miasta. Wzdłuż obecnej ulicy Chrobrego znajdował się rów doprowadzający wodę do dawnej fosy. Nad tym właśnie rowem znajdował się mostek ozdobiony dwoma kamiennymi lwami, które do dnia dzisiejszego zdobią wejście do pałacyku i od których budynek zawdzięcza swą nazwę. Pałacyk powstawał w kilku fazach: najwcześniej powstała część główna – mieszkalna, później została dobudowana część wschodnia, a na końcu pomieszczenie gospodarcze oraz wozownia. Na środku dziedzińca stoi murowana fontanna obłożona zieloną glazurą o dekoracyjnych kaflach z motywami masek i zwierząt wodnych. Do pałacyku prowadzi aleja cisów, a w otaczającym parku rosną liczne drzewa, głównie iglaste: czarna sosna, jawory, cisy oraz cyprysik nutkajski. W parku stały liczne kamienne rzeźby, które w czasie II wojny światowej uległy zniszczeniu. Obecnie zachowała się tylko jedna oraz pozostałości fontanny. Południową granicę parku stanowią miejskie mury obronne. W części północno-zachodniej parku jeszcze do niedawna znajdowała się sadzawka. Po wojnie miały tu swoją siedzibę liczne stowarzyszenia (np. towarzystwa śpiewacze, Komenda Hufca ZHP, sezonowe turystyczne schronisko młodzieżowe). Od 1958 r. w pałacyku była filia Szkoły Podstawowej nr 1 do czasu powołania SP 2, która od września 1959 r. działała w pałacyku, będąc pierwszą świecką szkołą w Gryfinie. W latach 60-tych w murach pałacyku swoje miejsce znalazła Zasadnicza Szkoła Rolnicza (potocznie zwana "Pomidorówką"). Od roku 1977 w Pałacyku pod Lwami funkcjonował równocześnie Młodzieżowy Dom Kultury oraz filie SP 1 i SP 2. Do południa w budynku odbywały się lekcje, po południu, po wyniesieniu ławek – zajęcia kół zainteresowań Młodzieżowego Domu Kultury[9]. Poczta wraz z budynkiem gospodarczym – budynek położony na narożniku ulic 1 maja od południa i ul. Sprzymierzonych od wschodniej. Budynek powstał w roku 1883 z przeznaczeniem na urząd pocztowy. Lokalizacja budynku w tym miejscu wiąże się z powstaniem w 1877 roku linii kolejowej Kostrzyn-Szczecin. Rzeźnia – zespół budynków z początku XX wieku, budynek produkcyjny z wieżą ciśnień, budynek administracyjno-mieszkalny, magazyn, ogrodzenie. Rzeźnia powstała na terenach przemysłowego Przedmieścia Szczecińskiego (Stettiner Vorstadt). Istniejącą zabudowę rzeźnia otrzymała na początku XX wieku, jej zabudowania stoją na czworobocznym placu, otoczonym wysokim ceglanym murem, a od strony ul. Szczecińskiej kutym ogrodzeniem ma ceglanych filarach. Zespół rzeźni wzniesiono z ceramicznej cegły. Obiekty w większości jednokondygnacyjne przykryte są dachami o zróżnicowanym kształcie. Na początku XX wieku zakład zajmował się wyrobem wędlin oraz konserw. Po 1945 r. rzeźnia nadal funkcjonowała jako masarnia. Po 1994 roku zaprzestano produkcji, a obiekt sprzedano prywatnemu właścicielowi[10]. (ul. Szczecińska 37). Inne obiekty historyczne[edytuj | edytuj kod] Kaplica na cmentarzu komunalnym Cmentarz komunalny – został założony przez ówczesne niemieckie władze miasta prawdopodobnie ok. 1909 roku. Posiada układ alejek i centralne położenie kaplicy cmentarnej podobne do Cmentarza Centralnego w Szczecinie przy ul. Ku Słońcu. Kaplicę cmentarną w stylu neogotyckim wybudowano ok. 1911 roku. Po II wojnie światowej w tym samym miejscu został założony polski cmentarz (na tzw. czystym polu – w środku cmentarza niemieckiego). Pierwsza polska mogiła (Anieli Wojciechowskiej) pochodzi z 31 sierpnia 1945 roku. Cmentarz jest gęsto zadrzewiony, porasta go różnorodny drzewostan między innymi platany, lipy, sosny kanadyjskie, srebrne świerki oraz ponad 100 cisów. Cmentarz wojenny – powstał w 1946 roku w wyniku ekshumacji w latach 1947, 1948, 1953, 1954, 1969, ma powierzchnię 0,70 ha, założony w 1946 roku. Zwłoki poległych ekshumowano z miejscowości: Gryfino, Zdunowo, Trzebiatów, Stargard Szczeciński, Chlebowo, Śmierdnica, Kobylanka, Daleszewo, Kliniska, Sobieradz, Goleniów, Łobez, Żelisławiec, Gardno, Dobra. Łącznie na cmentarzu spoczęło 7134 żołnierzy, w tym 1220 żołnierzy znanych i 5914 żołnierzy nieznanych. W latach 1972–74 cmentarz przebudowano według projektu Witolda Andrzejewskiego. W roku 2013 rozpoczął się remont płyt z nazwiskami pochowanych żołnierzy. Lapidarium byłych niemieckich mieszkańców Gryfina – powstało na przełomie 1994/1995 roku. Zebrano w nim płyty nagrobne z terenu obecnego cmentarza, byłych mieszkańców Gryfina i okolic. Lapidarium nie jest ukończone, nadal trwa rozbudowa. Przy tworzeniu lapidarium Gryfino współpracuje ze Stowarzyszeniem "Heimatkreis Greifenhagen" w Bersenbrucku (Dolna Saksonia). Symboliczna mogiła-pomnik zwana Golgotą Wschodu – z okazji Narodowego Święta Niepodległości – 11 listopada 1995 roku odsłonięto mogiłę-pomnik pamięci Polaków, którzy nie powrócili z Syberii, zostali zamordowani na terenie ZSRR oraz żołnierzy polskich którzy zginęli na frontach II wojny światowej. Pomnik powstał z inicjatywy działaczy gryfińskiego koła Związku Sybiraków. Park miejski im. Stanisławy Siarkiewicz – założony na początku XIX w. z przeznaczeniem na cmentarz. Do lat 60. XX w. w parku były neoklasycystyczne grobowce, wzniesione na wzór świątyń greckich i starorzymskich. Dzisiejszy park zajmuje obszar 6,02 ha na którym rosną głównie drzewa liściaste. Przy jednej z alejek znajduje się głaz narzutowy, na którym znajduje się tablica poświęcona patronce parku – gryfińskiej nauczycielce, poetce, malarce, miłośniczce przyrody. Znajduje się tu również plac zabaw dla dzieci. źródło- Wikipedia.pl

Szczegóły

Opublikowano: 08 grudzień 2015

miasto w Irlandii. Miasto leży w północnej części hrabstwa Kildare, przy drodze R148 między Kilcock i Leixlip. Nazwa pochodzi najprawdopodobniej od imienia Nuadha Neacht przedchrześcijańskiego króla Irlandii, lub od jego następcy Mogh Nuadhat'a. We wczesnych czasach chrześcijańskich znajdowały się tu trzy kościoły w obrębie trzech mil. W mieście znajduje się uczelnia (Maynooth College) założona w 1795 roku przez króla Grzegorza III jako seminarium katolickie. W 1997 założono tu "National University of Ireland", przy bramach którego znajduje się zamek, dawna forteca rodziny Fitzgerald. Zamek splądrowano po rebelii w 1535. W 2005 roku otwarto tu centrum handlowe "Manor Mills". Miasto posiada połączenie kolejowe z Dublinem. W samym mieście i jego obrębie jest wiele atrakcji do zwiedzenia, część dodałem do zdjęć w albumie, zachęcam do oglądania.

Szczegóły

Opublikowano: 07 grudzień 2015

Najwyższe wzniesienie Puszczy Zielonki, z wieża widokową.

Szczegóły

Opublikowano: 07 grudzień 2015

Jeden z punktów widokowych dostępnych w Tokio i nie wątpliwie jego wizytówka. Tokio Tower to żelazne monstrum, dzięki któremu można podziwiać uroki Tokio z wysokości 250m. Cały obiekt ma wysokość 333m, mieszczą się w nim dwa obserwatoria - pierwsze na wysokości 150m, oprócz punktu widokowego znajduję się tam także liczne sklepiki i restauracje oraz drugie na wysokości 250m, na tej wysokości nie ma żadnego sklepu ani restauracji. Weście na Tokio Tower jest płatne, dla dzieci i młodzieży przewidywane są ulgi. Koszt biletu dla osoby dorosłej to : 1. wjazd do Main Observatory (150m) - 900 yen 2. wjazd do Special Observatory (250m) - 700 yen 3. odwiedzenie obu poziomów - 1,600 yen

Szczegóły

Opublikowano: 06 grudzień 2015

Figura Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata jest to żelbetowa rzeźba w Świebodzinie, wzniesiona w 2010 według projektu Mirosława Pateckiego; przedstawia Jezusa Chrystusa jako Króla Wszechświata. Całkowita wysokość pomnika wynosi 36 m, z czego 33 m przypada na figurę Jezusa a 3 m na wieńczącą pomnik pozłacaną koronę. Pomnik wzniesiony został na liczącym 16,5 m wysokości sztucznie usypanym kopcu (łączna wysokość pomnika i kopca wynosi 52,5 m). Masa konstrukcji szacowana jest na ponad 440 ton. Koszt całej budowy szacuje się na ok 6 milionów złotych, które zostały pokryte z dobrowolnych datków parafian, Polonii amerykańskiej, a także lokalnych przedsiębiorców. Forma rzeźby nawiązuje do pomnika Chrystusa Odkupiciela w Rio de Janeiro, od którego jest o 3 metry wyższa. Wysokość samej statui wraz z koroną jest aż o 6 m większa (pomnik w Rio de Janeiro liczy 38 m, z czego 8 m stanowi cokół). Obecnie statua pomnika w Świebodzinie jest najwyższą rzeźbą przedstawiającą Jezusa Chrystusa na świecie. W czerwcu 2011 roku w Limie w Peru stanęła podobna, licząca 37 metrów figura Chrystusa Pacyfiku (z czego 22 m mierzy statua a 15 m podstawa pomnika). Czyli sama statua jest nadal najwyższa na świecie.Grafika:https://www.martinez.com.pl/zdjecia/2013/01/figura-22.jpg

Szczegóły

Opublikowano: 06 grudzień 2015

Skocznia narciarska im. Adama Małysza w Wiśle-Malince – skocznia narciarska o punkcie konstrukcyjnym K 120 i wielkości (HS) 134 m, jedna z dwóch, obok Wielkiej Krokwi w Zakopanem, skoczni dużych w Polsce. Na trybunie głównej znajdują się 1233 miejsca, oprócz tego zawody może oglądać około 10 tysięcy osób korzystając z miejsc stojących. Obiekt wyposażony jest w nawierzchnię igelitową, sztuczne oświetlenie oraz wyciąg krzesełkowy.Pierwsza skocznia w Malince powstała w latach 1932-33 pod przewodnictwem Rudolfa Kowali. Pierwszym jej rekordzistą został Mieczysław Kozdruń, który osiągnął odległość 41 metrów. W 1953 dokonano pierwszej poważnej modernizacji obiektu. Od 1958 rozgrywały się na nim prestiżowe międzynarodowe zawody o Puchar Beskidów. Kolejna przebudowa odbyła się w latach 1966-1967 według wytycznych inżyniera Jerzego Muniaka, projektanta wielu skoczni narciarskich w Polsce. W 1960 roku, tuż przed wyjazdem na Igrzyska Olimpijskie do Squaw Valley podczas treningu na skoczni w Wiśle bardzo groźnego upadku, którego efektem było złamanie kręgosłupa, doznał Zdzisław Hryniewiecki. Na fali sukcesów Adama Małysza w 2001 podjęto decyzję o zburzeniu starej konstrukcji obiektu K-105 i wybudowaniu na jej miejscu nowej skoczni narciarskiej o punkcie konstrukcyjnym K-120. Ostatnie oficjalne zawody na starej skoczni w Malince to Mistrzostwa Polski rozegrane 28 lutego 2001. Wtedy też padł ostatni rekord skoczni – 112,5 m Wojciecha Skupnia. Chwilę później jeszcze dalej skoczył Robert Mateja – 119 m, ale skoku nie ustał i nie został on zaliczony. Ponadto po tej próbie Matei konkurs przerwano i zaczęto od początku, przez co ani rekordowy wynik Skupnia, ani nieustany skok Matei nie widnieją w oficjalnej tabeli wyników zawodów – po restarcie konkursu najdłuższy skok oddał Skupień – 105 m. Akt erekcyjny pod budowę skoczni narciarskiej podpisał prezydent Aleksander Kwaśniewski 28 października 2003 roku na wiślańskim rynku. Budowa nowego obiektu od podstaw rozpoczęła się zimą 2004 roku. 5 września 2005 odbyło się uroczyste wmurowanie aktu erekcyjnego w budynek główny skoczni z udziałem ówczesnego Prezydenta. Planowaną datę ukończenia budowy zmieniano kilkakrotnie – w sierpniu 2006 podczas prac na stoku osunęła się ziemia, co znacząco przedłużyło przebudowę obiektu. Według ekspertyzy krakowskiej AGH winni katastrofie budowlanej byli projektanci, którzy założyli, że podłoże jest litą skałą, a w rzeczywistości było niestabilnym łupkiem[2]. Na początku 2008 roku wznowiono prace nad zeskokiem i naprawiono efekty katastrofy, prace ostatecznie zakończono latem. Ostateczny koszt budowy skoczni wyniósł 48 mln zł. Pierwszy skok na nowym obiekcie oddał 17 września 2008 roku Adam Małysz, skacząc na odległość o kilka metrów większą niż punkt K (120 m). Skok nie był oficjalnie mierzony, ani oceniany przez sędziów. W mediach pojawiały się informacje o skoku na 126 m. Dalej miał skoczyć wówczas Piotr Żyła – 130 m, bądź 129 m. W dniach 25 – 28 września 2008 odbyły się otwierające nowy obiekt Letnie Mistrzostwa Polski w skokach narciarskich i kombinacji norweskiej. Podczas mistrzostw skoczni zostało nadane imię Adama Małysza. Pierwszy rekord ustanowił podczas skoków do kombinacji Paweł Słowiok, skacząc na odległość 123 metrów. Mistrzem Polski w konkursie indywidualnym został Małysz, bijąc rekord skoczni – 132,5 m. Dzień później Marcin Bachleda w konkursie drużynowym uzyskał odległość 133,5 m. W sezonie 2008/2009 na skoczni po raz pierwszy rozegrane zostały zawody Pucharu Kontynentalnego w skokach i kombinacji. Zwycięzcami zawodów skoków zostali Stefan Thurnbichler i Andreas Kofler. W 2009 roku, w ramach Letniego Pucharu Kontynentalnego, zostały rozegrane finałowe konkursy cyklu. Oba wygrał Marcin Bachleda, przed Adamem Małyszem i Łukaszem Rutkowskim. 19 sierpnia 2010 w kwalifikacjach do pierwszego konkursu LGP w Wiśle, Kamil Stoch wyrównał rekord obiektu, czyli 134,5 m. W dniach 20-21 sierpnia 2010 w Wiśle-Malince na skoczni imienia Adama Małysza odbyło się Letnie Grand Prix w skokach narciarskich. W pierwszym dniu zawody wygrał Adam Małysz, a w drugim dniu Kamil Stoch. W dniach 2-3 października 2010 w Wiśle-Malince na skoczni imienia Adama Małysza odbył się finał Letniego Pucharu Kontynentalnego w skokach narciarskich. Triumfatorem pierwszego i drugiego konkursu został Norweg Anders Fannemel. W sobotę na drugim stopniu podium znajdował się Stefan Hula. 9 stycznia 2013 roku skocznia po raz pierwszy gościła zawody Pucharu Świata w skokach narciarskich. Konkurs zakończył się wygraną Andersa Bardala. Szósty był Piotr Żyła, a siódmy Kamil Stoch.

Szczegóły

Opublikowano: 05 grudzień 2015

Kamienica została wybudowana w drugiej połowie XIII wieku. W okresie gotyku kilka razy przebudowywano ją, zmieniała także właścicieli. Jednym z nich był wychowawca synów Kazimierza Jagiellończyka, poeta i humanista Filippo Buonaccorsi (1437-1496), zwany Kallimachem. Następną przebudowę kamienica przebyła w drugiej połowie XVI w. Została wówczas podwyższona o drugie piętro, otrzymując zachowany do dziś charakterystyczny dla ówczesnych kamienic mieszczańskich kilkukondygnacyjny układ przestrzenny łączący funkcje mieszkalne i handlowo-magazynowe. Powstały wtedy galeryjki w środkowym trakcie pięter, a także polichromowany strop w tylnym trakcie parteru. Z ok. 1630-40 pochodzi strop na pierwszym, a z ok. 1620 na drugim piętrze (przeniesiony z kamienicy przy Rynku Staromiejskiej 24). Pod koniec XVII w. nowy właściciel - rajca staromiejski Jan Jerzy Zöbner, nadał kamienicy barokowy wystrój. Otrzymała wtedy barokową formę zewnętrzną z bogato zdobionym portalem. Fasadę ozdobiono dekoracją z motywami kwiatów i owoców, wykonaną w stiuku. W sieni znajdują się kręcone schody typu gdańskiego, których strzegą figura Minerwy i lew trzymający tarczę. Na początku XIX wieku salę pierwszego piętra ozdobiono klasycystyczną polichromią z namalowaną iluzjonistycznie kolumnadą w porządku jońskim oraz pseudokasetonami na suficie. Dziś dzięki toruńskim konserwatorom możemy oglądać rekonstrukcję tej polichromii. W drugiej poł. XIX w., podczas następnej przebudowy kamienicy, w miejscu komina umieszczono drugie kręcone schody - tym razem żeliwne. W latach 1967-69 przeprowadzono w niej prace restauratorsko-konserwatorskie, polegające na przystosowaniu wnętrz do celów muzealnych. Znalazła się w niej kolekcja Sztuki Dalekiego Wschodu ofiarowana w latach 1966-1970 Muzeum Okręgowemu w Toruniu przez kolekcjonera Tadeusza Wierzejskiego. W 1995 ponownie rozpoczęto remont kamienicy, a w 2000 roku dokonano renowacji fasady, która przywróciła jej dawny wygląd i piękno. W kamienicy mieści się Dział Kultur Pozaeuropejskich Muzeum Okręgowego w Toruniu i wystawa stała Świat Orientu.

Szczegóły

Opublikowano: 05 grudzień 2015

Figura osła nawiązuje do stosowanych w dawnym Toruniu kar za drobne i cięższe przewinienia, wymierzanych tutaj - w pobliżu odwachu. Od XV do XIX w. w miejscu obecnego pomnika Mikołaja Kopernika stał tradycyjny pręgierz w formie słupa, przy którym wykonywano kary hańbiące dla skazanych: chłostano i obcinano członki. Natomiast w XVII-XVIII w. przed budynkiem odwachu od strony ul. Żeglarskiej stał drewniany osioł z wyostrzonym grzbietem pokrytym blachą. Sadzano na nim krnąbrnych żołnierzy toruńskich (Toruń miał prawo posiadania zawodowej armii miejskiej), którym dodatkowo przywiązywano do nóg ciężarki ołowiane, zwiększając dolegliwość kary. Pokuta była podwójna: skazany był narażony na pośmiewisko gawiedzi, a ostry grzbiet pręgierza wbijał mu się w siedzenie. Oryginalny osioł stał w tym miejscu do 1797 r. Grafika:https://s10.flog.pl/media/foto/7388993_torun--pregierz--osiol.jpg

Szczegóły

Opublikowano: 05 grudzień 2015

Centrum Astronomii Uniwersytetu Mikołaja Kopernika to największy ośrodek astronomii obserwacyjnej w Polsce. Obejmuje Katedrę Astronomii i Astrofizyki oraz Katedrę Radioastronomii. Katedra Astronomii i Astrofizyki położona w malowniczym parku udostępnia do zwiedzania m.in. największy teleskop w Polsce, w pełni zmodernizowany - 90-cm zwierciadlany teleskop Schmidta-Cassegraina oraz historyczny astrograf Drapera. W Katderze Radioastronomii zwiedza się m.in. dwa radioteleskopy: 15-m oraz największy w Polsce i naszej części Europy - radioteleskop 32-m. Zwiedzanie rozpoczyna się od Katedry Radioastronomii, gdzie mamy szanse podziwiać dwa największe radioteleskopy w Polsce - RT3 i RT4. Ten drugi znajduje się w odosobnionej części parku i zwiedzający podchodzą pod samą konstrukcję. W tym miejscu dowiadują się na czym właściwie polegają obserwacje tego typu, jaka jest rola tak dużego instrumentu i skoro nazywa się RT4, to gdzie jest RT1, RT2 i RT5? Po rozwianiu wszelkich wątpliwości na temat tego, czy przez radioteleskop można słuchać radia i czy widać 'little green people' przechodzimy do starszej części obserwatorium, tak zwanej części optycznej. Wśród drzew można zaleźć wiele kopuł, które skrywają teleskopy różnej wielkości. Historię zaczynamy od najmniejszego, ale jednocześnie najważniejszego z nich - astrografu Drapera. Kryje się za nim niesamowita opowieść, zarówno o tym, do czego służył, jak i o tym, dlaczego i jak do nas trafił. Następnie zatrzymujemy sie przy Słońcu - dosłownie i w przenośni. W Centrum Astronomii Uniwersytetu Mikołaja Kopernika stworzyliśmy mały Układ Słoneczny, pomniejszony na tyle, aby w całości zmieścił się w parku. W tym miejscu ukazujemy szokujące skale odległości we Wszechświecie i opowiadamy o bezpiecznych sposobach obserwacji słońca. Jeśli pogoda na to pozwala, pokazujemy tarczę Słońca przy pomocy teleskopu lub przez specjalne okulary. Ostatnim Punktem wycieczki jest kopuła, która skrywa największy w Polsce teleskop optyczny, o średnicy lustra 90 cm. Może nie jest tak majestatyczny jak radioteleskop, ale robi piorunujące wrażenie. Ponieważ stoi przy nim orgynalny panel do sterowania, który zachował się od lat 50-tych, a obecnie zastąpiły go nowoczesne komputery, opowiadamy o tym, jak obserwacje wyglądały kiedyś, a jak teraz. Podczas wizyty w naszym obserwatorium goście odbywają podróż, która pozwala im poznać historię naszego ośrodka i tej romantycznej nauki, jaką jest astronomia. Nie stronimy od, czasem trudnych, pytań naszych gości, a ostateczny kształt wycieczki rozwija się w trakcie unikalnych rozmów.

Szczegóły

Opublikowano: 05 grudzień 2015

Jatki – miejsce, gdzie w średniowieczu sprzedawano mięso z uboju. Jatki powstawały od końca XII wieku wraz z wykształceniem się specjalizacji handlowej. Były to kramy rzeźnicze zwane z łaciny macellum lub mensa carnifiucium (ława rzeźnicza). Być może kramy te początkowo były ruchomymi budami, na co wskazywałaby najprawdopodobniej polska nazwa, której rdzeń ja ma związek z jachać – jechać. Nazwę macellum stosowano także do innych kramów, stąd bywały np. jatki piekarskie, kowalskie i szewskie. Późniejsze kramy z bud przekształciły się niekiedy w rozbudowane domy kupieckie. W Częstochowie pod jatkami znaleziono nawet sklepione piwnice. Tam właśnie znajduję się pomnik zwierząt rzeźnych.

Szczegóły

Opublikowano: 05 grudzień 2015

Pomnik przedstawiający grupę zwierząt odlanych z brązu: kozę, koguta, królika, gęś z jajkiem i świnię oraz kamienny rynsztok, ma upamiętniać rolę, jaką na przestrzeni wieków pełniły Jatki. Od 1242 roku na ulicy skupiały się zakłady rzeźnicze, od których nadano nazwę całemu kwartałowi miasta Wrocławia. Przy pomniku znajduje się tablica z napisem Ku czci Zwierząt Rzeźnych - Konsumenci, a przy wejściu znajduje się tablica ku czci prostych działań (1+1=2) autorstwa Geta Stankiewicza.

Szczegóły

Opublikowano: 26 listopad 2015

Delta Sensory Garden znajdują się w Strawhall Estate, półtora kilometra od centrum miasta Carlow i można je zwiedzać od poniedziałku do piątku w godzinach 9:00-17:00. Ogrody Sensoryczne Delta zostały oficjalnie otwarte w maju 2007 roku, obejmują obszar 2,5 ha i składają się z 16-stu połączonych ze sobą ogrodów przez które mogą spacerować odwiedzający. Są to pierwsze tego typu ogrody w Irlandii, ich oryginalność bierze się stąd, że łączą atrakcyjność obiektu turystycznego z korzyściami terapeutycznymi. Przed wejściem znajduję się bardzo oryginalna fontanna, o nazwie „Thistle Fountain” – thistle to oset :) Po zakupieniu biletów możemy cieszyć się widokiem tryskającej fontanny :) (koszt biletu to 5 euro). Więcej zdjęc wrzucam do galerii :)

Szczegóły

Opublikowano: 21 listopad 2015

Dzielnica Nikiszowiec zaprojektowana została przez Jerzego i Emila Zillmannów i następnie wybudowana w latach 1908-1918. Jest to jedno z wielu na Śląsku osiedli robotniczych, powstałych w pobliżu szybów kopalnianych dla przyjezdnych górników, hutników oraz ich rodzin. Jego nazwa pochodzi od leżącego nieopodal szybu "Nikischacht" (od imienia barona niemieckiego - Nickischa von Rosenegkha) i jest jego spolszczoną wersją. W skład Nikiszowca wchodzi dziewięć budynków, zbudowanych z czerwonej cegły i połączonych ze sobą, zwanych przez Ślązaków "familokami" oraz neobarokowy kościół pw. Świętej Anny z 1914 roku. Znajdują się tu również obiekty użyteczności publicznej tj. szpital, posterunek policji, restauracja, dwie szkoły, sklepy, piekarnie i maglownia, w której obecnie mieści się filia Muzeum Historii Katowic. Familoki Nikiszowca to zaraz po Spodku drugi symbol Katowic, jego perełka architektoniczna, od 2006 roku zaliczana do Szlaku Zabytków Techniki. Obecnie władze miasta planują złożyć wniosek o wpisanie dzielnicy na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturalnego i Przyrodniczego UNESCO.

Szczegóły

Opublikowano: 19 listopad 2015

Teatr został zbudowany za pieniądze pochodzące ze zbiórek społecznych oraz darów ludności czeskiej. Akcje takie na dużą skalę trzeba było organizować dwukrotnie, ponieważ pierwotny budynek spłonął, prawdopodobnie podpalony przez służby austriackie. Projektantem był Josef Zítek, a kamień węgielny (m.in. z góry Říp, poza tym w fundamentach teatru są kamienie z 19 ważnych miejsc czeskich) pod budowę Teatru Narodowego został wmurowany 16 maja 1868 roku, jednak prace szły dość opieszale. W czerwcu 1881 roku urządzono tu w nadal nieukończonym teatrze dziesięciodniowy stagione dla przebywającego w Pradze austriackiego następcy tronu. Wystawiono m.in. po raz pierwszy Libuszę Bedřicha Smetany. Tragiczny pożar miał miejsce w tym samym roku w sierpniu. Tym razem jednak prace renowacyjne poszły znacznie szybciej i już 18 listopada 1883 otwarto teatr tą samą operą. W prace wykończeniowe zaangażowani byli niemal wszyscy ważniejsi artyści ówczesnych Czech. 18 listopada 1983 w setną rocznicę powstania otwarto teatr ponownie po gruntownej renowacji trwającej od 1977 roku – także Libuszą Smetany. Teatrowi przybyło również nowe, futurystyczne skrzydło.[edytuj | edytuj kod] Dziś Teatr Narodowy składa się z trzech zespołów artystycznych, opery, baletu i dramatu, które na przemian grają w zabytkowym budynku Teatru Narodowego, w Teatrze Stanowym (Stavovské divadlo) oraz w Teatrze Kolowrat. Wszystkie trzy zespoły artystyczne wybierają swój repertuar zarówno spośród klasyki światowej, jak też prezentują kulturalną spuściznę rodzimych autorów, sięgają także po utwory współczesne.1 stycznia 2012 do Teatru Narodowego przyłączyła się Opera Państwowa w Pradze – tym samym zespół wzbogacił się o piątą scenę.Wśród ozdób można podziwiać dzieła M. Aleša, F. Ženíška, J. Mařáka, J. V. Myslbeka, V. Hynaisa, B. Schnircha. Na fasadzie uwagę przyciągają boczne ryzality, wewnątrz znajdują się malowidła Fratiška Ženíška w foyer i na sklepieniu widowni, a także kurtyny autorstwa Vojtecha Hynaisa. Grafika:https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/3/30/Praha_2005-09-20_n%C3%A1rodn%C3%AD_divadlo.jpg

Szczegóły

Opublikowano: 18 listopad 2015

Jednym z ciekawych miejsc w Waszyngtonie na pewno jest drukarnia gdzie powstają dolary. W Biurze Drukowania i Grawerowania (BUREAU OF ENGRAVING AND PRINTING) można bezpłatnie obejrzeć cykl produkcyjny „zielonych” banknotów. Obserwujemy maszyny i pracujących przy nich ludzi. Przewodnik opisuje dokładnie każdy proces. Dodatkowo na początku poznajemy krótką historie dolara – film wprowadzający oraz mini wystawa. Na koniec sklep z pamiątkami. Zwiedzanie odbywa się grupowo po wcześniejszej dokładnej kontroli.

Szczegóły

Opublikowano: 15 listopad 2015

Nierozpoznani to zespół rzeźb plenerowych zlokalizowany w centralnej części Cytadeli w Poznaniu, w pobliżu Muzeum Uzbrojenia.Nierozpoznani są największą plenerową realizacją Magdaleny Abakanowicz. Składają się ze 112, wysokich na ponad dwa metry, odlanych z żeliwa, antropomorficznych figur, tworzących pozornie bezładną grupę, pośród otaczającego ją trawnika. Sylwetki pozbawione są głów i robią wrażenie kroczących w różnych kierunkach. Według poznańskiego fotografika Macieja Kuleszy, postacie przedstawione przez autorkę „mówią o fenomenie życia, poruszają problemy godności, odwagi, przetrwania, opisują dramatyczną obecność człowieka we wszechwładnej przestrzeni politycznej i technicznej obecnego świata. Są tłumem z mitu, wyłaniają się z otaczającej ich natury, z kępy drzew, ziemi, obłoków. Każdy z nich kryje w środku odmienny ślad "kręgosłupa", zmierza w innym kierunku”. Zespół zamontowano i odsłonięto w 2002. Inicjatorem powstania był prof. Jarosław Maszewski, a mecenasem Fundacja VOX-Artis. Figury wykonano w Odlewni Żeliwa w Śremie w latach 2001−2002 przy współpracy prof. Anny Goebel, Tomasza Piątkowskiego i Ryszarda Cubala. Sponsorem była Fundacja 750-lecia Lokacji Miasta Poznania. Grafika:https://mm.pwn.pl/ency/jpg/583/t/d90i7651.jpg

Szczegóły

Opublikowano: 15 listopad 2015

Tańczący dom – postawiony w 1996 r. na prawym brzegu Wełtawy w Pradze w dzielnicy Nové Město awangardowy budynek projektu pary architektów: Vlado Milunića i Franka Gehry'ego. Swą nazwę zawdzięcza kształtowi, w którym można dopatrzeć się sylwetki tańczącej pary.

Szczegóły

Opublikowano: 14 listopad 2015

Kampa jest to malownicza niewielka wyspa na Wełtawie określana mianem praskiej Wenecji.Dostaniemy się na nią,schodząc schodkami przy moście Karola.Odnoga Wełtawy nazywana Czarcim Potokiem,odziela wyspę od Małej Strony i dawniej była wykorzystywana jako siła napędowa młynów wodnych.Na kampe to plac leżący na południe od mostu Karola,który otaczają piękne budynki z XVIII wieku. Grafika:https://www.czechtourism.com/getmedia/de7e0da6-b8f9-4407-b97e-2fc19fc5ffdc/c-prague-kampa-island-1.jpg.aspx/?width=800&height=533&ext=.jpg

Szczegóły

Opublikowano: 14 listopad 2015

Mur Johna Lennona w Pradze znajduje się po zachodniej stronie rzeki, tuż obok mostu Karola. Dla każdego fana Lennona to miejsce konieczne do odwiedzenia. Znajduje się na nim wiele graffiti, na bieżąco zresztą uzupełnianych. Tuż obok znajduje się pub Lennona, do którego również polecam się udac.

Szczegóły

Opublikowano: 12 listopad 2015

Jes to malownicza ulica w Pradze, na terenie praskiego zamku (Pražský hrad) w dzielnicy Hradczany.Dawniej nazywała się ulicą Złotniczą (Zlatnická), gdyż była prawdopodobnie siedzibą miejscowych złotników – Żydów pracujących dla skarbu, znajdujących w ten sposób schronienie za murami zamku. Powstała między romańskim i późnogotyckim obwarowaniem północnej części zamku. Do zamkowych łuków muru obronnego, wzniesionego ok. 1500 r. przez Benedykta Rejta, dobudowano małe domki (ponad nimi widać kawałek muru). Poddasza domków tworzą chodnik obronny, łączący wieże Białą i Daliborską.W XVI w. znajdowały się tu mieszkania zastępcze, za czasów cesarza Rudolfa II zajmowali je członkowie straży zamkowej. Później na Złotej Uliczce mieszkała praska biedota. W XX w. uliczka zmieniła charakter. W domku nr 22 w 1917 r. pisał swoje dzieła Franz Kafka, który to domek "wypożyczał" od swojej siostry Otty, w domku nr 12 u Jiřígo Mařánka zbierali się pisarze i poeci, m.in. František Halas, Jaroslav Seifert, Vítězslav Nezval (stąd można się dostać na taras gotyckiego muru). Po drugiej wojnie światowej domki przestały służyć jako miejsce zamieszkania – w latach 50. XX w. wysiedlono ostatnich mieszkańców. Obecnie znajdują się w nich oryginalne sklepiki, galerie i wystawy, przyciągające uwagę licznych turystów. Po zachodniej stronie uliczki stoi cylindryczna Biała Wieża, której dolna część służyła aż do połowy XVIII w. jako więzienie i katownia. Więziony tu był m.in. XVI-wieczny angielski alchemik i szarlatan Edward Kelley. Od 1 maja 2010 r. uliczka była zamknięta przez rok z powodu remontu. Był to największy remont tej części Hradczan, objął m.in. kanalizację i odpływ wody deszczowej, która niszczy zabudowę. Planowane wykopy sięgały głębokości 6 m. Remontowi towarzyszyły badania archeologiczne.Od 1 czerwca 2011 r. uliczka jest dostępna dla zwiedzających turystów. Za wejście na uliczkę pobierana jest opłata.Grafika;https://pl.wikipedia.org/wiki/Z%C5%82ota_Uliczka#/media/File:Goldenlane.jpg

Szczegóły

Opublikowano: 11 listopad 2015

Monument i wieża widokowa w Astanie, stolicy Kazachstanu. Budowlę ukończono w 2002 roku. Symbolizuje ona nowy status miasta Astana jako stolicy Kazachstanu, stając się jego symbolem i atrakcją turystyczną popularną wśród zagranicznych turystów, a także rodzimych Kazachów. Wygląd pomnika ma być ucieleśnieniem kazachstańskiej opowieści ludowej o „mitycznym drzewie życia i magicznym ptaku szczęścia”. Według opowieści ptak, nazwany Samruk, włożył złożone przez siebie jajo w szczelinę między dwie gałęzie drzewa topoli będącego drzewem życia podtrzymującym niebo, tak powstało słońce. Ponad 105 metrowa struktura budowli składa się z wąskiego wału cylindrycznego poszerzającego się ku górze („drzewo”), oraz złotej kuli o średnicy 22 metrów będącej odzwierciedleniem „jajka”, zawierającej taras widokowy, oraz galerię sztuki. Autorem projektu wzniesionej budowli jest angielski architekt Norman Foster. Ciekawostką jest,że wieża Bäjterek znajduje się na odwrocie każdego banknotu waluty kazachskiej – tenge, wprowadzonej w nowej serii banknotów w 2006 roku.

Szczegóły

Opublikowano: 10 listopad 2015

Dzielnica Czterech Świątyń – obszar Starego Miasta we Wrocławiu, pomiędzy ulicami Kazimierza Wielkiego, św. Antoniego, Pawła Włodkowica i św. Mikołaja. Nazwa ta funkcjonuje od 1995 roku z inicjatywy duchownych chrześcijańskich (katolickich, prawosławnych i protestanckich) oraz działacza społeczności żydowskiej Jerzego Kichlera. Obszar ten nigdy nie był i obecnie także nie jest dzielnicą w sensie prawnym. W okolicy tej w bliskim sąsiedztwie znajdują się cztery świątynie różnych wyznań (od jednej do kolejnej jest najwyżej 300 metrów). Są to: •prawosławny sobór Narodzenia Przenajświętszej Bogurodzicy; •rzymskokatolicki kościół św. Antoniego z Padwy; •ewangelicko-augsburski kościół Opatrzności Bożej; •synagoga Pod Białym Bocianem. Wierni czterech wyznań organizują wspólne imprezy charytatywne, spotkania edukacyjne dla dzieci oraz modlitwy ekumeniczne aby przybliżyć kulturową i religijną różnorodność miasta. Jest jedną z atrakcji turystycznych miasta W celu podkreślenia wyjątkowości tego obszaru w Biurze Rozwoju Wrocławia powstała idea zagospodarowania go i poprowadzenia ścieżki kulturowej czterech świątyń, która połączy wszystkie świątynie stając się głównym elementem identyfikującym tę część Starego Miasta

Szczegóły

Opublikowano: 09 listopad 2015

Parowozownia Wolsztyn – ostatnia czynna parowozownia w Europie z planowym ruchem parowozów, zlokalizowana w wielkopolskim Wolsztynie. Zbudowana w 1907, i powiększona w 1909 o 4 stanowiska dla parowozów.Obecnie w parowozowni znajduje się ok. 30 sztuk pojazdów, m.in. unikatowa lokomotywa Tr5,Ok22, Ok1, Pm36 oraz zabytkowe wagony. Sprawne są także lokomotywy serii Ol49. Do 2012 roku parowozy te prowadziły codziennie planowe pociągi do Leszna, a czasami także składy retro i pociągi okolicznościowe. Parowozownia jest dostępna dla turystów przez cały rok. Co roku na przełomie kwietnia i maja ma miejsce „Parada Parowozów”.W 2002 roku Poczta Polska wydała okolicznościową serię 4 znaczków pocztowych z czynnymi parowozami z Wolsztyna.Właścicielem i zarządcą parowozowni jest obecnie PKP Cargo. Obecnie planowanie jest utworzenie spółki „Parowozownia Wolsztyn”. Zbiory najpierw eksponowano w sposób dość chaotyczny, później usystematyzowano – pokazując praktycznie cały przekrój historii kolei w tym regionie. Można tu zobaczyć eksponaty służby ruchowo – handlowej (wyposażenie biura zawiadowcy i kasy biletowej), służby trakcji (wyposażenia parowozowni, elementy wyposażenia parowozów, dokumenty, stemple biur parowozowni), urządzenia łączności (łącznice, telefony), służby drogowej (urządzenia zabezpieczenia ruchu kolejowego – wyposażenia przejazdów kolejowych, nastawni, układów szyn, lamp, wskaźników, itp. Dużo eksponatów zostało pozyskanych ze zbiorów prywatnych oraz darowizn emerytowanych pracowników kolejowych. Do najciekawszych eksponatów należą: Oryginalny zachowany plan rozbudowy parowozowni – hali postojowej z 4 stanowiskowej na 8 stanowiskową - zatwierdzony w roku 1909 przez Królewską Pruską Dyrekcję Kolei Państwowej Oryginalna pocztówka francuska z roku 1937 wydana z okazji wystawy światowej przedstawiająca nagrodzony Grand Prix polski parowóz Pm36-1 Szybkościomierze stosowane na parowozach - różnych producentów i typów budowy Zbiór torowych latarni sygnałowych Zbiór stempli z zamkniętych stacji kolejowych na liniach wokół Wolsztyna Zbiór pruskich dokumentów kolejowych jak telegramy służbowe, dokumentacje biur wagonowych, wykazy wagonów datowane od roku 1887. Grafika:https://www.parowozowniawolsztyn.pl/photos/zaplecze/hala_0.jpg Ceny biletów: Bilet wstępu normalny(zwiedzanie obiektów Skansenu) 5,00 zł Bilet wstępu ulgowy (zwiedzanie obiektów Skansenu) 2,00 zł Profesjonalne fotografowanie i filmowanie kamerą w celach komercyjnych za 1 dzień 150,00 zł Opłata za oprowadzenie zorganizowanych grup z przewodnikiem 50,00 zł Przejazd w kabinie maszynisty parowozu 150,00 zł Nocleg w Parowozowni (jedna osoba na dobę) 50,00 zł

Szczegóły

Opublikowano: 09 listopad 2015

Ogród Botaniczny Uniwersytetu Wrocławskiego we Wrocławiu założony został w roku 1811 na terenie częściowo Ostrowa Tumskiego, częściowo odzyskanym po zburzonych na rozkaz Napoleona fortyfikacjach miejskich i po zasypanej północnej odnodze Odry (po tej odnodze rzeki pozostał w Ogrodzie niewielki staw), ograniczonym dzisiejszymi ulicami Kanonią, Hlonda, Wyszyńskiego, Sienkiewicza i Świętokrzyską. Jest drugim po Ogrodzie Botanicznym w Krakowie najstarszym tego typu ogrodem w Polsce. W 1974 Ogród Botaniczny we Wrocławiu został wpisany do rejestru zabytków województwa wrocławskiego (obecnie, od 1994, wraz z otaczającym go historycznym centrum Wrocławia uznany jest za pomnik historii) Obecnie obszar Ogrodu obejmuje 7,4 ha (i 0,33 ha pod szkłem) i znajduje się w nim około 7,5 tysiąca gatunków roślin (licząc różne ich odmiany liczba ta sięga 11,5 tysiąca) szklarniowych i gruntowych. Na terenie ogrodu, głównie w Arboretum rosną: cypryśniki błotne, mamutowce, sekwoja wieczniezielona, cedry, szydlice, kuningamie, modrzew polski metasekwoje, cyprysowce Leylanda i sośnice. Spośród rosnących na terenie Ogrodu drzew za pomniki przyrody uznano 27 z nich: dęby, cisy, miłorzęby, buki i platany. Oprócz ekspozycji roślin w Ogrodzie można podziwiać zbudowany w 1856 na terenie alpinarium przekrój geologiczny wałbrzyskich złóż węgla kamiennego, przedzielonych osadami piaskowców i łupków. W ekspozycję tę wkomponowano skamieniałe odciski wymarłych roślin, skamieniałe pnie drzew, itp. Jednostką filialną wrocławskiego Ogrodu Botanicznego jest od 1988 roku ponad 70-hektarowe arboretum w Wojsławicach niedaleko Niemczy, słynące z wielkiego zbioru rododendronów i rzadkich drzew iglastych. Ogród otwarty jest codziennie od 15 marca do 31 października (także w święta). Do końca marca każdy bilet kosztuje (jak bilet ulgowy) 5 zł. Szklarnie i wystawa Panorama Natury zostaną udostępnione do zwiedzania 1 kwietnia. W listopadzie dostępny jest tylko teren otwarty (bez szklarni i Panoramy Natury) – dopóki pogoda na to pozwala. Kasy czynne w godz. 8.00–18.00. Od maja do sierpnia Ogród można zwiedzać do godz. 20.00, natomiast w pozostałych miesiącach do godz. 19.00. CENNIK Bilet normalny 15 zł Bilet ulgowy (za okazaniem stosownych dokumentów) 5 zł •uczniowie (z wyłączeniem szkół dla dorosłych) •studenci •emeryci •pracownicy Uniwersytetu Wrocławskiego Bilet dla posiadaczy karty dużej rodziny 30 zł Bilet sezonowy imienny 200 zł Wstęp wolny (za okazaniem stosownych dokumentów): •Honorowi Goście Ogrodu Botanicznego •dzieci w wieku przedszkolnym •przewodnicy PTTK i nauczyciele oprowadzający grupę (na 15 uczestników, jeden wstęp wolny dla oprowadzającego) •osoby niepełnosprawne z orzeczonym znacznym i umiarkowanym stopniem niepełno-sprawności oraz osoby sprawujące opiekę nad nimi •psy przewodnicy Wstęp wolny w roku akademickim, w dni powszednie od poniedziałku do soboty, mają studenci: Uniwersytetu Wrocławskiego, Politechniki Wrocławskiej, Uniwersytetu Przyrodnicze-go, Uniwersytetu Medycznego, Uniwersytetu Ekonomicznego, Akademii Sztuk Pięknych, Akademii Muzycznej i Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu.

Szczegóły

Opublikowano: 08 listopad 2015

Charakterystyka firmy: -->Kopalnia głębinowa, aktualnie eksploatowane poziomy wydobywcze to 600 i 750 m pod powierzchnią ziemi. Producent naturalnej soli kamiennej o barwie białej oraz unikalnej różowej, powstałej w okresie cechsztyńskim (tj. ponad 200 mln lat wstecz) z odparowania mórz i oceanów. Sól wydobywana w Kłodawie znajduje zastosowanie jako sól kuchenna, sól dla przemysłu spożywczego, dla rolnictwa, dla przemysłu chemicznego, w drogownictwie do zimowego utrzymania dróg i in. Program zwiedzania -->Program zwiedzania obejmuje prelekcję n/t historii powstania złóż kłodawskich oraz zastosowania soli, zjazd windą na poziom 600 m pod powierzchnią ziemi (zjazd windą z prędkością 6 m/s pozostawia człowiekowi niezapomniane wrażenia), przejście wyrobiskami korytarzowymi do podziemnej kaplicy św. Kingi - opiekunki górników solnych. Obejrzenie wyeksploatowanych komór solnych. Możliwość zobaczenia maszyn używanych w podziemnym górnictwie solnym i innych osobliwości górnictwa solnego. Cennik dla turystów indywidualnych: bilet normalny - 40 PLN bilet ulgowy (emeryci i renciści) - 30 PLN bilet ulgowy (dzieci, młodzież, studenci) - 24 PLN usługa przewodnicka - 60 PLN (dla grup mniejszych niż 6 osób) Grafika:https://www.sol-klodawa.com.pl/turystyka

Szczegóły

Opublikowano: 08 listopad 2015

W samym centrum miasta, kilka kroków od ruchliwego i gwarnego Starego Rynku znajduje się miejsce zaciszne, stosunkowo rzadko odwiedzane przez turystów. Przybyszów spoza regionu może dziwić, że w samym sercu miasta kojarzonego z „płaską” Wielkopolską niespodziewanie wyrasta góra, zwana Górą Zamkową lub Wzgórzem Przemysła. Jej powstanie tłumaczy się w Poznaniu legendą sięgającą korzeniami do czasów Mieszka I. Wzgórze to stanowiło naturalną barierę wykorzystaną w systemie obronnym miasta. Do dzisiaj wzdłuż ul. Ludgardy można zobaczyć pozostałości po podwójnych średniowiecznych murach miejskich. Spacerując tędy warto wstąpić do podziemi kościoła Franciszkanów, gdzie znajduje się Makieta Dawnego Poznania i dalej ul. Paderwskiego obok budynku Poznańskiego Bazaru przejść na plac Wolności, na miejsce gdzie zaczęło się Powstanie Wielkopolskie. Na Wzgórzu Przemysła zwracają uwagę dwie budowle: kościół franciszkanów pw. św. Antoniego z Padwy oraz zamek królewski, w którym obecnie znajduje się Muzeum Sztuk Użytkowych. Miejsce to jest przesiąknięte historią. To tutaj powstała pieczęć majestatyczna wykonana na uroczystość koronacji Przemysła II (król od 1295 r.) z najstarszym wizerunkiem godła polskiego. Tutaj odbyło się w 1341 r. wesele Kazimierza Wielkiego z Adelajdą Heską. Tutaj mieszkał król Władysław Jagiełło w czasie swoich częstych wizyt w sanktuarium Bożego Ciała. Tu wreszcie miał miejsce hołd pruski złożony w 1493 r. przez mistrza krzyżackiego Hansa von Tiefena polskiemu królowi Janowi Olbrachtowi. W poznańskim zamku przyszła na świat królewska córka Zygmunta I Starego i Barbary Zapolyi. W ostatnich czasach Społeczny Komitet Odbudowy Zamku zabiega o odbudowę królewskiej rezydencji i przywrócenie temu zakątkowi historycznego klimatu. Zródło grafiki:https://www.tutajbylem.pl/resources/op/1085_3b_1.jpg

Szczegóły

Opublikowano: 08 listopad 2015

Śnieżycowy Jar”, rezerwat florystyczny utworzono w 1975 r. Leży w gminie Murowana Goślina, 3 km na południowy zachód od wsi Uchorowo (powiat poznański). Zajmuje zbocza jaru schodzącego w kierunku doliny Warty. Po powiększeniu obejmuje obecnie obszar 9,27 ha i otoczony jest otuliną o powierzchni 8,84 ha. Utworzono go dla ochrony występującej tu masowo śnieżycy wiosennej, rośliny objętej w Polsce ochroną gatunkową. Gatunek ten rozpowszechniony jest w południowej części Polski, natomiast na niżu występuje rzadko. W rezerwacie śnieżyca znajduje dla siebie sprzyjające warunki – kwitnie, owocuje, a także wykazuje ekspansję na sąsiednie tereny. Towarzyszy jej bogate i zróżnicowane runo, charakterystyczne dla lasów gradowych. Rezerwat najlepiej zwiedzać wczesną wiosną, w okresie kwitnienia śnieżycy wiosennej.Do rezerwatu najlepiej dotrzeć ze wsi Starczanowo (2 km). Przechodzi przez niego zielony szlak turystyczny z Białężyna do Łukowa. We wsi znajduje się dogodnie zlokalizowany parking. Grafika;https://i.wp.pl/a/f/jpeg/24244/las_8_550.jpeg

Szczegóły

Opublikowano: 08 listopad 2015

Na czym polega? Obecnie walka składa się z kilku uświęconych tradycją etapów. Specjalnie hodowanego byka wpuszcza się na arenę (plaza de toros, plac byków). Najpierw toreadorzy drażnią byka, prowokując go do ataków za pomocą żółto-różowych płacht (capa). Następnie pikador (jeździec na koniu obłożonym materacami) wbija mu lancę w unerwiony garb tłuszczu na karku. Dalej piesi (banderilleros) starają się wbić mu w to samo miejsce krótkie włócznie (banderille). Właściwe trafienie powoduje, że byk na chwilę zwalnia, co pozwala ludziom bezpiecznie uskoczyć sprzed jego rogów. Banderille powinny pozostać wbite w garbie byka, a zdobiące je długie, kolorowe wstążki dodatkowo drażnią zwierzę. Wszystkie te etapy mają na celu osłabienie mięśni karku byka, by ten trzymał głowę nisko, oraz miał nieco wolniejsze ruchy głową. Kiedy byk jest już zmęczony, występuje matador (zabijacz). Unika rogów, myląc byka ruchami małej mulety. Kiedy się upewni, że zmęczone zwierzę przestaje reagować, stara się je zabić trafiając szpadą w miejsce wielkości monety na karku byka. Taki cios przerywa rdzeń kręgowy. Kiedy ta sztuczka uda się za pierwszym razem, matador zyskuje brawa widowni i ma prawo odciąć sobie na pamiątkę ucho byka, czasem również ogon. Martwe zwierzę zostaje szybko zasłonięte płachtą i odciągnięte na bok przez osły lub muły. Gdzie się odbywa? Walki byków odbywają się w wielu miastach Hiszpanii. Korrida istnieje też w kilku innych krajach (w południowej Francji Saint-Rémy-de-Provence), portugalskim regionie Ribatejo i w niektórych krajach Ameryki Łacińskiej (m.in. Ekwador, Kolumbia, Meksyk, Peru, Wenezuela), ale reguły są nieco zmienione – walka nie zawsze kończy się zabiciem byka i niekiedy ma charakter cyrkowej maskarady. Zródło grafiki:https://www.corrieredelcorsaro.it/wp-content/uploads/2014/05/corrida.jpg

Szczegóły

Opublikowano: 08 listopad 2015

Fontanna Multimedialna jest nie tylko największą fontanną w Polsce, ale też jedną z najbardziej spektakularnych w Europie. Znajdziemy ją w malowniczym parku Szczytnickim, w bezpośrednim sąsiedztwie Hali Stulecia. Jej uroczyste otwarcie miało miejsce w 2009 roku przy okazji 20. rocznicy pierwszych wolnych wyborów w powojennej Polsce. Od tego czasu fontanna serwuje prawdziwe widowiska. Jej powierzchnia wynosi ok. hektara. Zainstalowano w niej prawie 300 dysz, z których tryska woda w formie gejzerów, mgiełki, piany itp. na wysokość nawet 40 m. Fontanna działa w godz. 8.00-22.00. Codziennie, o pełnych godzinach, prezentowany jest program muzyczny, po zmroku z towarzyszeniem kolorowych świateł.

Szczegóły

Opublikowano: 08 listopad 2015

Estadi Olímpic Lluís Companys (do 31 marca 2001 Estadi Olímpic de Montjuïc) – wielofunkcyjny (głównie lekkoatletyczno -piłkarski) stadion w dzielnicy Sants-Montjuïc w Barcelonie, zlokalizowany na wzgórzu Montjuïc (stąd jego pierwotna nazwa) i na terenie Parku Olimpijskiego L'Anella Olímpica de Montjuïc (Olimpijski Pierścień Montjuïc). Wybudowany w latach 1927-1929, gruntownie przebudowany w 1989 i wyremontowany w 2010. Główna arena Letnich Igrzysk Olimpijskich w 1992 oraz Letnich Igrzysk Paraolimpijskich w 1992 - miejsce ceremonii otwarcia i zamknięcia obydwu imprez, a także konkurencji lekkoatletycznych (ówczesna pojemność trybun to 67 007 miejsc). Od 31 marca 2001 jego patronem jest kataloński polityk i bohater narodowy Lluís Companys (mimo zmiany oficjalnej nazwy, w powszechnej świadomości nadal funkcjonuje jednak, jako "Stadion Olimpijski Montjuïc"). Posiada 4 kategorię UEFA (najwyższą). Aktualnie czwarty pod względem pojemności trybun stadion w Hiszpanii (po Camp Nou w Barcelonie, Estadio Santiago Bernabéu w Madrycie i Estadio La Cartuja w Sewilli).

Szczegóły

Opublikowano: 08 listopad 2015

Nowoczesna sztuka zakłada konstruowanie wielkich, monumentalnych budowli, które jednak nie zajmują wiele miejsca powierzchniowo. Dlatego na całym świecie powstają różnego rodzaju iglice czy "szpile", jak nazywa się te wysokie, spiczasto zakończone rzeźby, które stanowią punkt charakterystyczny jakiegoś placu czy części miasta, ale w zasadzie zostają postawione po to, by upamiętnić jakieś wydarzenie, na przykład kulturowe – wystawę prac rzeźbiarskich, obchody jakiejś okrągłej rocznicy. Taka jest właśnie "Spire of Dublin", czyli rzeźba w Dublinie w kształcie szpilki. Ma ona aż 120 metrów wysokości! Monument powstał na przełomie 2002 i 2003 roku dla uczczenia nowego tysiąclecia. Wcześniej w tym miejscu stała kolumna Nelsona. Źródło: https://www.travelin.pl/top/10-ciekawych-pomnikow-i-rzezb-europy/spire-of-dublin-szpila-w-dublinie

Szczegóły

Opublikowano: 08 listopad 2015

Mercado Central/Mercat Central oznacza nic innego jak największy w Europie rynek miejski.Targ ten jest zadaszony i można w nim nabyć dosłownie wszystko. Mercado Central,jak jego nazwa wskazuje zyskał swoją popularność dzięki swej powierzchni, a wynosi ono 8160 m2. Największą częścią targu jest część rybna,która zajmuje 1400m2. Wybór produktów jest niesamowity,gdyż oprócz ryb możemy kupić tam owoce,warzywa oraz tradycyjne produkty hiszpańskie( w tym tradycyjną szynkę hiszpańską). Zródło grafiki: https://blurppp.com/blog/wp-content/uploads/Mercado-Walencja.jpg

Szczegóły

Opublikowano: 08 listopad 2015

Początki tej pomidorowej „bitwy”, w której uczestniczą tłumy, sięgają młodzieńczej sprzeczki, mającej miejsce w roku 1945. Od tego czasu odbywa się ona co roku.W ostatnią środę sierpnia w miejscowości Buñol obchodzone jest święto pomidora: Tomatina. To osobliwe święto co roku skupia tłumy gotowe świetnie się bawić, obrzucając się pomidorami. W czasie tej wesołej bitwy polowej uczestnicy bawią się jak dzieci, rzucając pomidorami w każdego, kogo napotkają na swej drodze.Wszystko rozpoczyna się o godzinie 9, na rynku miasteczka, gdzie uczestnicy nabierają sił, zjadając bułki nadziane wędliną rozdawane przez władze Ratusza. Powoli miejsce to wypełnia się ludźmi. Przed samą bitwą ustawia się wysoki słup pokryty mydłem, a na jego końcu zawiesza się szynkę. Wśród ogólnej radości, najodważniejsi próbują wspiąć się jak najwyżej, by zdobyć nagrodę. W międzyczasie, z balkonów wylewane są wiadra wody na osoby, które przychodzą, by przygotować się do bitwy. O godzinie jedenastej słychać wystrzał, dający znak do rozpoczęcia walki, a na końcu ulicy pojawia się pierwsza ciężarówka z „amunicją”, klaksonem obwieszczająca swój wjazd. Osoby jadące na przyczepie zaczynają rzucać pierwszymi pomidorami. W końcu pojazd zatrzymuje się, uwalnia swój ładunek i wtedy właśnie tłumy rzucają się, by zdobyć „kule”, a po kilku sekundach wszystko jest już czerwone! Nadjeżdżają kolejne ciężarówki z pomidorami, do momentu gdy słychać drugi wystrzał, oznaczający koniec bitwy. W tym momencie rozpoczyna się trud czyszczenia (przy użyciu węży z wodą) walecznych uczestników, którzy myślą już o kolejnym święcie pomidora, za rok. Zródło grafiki:https://polki.pl/we-dwoje/files/Image/art_bonus_oryg/we_dwoje_1_13159.jpg

Szczegóły

Opublikowano: 08 listopad 2015

Walencja wita wiosnę Świętem Ognia. Miesiącami przygotowuje się ogromne i krótkotrwałe kartonowe rzeźby, pochłaniane przez ogień w czasie wyjątkowego spektaklu. Święto Ognia to najbardziej znane na świecie święto Walencji. W tygodniu, w którym wypada 19 marca, podczas współzawodnictwa sztuki, pomysłowości i dobrego gustu, miasto wypełnia się gigantycznymi rzeźbami z kartonu, zwanymi ninots. Geneza obchodów sięga tzw. parot należących do cieśli: drewnianych lamp, którymi oświetlali warsztaty zimą i palili na ulicy w przeddzień obchodów św. Józefa. Początkowo ozdabiano je strzępami starych tkanin, nadając im ludzki wygląd, ale w połowie XIX wieku rozpoczęły przyjmować coraz większą objętość i wysokość oraz bardziej wyraźny kształt, stając się ogromnymi dekoracyjnymi kukłami. Choć najważniejsze wydarzenia obchodów mają miejsce w tygodniu, w którym przypada 19., Walencja przygotowuje świąteczny klimat już od 1 marca, organizując mascletás - pokazy pirotechniczne, odbywające się codziennie o godzinie 14.00 na Plaza del Ayuntamiento. Nadchodzi wreszcie oczekiwana noc 15 marca, kiedy to ma miejsce tradycyjne plantà de fallas . Prace, polegające na zainstalowaniu ponad 700 figur na ulicach i placach miasta, trwają przez całą noc. Ustawianie niektórych z nich rozpoczyna się nawet kilka dni wcześniej, zważywszy, że te ogromne rzeźby mogą osiągnąć wysokość 20 metrów. Rankiem, 16 marca, Walencja budzi się zamieszkała przez karykatury i satyryczne obrazy, które z dużym poczuciem humoru krytykują polityków, celebrytów oraz najważniejsze aktualne wydarzenia.W ciągu następnych dni można podziwiać te niesamowite sceny do nocy z 19 na 20 marca - wtedy następuje cremà, moment, w którym płoną wśród fantastycznego przedstawienia, pełnego świateł, muzyki i sztucznych ogni. Pali się wszystkie figury z wyjątkiem ninota, który został wybrany w ogólnym głosowaniu. Unika płomieni, by stać się częścią kolekcji Muzeum poświęconego Świętu Ognia. Kolejnym emocjonującym momentem Święta Ognia jest ofiara z kwiatów składana Maryi Dziewicy. W dniach 17 i 18 marca komitety przygotowujące święto maszerują i, ku czci swej patronki, układają kopiec z kwiatów, sięgający 14 metrów wysokości. Zabawy taneczne, kawalkady, walki byków, konkursy i inne atrakcje uzupełniają program obchodów. Zródło grafiki:https://img02.lavanguardia.com/2014/03/20/La-crema-de-las-fallas-en-Vale_54403261637_54028874188_960_639.jpg

Szczegóły

Opublikowano: 08 listopad 2015

Hutong – tradycyjny chiński zespół szczelnie połączonych za sobą parterowych budynków. Budowane były na planie prostokąta, z wąskimi uliczkami, do których przylegają bramy wejściowe do siheyuan, czyli małych, wspólnych dziedzińców, wokół których ulokowane są parterowe zabudowania z nieotynkowanej cegły. Hutongi zazwyczaj nie posiadają sieci wodociągowej i centralnego ogrzewania, a mieszkańcy korzystają ze wspólnego wychodka na podwórzu. Hutongi pojawiły się w Chinach w XII wieku i szybko upowszechniły się, gdyż stwarzały dobre warunki do obrony w przypadku oblężenia miasta i odpowiadały potrzebom patriarchalnego społeczeństwa. Sama nazwa hutong pochodzi z języka mandżurskiego. Warunki życia w hutongach zależały od pozycji społecznej mieszkańców. Mieszkanie w dzielnicy bogatych hutongów było nobilitacją, a przed wojną lokowano w nich zagraniczne placówki dyplomatyczne i handlowe. W biednych hutongach większość ulic nie posiadała utwardzanej nawierzchni i w czasie deszczy zamieniała się w błotne potoki. Domy biednych hutongów były zazwyczaj ruderami z desek i gliny, zamieszkiwały w nich wielopokoleniowe rodziny, a ilość miejsca na osobę często wystarczała jedynie do spania w kuckach W dawnych Chinach istniała ścisła definicja szerokości ulicy lub alei. Ulice w hutongach bardzo często nie przekraczają więc szerokości 9 metrów i do dzisiaj pozostają najwęższymi drogami w Pekinie. Niejednokrotnie alejki pozostają nie szersze niż 3 do 4 metrów, a czasem są tak wąskie, że mogą się nimi poruszać jedynie pojazdy jednośladowe. Hutongi są wyburzane w procesie zastępowania starych dzielnic nowoczesną architekturą (budynki mieszkalne, centra handlowe i biurowe, fabryki), zapoczątkowanym przez Mao Ze-donga. Zjawisko to nasiliło się również na początku XXI wieku, gdy kraj przygotowywał się do organizacji igrzysk olimpijskich oraz światowej wystawy Expo 2010. W 1949 r. w Pekinie było 7000 hutongów, pod koniec lat 80. XX wieku 3600, a na początku XXI wieku pozostało jedynie około 2000 zespołów starych domostw.

Szczegóły

Opublikowano: 07 listopad 2015

Miejsce,które trzeba zobaczy podczas pobytu na Ibizie.Jest to zatoczka,która jest otoczona wokół siebie formacjami skalnymi,które wyglądem przypominają półki.Na samym dole skał jest lazurowe Morze Śródziemne.Punta Galera często odwiedzana jest przez nudystów,co nie dziwi tamtejsze zwyczaje,gdyż Ibiza jest pełna akcentów wolnościowych. dojazd do Punta Galera :Jeżeli jedziemy z Ibizy to dojazd zajmie nam około 30 minut samochodem.Sama Punta Galera leży na północ od San Antonio, pomiędzy dwoma plażami:Cala Garcioneta i Cala Salada. Zródło grafiki:https://www.ibiza5sentidos.es/wp-content/uploads/puntagalera3.jpg

Szczegóły

Opublikowano: 07 listopad 2015

Ogród botaniczny w Walencji został założony w XVI wieku i od tego momentu nieprzerwanie cieszy się sławą. Początkowo znajdowały się w nim tylko i wyłącznie rośliny lecznicze, dopiero później wprowadzono tu również nieco bardziej egzotyczne gatunki. Dzisiaj obecne w ogrodzie palmy oraz kaktusy pozwalają na krótki odpoczynek od wielkomiejskiego hałasu oraz na ucieczkę przed słońcem. W ogrodzie panuje miły dla ciała chłód, nic więc dziwnego, że latem miejsce to przyciąga bardzo dużą liczbę turystów.

Szczegóły

Opublikowano: 07 listopad 2015

Jest to nadmorski pasaż o nazwie Avenida de la Marina. Jest jednym z symboli miasta; ciągną się wzdłuż niego domy o krytych galeriach z żelaza i szkła, wesoło błyszczącego w słońcu. Dobrze widać je z Królewskiego Klubu Żeglarskiego (Real Club Náutico). Na jednym z krańców pasażu wznosi się pamiątkowy obelisk zwieńczony zegarem o czterech cyferblatach (1845) – typowe miejsce spotkań.

Szczegóły

Opublikowano: 07 listopad 2015

St Stephen's Green – park miejski położony w ścisłym centrum Dublina został założony w 1627 roku jako prywatny ogród. Współczesny wygląd parku to dzieło brytyjskiego architekta Williama Shepparda, który oficjalnie otworzył park do użytku publicznego 27 lipca 1880 r. Do parku przylega najdroższy pasaż handlowy Dublina (i Irlandii) – ulica Grafton Street oraz Stephen's Green Shopping Centre, które wzięło nazwę od parku. Park ma kształt prostokąta (450 x 550 m) i otoczony jest ulicami, które były kiedyś głównymi arteriami centrum Dublina, jakkolwiek ruch uliczny został poważnie ograniczony po wybudowaniu linii szybkiego tramwaju miejskiego – luasa w 2004 roku. Ulice okalające St Stephen's Green nazywają się odpowiednio: St Stephen's Green North, St Stephen's Green South, St Stephen's Green East i St Stephen's Green West. St Stephen's Green obok Merrion Square wyznacza ścisłe centrum Dublina, tzw. City. Znajdują się tam ministerstwa, firmy ubezpieczeniowe, banki, pięciogwiazdkowy hotel Shelbourne oraz dwa kościoły: katolicki uniwersytecki oraz prezbiteriański.

Szczegóły

Opublikowano: 31 październik 2015

Niewatpliwie wartym odwiedzenia miejscem jest punkt widokowy Pachołek w Gdańsku. Znajduje sie on w dzielnicy Oliwa przy ul.Spacerowej. aby napawac sie widokiem pięknej panoramy miasta oraz Parku Krajobrazowego trzeba wspiac sie na wzgorze po kilkuset stopniach a nastepnie wejsc na wieżę widokowa. Jest to jednak warte zachodu. Z punku rozposciera sie wspanialy widok na stara czesc Oliwy oraz na nowoczesne zabudowania znajdujace sie w sasiedztwie. Ponadto podziwiac mozna przepiekny widok na Park ktory obekmuje w zasadzie wieksza czesc panoramy. Polecam odwiedzenie miejsca.

Szczegóły

Opublikowano: 29 październik 2015

Nie sposób spisać i zapamiętać wszystkich smaków lodów które można dostać w tej malutkiej lodziarni „Glassiären” („Lodowiec”) przy kościele św. Trójcy w Karlskronie. Nie można jej przeoczyć, gdyż o każdej porze dnia ustawiają się tam gigantyczne kolejki...Eksplozja smaków! W dodatku lody podawane w świeżo wypiekanych na miejscy waflach. Nie do przeoczenia jest rozmiar gałki loda. Sa wprost monstrualnych rozmiarów! Wyczynem jest zjedzenie trzech gałek.

Szczegóły

Opublikowano: 29 październik 2015

Zespół barokowych kamienic przy ul. św. Mikołaja 40-43 we Wrocławiu tworzy zachodni odcinek północnej pierzei ulicy, położonej przy dawnej Bramie Mikołajskiej. Najstarszy jest dom o numerze 40, zbudowany w 1690 r. Obecnie mieści się tu prawosławna cerkiew katedralna pw. Narodzenia Przenajświętszej Bogurodzicy i siedziba arcybiskupa, ordynariusza diecezji wrocławsko-szczecińskiej Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego.

Szczegóły

Opublikowano: 28 październik 2015

Według mnie jest to jak najbardziej atrakcja dla całych rodzin, szczególnie dla tych co uwielbiają spędzać aktywnie czas.:)Jednak teraz pora na trochę informacji o samym obiekcie.Jest to najnowocześniejszy i największy wodny kompleks rekreacyjno-sportowy w Polsce wykorzystujący naturalne wody termalne, położony nad brzegiem jeziora Maltańskiego, w samym centrum Poznania. Na obszarze 6 ha znajduje się 18 basenów sportowych i rekreacyjnych o całkowitej powierzchni lustra wody 5000 m2. 14 pomieszczeń na 1000 m2 tworzy Świat Saun. Profesjonalne SPA 1306 z 17 gabinetami o powierzchni 750 m2 to najlepiej wyposażone spa w Polsce. Termy Maltańskie składają się z czterech stref: Baseny Sportowe to kompleks pełnowymiarowych basenów o światowym standardzie, zaprojektowany z myślą o organizacji największych zawodów sportowych. 50-metrowy basen olimpijski, basen o głębokości 5 m, wieża do skoków, siłownia i sauny stanowią idealne warunki do kompleksowych treningów pływackich, waterpolo, skoków do wody, pływania synchronicznego oraz nurkowania. To wyjątkowe miejsce zarówno dla amatorów sportów wodnych, jak i wyczynowych sportowców. Aquapark to wodny świat zabawy i relaksu dla całej rodziny. Największy Aquapark w Polsce to 16 różnorodnych basenów, 13 zjeżdżalni, plaża zewnętrzna, jacuzzi, kurtyny i bicze wodne. Basen z falami morskimi oraz dzikie rzeki to raj dla miłośników mocnych wrażeń. Na najmłodszych poszukiwaczy przygód czekają statek piracki, ścianka wspinaczkowa i dziecięca kraina zabawy. Największą atrakcję stanowią baseny z wodą termalną o właściwościach leczniczych oraz gorące baseny zewnętrzne dostępne przez cały rok. To doskonałe miejsce na aktywny wypoczynek i relaks. Świat Saun to wyjątkowa strefa regeneracji i odpoczynku. Jest niczym ukryte w kambodżańskiej dżungli, zagubione miasto Angkor. To kilkanaście rodzajów saun: z koloroterapią, łaźnia kwiatowa, sauny zewnętrzne z 200-letniego drewna Kelo i panoramiczna, łaźnia turecka, grota śnieżna i tężnia solna. Tepidarium i zielony taras stanowią doskonałe uzupełnienie tej strefy relaksu. Wizyta w Świecie Saun to niezapomniane doznania zarówno dla ciała, jak i dla ducha. SPA 1306 to największe i najlepiej wyposażone SPA w Polsce w orientalnej aranżacji. 17 profesjonalnych gabinetów i apartamentów spełnia oczekiwania najbardziej wymagających gości. Wyjątkowe kilkuetapowe ceremonie rodem z Maroka (Rasoul), Indii (Ajurweda) czy Turcji (Hammam) pozwalają nie tylko na wydobycie naturalnego piękna, ale także na oderwanie się od codzienności, przynosząc ukojenie i głęboki relaks. Zabiegi i kąpiele wykonywane na bazie naturalnej wody termalnej (pobieranej z głębokości 1306 m) dają możliwość skutecznej profilaktyki zdrowotnej, regeneracji i rehabilitacji. To miejsce gdzie pielęgnacja ciała idzie w parze z dbałością o wewnętrzną harmonię i równowagę. Cennik:Cena jest zależna od tego,jaka strefa nas interesuje oraz od pobytu,dlatego udostępniam linka,abyście sami zobaczyli cenę dla wariantu przez was wybranego:https://www.termymaltanskie.com.pl/cenniki/ Zródło grafiki:https://iplywamy.pl/wp-content/uploads/2012/06/termy_maltanskie_Poznan-800x600.jpg

Szczegóły

Opublikowano: 28 październik 2015

Takiego tura można spotkać tylko w Chojnicach.Czeka on na turystów niedaleko okazałej W XIV-wiecznej bramie Człuchowskiej,w której to się mieści Muzeum Historyczno-Etnograficzne gromadzące zbiory,które dotyczą historii tego miasta jak i sztuce ludowej Kaszub.Jednak już przed samą bramą czeka na nas niespodzianka ,a mianowicie rzezba tura. Dodać trzeba,że to dzieło ogromnych rozmiarów(takich jakie tur ma naturalnie) jest dziełem miejskiego artysty Urbańskiego.Atrakcja ta,zawdzięcza swą sławę materiałowi z jakiego została wykonana.Tur powstał bowiem ze złomowanych części samochodowych. Wprawne oko dostrzeże w nim bez trudu fragmenty belek podłogowych, korpusów skrzyń biegów czy elementów karoserii. Grafika:https://www.bankier.pl/static/att/88000/2372680_chojnice.jpg

Szczegóły

Opublikowano: 24 październik 2015

Ogród Botaniczny Królowej Sirikit to jeden z najbardziej znanych ogrodów w Tajlandii oraz główny ośrodek badań naukowych. Otwarty został w 1992 roku z okazji urodzin królowej Sirikit oraz jako wyraz czci dla jej osoby. Podczas spaceru wokół rozległych terenów zwiedzający mogą zobaczyć piękne storczyki, palmy, kaktusy oraz inne rzadkie gatunki roślin. Turyści mogą zwiedzić tutejsze szlaki wycieczkowe, wiodące pośród palm, sosen i drzew brzoskwiniowych, oraz rwących strumieni i malowniczych wodospadów. Ogrody Sirikit to nie tylko raj dla amatorów botaniki czy florystyki, ale także moc inspiracji dla fotografów i wspaniałe miejsce relaksu. Ogród botaniczny położony jest w dolinie rzeki Mae Sa, w odległości ok. 25 km od Chiang Mai. Otwarty jest codziennie od 8:30 do 17:00. Wstęp do Ogrodu Botanicznego Królowej Sirikit jest płatny: Dzieci – 20 Baht Dorośli – 50 Baht

Szczegóły

Opublikowano: 24 październik 2015

Ogrody Pokazowe w Marcinkowie, zostały założone w 2012r. Ich realizacja wciąż trwa. Obecnie do zwiedzania oddanych jest 14 wnętrz ogrodowych. Powierzchnia ogrodów to 3000m2, docelowo jednak planujemy znacznie powiększyć teren inwestycji Wnętrza ogrodowe podzielone są tematycznie, jest tu: ogród śródziemnomorski, ogród zakochanych, różanka, ogród biały, ogród traw ozdobnych, ogród meksykański, ogródek wiejski, zielona klasa, skalniak, ogród pnączy, ogród ziołowo-warzywny, ogród japoński oraz dodatkowo ogród na dachu. Poszczególne ogrody posiadają tabliczki z nazwami wnętrz ogrodowych, jak również każda roślinka ma tabliczkę z nazwą. Ogrody Pokazowe w Marcinkowie, to wspaniałe miejsce na odpoczynek, wycieczkę czy spacer jak również doskonałe miejsce jako plener do sesji zdjęciowych - fotografia ślubna i okolicznościowa. W ogrodach stworzone zostały ścieżki tematyczne jak np. ścieżka „Dziedzictwa Kulturowego i Przyrodniczego Warmii i Mazur”; ścieżka edukacji ekologicznej a także kącik dotyczący uprawy ziół i ich wykorzystania w kuchni oraz kosmetyce domowej. Tablice dydaktyczne dziedzictwa kulturowego to m.in. : historie i legendy regionu Warmii i Mazur. Odnajdziemy tu legendę o Kłobuku – psotliwym diabełku, który opiekuje się ogniskiem domowym, więc warto się o niego zatroszczyć. Także i my dbamy o Kłobuczki, które zadomowiły się w naszych Ogrodach Pokazowych i zachęcają do zabawy w podchody – zabawa „Tropem ogrodowego Kłobuka, czyli kłobukowi podchody”. Motylarnia to wyjątkowe pomieszczenie - woliera,w której można obserwować swobodnie fruwające motyle. W tym imponującym otoczeniu, masz możliwość prześledzenia rozwoju motyli od gąsienicy i poczwarki, aż do momentu przeistoczenia się w pełnego pięknych barw, głównego mieszkańca Motylarni. Zródło grafiki:https://img.polakpotrafi.pl/projekty/517cd5887c1991736dd8e7c59026d5a4.jpg

Szczegóły

Opublikowano: 24 październik 2015

COś dla miłośników zwierząt i przyrody-czyli ferma pełna zwierząt!Program zwiedzania fermy jeleniowatych Stacji Badawczej IP PAN w Kosewie Górnym obejmuje godzinny spacer wraz z przewodnikiem wśród stad jeleni szlachetnych, jeleni sika, danieli i muflonów.Zwiedzanie fermy daje szansę na bliski kontakt z zaprzyjaźnionymi zwierzętami oraz ich bardziej dzikimi współtowarzyszami. Muzeum Stacji wyposażone jest w unikalny zbiór poroży krajowych i egzotycznych jeleniowatych. W takcie pobytu w Muzeum wyświetlana jest nastrojowa prezentacja o czterech porach roku w życiu jeleniowatych. Dojazd z Mikołajek: W Kosewie (trasa nr 16, pomiędzy Mrągowem a Mikołajkami) skręcić w kierunku Ukty; w Kosewie Górnym w lewo (wg szyldu reklamowego) w drogę gruntową i dalej ok. 1,5 km. Droga dostępna zarówno dla samochodów osobowych jak i autokarów. Czynne od wtorku do niedzieli 10.00- 17.00 w okresie 1 maja – 31 sierpień. Bilety: normalny: 15 zł, ulgowy 7 zł Zródło grafiki:https://bi.gazeta.pl/im/9/3652/z3652669Q,Ferma-jeleniowatych-w-Kosewie.jpg

Szczegóły

Opublikowano: 23 październik 2015

Sikający rzeźba Davida Černego z 2004, zlokalizowana w Pradze przy ul. Cihelní 2b, obok Muzeum Franza Kafki (Malá Strana). Rzeźba przedstawia dwóch mężczyzn (po 210 cm wysokości), stojących naprzeciw siebie i oddających mocz do basenu w kształcie Czech. Penisy mężczyzn są ruchome, a strumień wody może być kierowany przez osoby oglądające za pomocą SMS-ów. Autor pomnika zamierzał w niecodzienny sposób uczcić wejście Czech do Unii Europejskiej. Według Černego oddawanie moczu jest czynnością przyjemną, a podobnie było także z wejściem Czech do Unii Europejskiej - była to czynność miła i przyjemna dla narodu. Według Mariusza Szczygła powstanie obiektu jest jednym z dowodów na pełne dystansu podejście Czechów do własnej historii i symboli narodowych. Według interpretacji części odbiorców, ma on ukazywać stosunek polityków do kraju. Pomnik, z uwagi na kontrowersyjną formę, spotkał się z różnym odbiorem społecznym. Był m.in. przedmiotem ataku niewielkiego pochodu skinów. Narządy płciowe postaci są od czasu do czasu uszkadzane.

Szczegóły

Opublikowano: 22 październik 2015

Idealne miejsce podczas pobytu w Giżycku to włąaśnie to molo.Powstało ono w 1970 roku,natomiast w 2011 roku dokonano istotnej przebudowy ,która odbyła się w ramach programu rewitalizacji ze środków Unii Europejskiej. W chwili obecnej molo spełnia wiele funkcji. Jest miejscem spacerowym zarówno dla mieszkańców jak i turystów oraz miejscem wypoczynku, spotkań i zabaw. Stanowi doskonały ciąg pieszo-rowerowy. Jest jednocześnie falochronem oddzielającym port od jeziora. Oddziela również port od plaży i kąpieliska.Zdjęcie;https://www.gizycko.pl/data/multimedia2/jpg/4557.jpg

Szczegóły

Opublikowano: 22 październik 2015

w Szymbarku znajduje się ciekawy budynek, postawiony… na dachuu. Wchodzi się do niego przez okno szczytowe i spacerując po suficie przenosi do minionej epoki, gdyż wnętrze wyposażono w meble z okresu PRL. Oczywiście nie jest to zabieg przypadkowy, bo cały budynek ma symbolizować tamte czasy, kiedy wszystko było na odwrót. Najzabawniejsze jest jednak to, że wyposażenie jest przymocowane do sufitu i trudno tu utrzymać równowagę.Największe wrażenia czekają zwiedzających u góry, a w zasadzie na parterze, gdzie każdy dostaje zawrotów głowy i z trudem przychodzi mu utrzymanie wyprostowanej pozycji.Zródło grafiki:https://encrypted-tbn2.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcTI3ysbtle_p3I9P53k9mIvQ7i4h65dfQ1J8ylI56Ejfq_-A7rHaQ Godziny otwarcia; -->okresie od 26 kwietnia do 9 października codziennie w godz. 9:00 - 19:00 -->Godziny otwarcia obiektu w okresie od 10 października do 25 kwietnia: codziennie w godz. 9:00 - 17:00 niedziele i święta 10:00 - 17:00 Ceny biletów; Turyści indywidualni - 18 zł/osoba Dzieci do lat 6 - wstęp bezpłatny (nie dotyczy grup zorganizowanych) Grupy zorganizowane powyżej 25 osób - 14zł/osoba

Szczegóły

Opublikowano: 22 październik 2015

Jedną z ciekawostek Wzgórza Lecha w Gnieźnie jest dawny zdrój, z którego kanonicy mieszkający przy ulicy Łaskiego czerpali wodę. W XIX wieku zdrój otrzymał klasycystyczną formę, którą możemy podziwiać do dziś. Powstała wówczas oryginalna fontanna, w której woda spływa kaskadą do czterech kamiennych muszli. Zdrój jest wkomponowany w ciąg ogrodzenia otaczającego zespół kanonii i sąsiaduje z pałacem arcybiskupim. Zródło grafiki:https://www.gdzietu.pl/wp-content/uploads/bfi_thumb/327085-2xx4zybkxzu5o3fb0xo4y2.jpg

Szczegóły

Opublikowano: 22 październik 2015

I. Rejs - 60 minut Statek odpływa codziennie 10.00, 10.30, 11.00, 11:30, 12:00, 12:30, 13:00, 13:30, 14.00, 14:30, 15.00, 15:30, 16.00, 16.30, 17.00, 17.30, 18.00, 19.00, 20.00, 21.00 Cena rejsu: dorośli - 290 CZK/44 zł, dzieci do 12 lat - 180 CZK/27 zł. W cenie biletu: rejs II. Rejs - 2 godziny Statek odpływa codziennie o 15:00, 16:30 Cena rejsu: dorośli 450 CZK/69 zł, dzieci do 12 lat - 290 CZK/44 zł. W cenie biletu: rejs III. Rejs - 2 godziny z obiadem Statek odpływa codziennie o 12:00 Cena rejsu: dorośli 750 CZK/114 zł, dzieci do 12 lat - 470 CZK/72 zł. W cenie biletu: rejs, obiad w formie bufetu IV. Rejs - 3 godziny z kolacją i muzyką na żywo Statek odpływa codziennie o 19:00 Cena rejsu: dorośli 950 CZK/145 zł, dzieci do 12 lat - 570 CZK/87 zł. W cenie biletu: rejs, welcome drink, kolacja w formie bufetu, muzyka na żywo Rejs po Wełtawie z koncertem jazzowym I. Rejs - 2,5 godziny, statek odpływa codziennie o 20:30 Cena rejsu: 159 zł. W cenie biletu: rejs, koncert (każdego dnia inny artysta), kolacja (przystawka, danie główne, deser)

Szczegóły

Opublikowano: 20 październik 2015

Biblioteka narodowa Białorusi w Mińsku jest jedną z największych i najbardziej niezwykłych bibliotek świata. W niej znajduje się największy zbiór białoruskich materiałów drukowanych, a także trzecia na świecie co do wielkości kolekcja książek w języku rosyjskim. Jednak sławę zdobyła biblioteka nie dzięki zbiorom publikacji drukowanych, lecz dzięki kształtowi samego budynku. Budynek ma kształt “diamentu”.Budynek biblioteki był zbudowany w 2006 roku, ma 23 piętra, wysokość budynku to 73,6 m, waga – 115000 ton (bez książek). Ogólna powierzchnia biblioteki wynosi 113700 m2. Na górze budynku znajdują się punkty widokowe (otwarty na powietrzu i zamknięty w pomieszczeniu), stąd można obserwować cały Mińsk. Niektórzy krytykują budynek ze względu na nieregularny kształ, ale właśnie dzięki mu ta biblioteka jest jadną z najbardziej nezwykłych na świecie. Zaprojektowali budynek architekci Michail Vinogradov i Viktor Kramarenko. Niezwykłe też jest podświetlane biblioteki. Cała powierzchnia “diamentu” pokryta jest panelami LED, co stanowi największy ekran reklamowy w kraju o powierzchni 1985 m2. Ten wielokolorowy wyświetlacz czynny jest od zachodu słońca do godziny 0:00.

Szczegóły

Opublikowano: 19 październik 2015

Piękny park, z autentycznym labiryntem w środku, licznymi fontannami, wodospadem oraz małym stawem. Idealne miejsce na wypad rodzinny z dziećmi. Liczne ławeczki w parku są idealnym miejscem na relaks i odpoczynek od zatłoczonej części Barcelony.

Szczegóły

Opublikowano: 19 październik 2015

Wspaniały punkt widokowy, będący miejscem relaksu, odwiedzanym o zachodzie słońca zarówno przez lokalnych mieszkańców jak i coraz częściej przez turystów.

Szczegóły

Opublikowano: 19 październik 2015

jest typową śluzą na szlaku Kanału Elbląskiego i Pojezierza Iławskiego. Oprócz śluzy Ostóda są jeszcze śluzy Miłomłyn, Zielona i Mała Ruś.Wrota śluz zbudowane są z drewnianych bali, pokrytych poszyciem z drewna (dębowego lub sosnowego). Wrota funkcjonują według tradycyjnych rozwiązań, zastosowanych w czasie budowy kanału. Śluza Zielona i Miłomłyn ma wrota jednoskrzydłowe a Ostróda i Mała Ruś - dwuskrzydłowe. Mechanizmy napędowe wrót napędzane są ręcznie - za pomocą korby. W przypadku Zielonej i Miłomłyna wrota otwierają się przy pomocy łańcucha sprzężonego z drewnianą belką, zamocowanego do podstawy pomostu komunikacyjnego. W przypadku Ostródy i Małej Rusi cięgna natomiast są sztywne i przytwierdzone bezpośrednio do skrzydeł wrót. Różnice poziomów wody w śluzach s komorze śluzy Ostróda na ścianach bocznych są wnęki z krzyżami cumowniczymi (polerami), natomiast nie ma na koronie (czyli brzegach śluzy) spotykanych w innych śluzach dużych pachołów cumowniczych, zwykle usytuowanych w pobliżu wrót. W górnej głowie śluzy Ostróda jest most, którym przebiega droga prowadząca od centrum miasta do obwodnicy przy trasie E-7 (Gdańsk-Warszawa). Pod mostem jest przejście ze strony śluzy (stroną północną) z wyjściem po schodkach na brzeg kanału, lub na biegnącą górą drogę znaczne - największe w śluzie Miłomłyn - 3,44 metra, w Zielonej 1,89 m, w Ostródzie 2,04 m, w Małej Rusi 1,60 m. Zródło grafiki:https://images.photo.bikestats.eu/zdjecie,pelne,550421,20150409,sluza-ostroda.jpg

Szczegóły

Opublikowano: 16 październik 2015

Zwiedanie stadionu Lecha: Jest możliwe od poniedziałku do piątku wycieczki odbywają się o godzinach: 10:30, 12:00, 14:00, 16:00, 17:30, 19:00. W soboty i niedzielę zwiedzających zapraszamy w godzinach: 10:30, 12:00, 13:30, 15:00. Należy pamiętać,że w okresie świat jest to niemożliwe. Ceny biletów na dzien 16/10/2015 rok: -Bilet normalny--> 15 zł -Bilet ulgowy--> 10 zł -bilet dziecięcy(poniżej 13lat)--> 5 zł WYCIECZKI NIE ODBYWAJĄ SIĘ W ŚWIĘTA! INEA Stadion – stadion piłkarski w Poznaniu na osiedlu administracyjnym Grunwald Południe przy ul. Bułgarskiej 17. Stadion jest własnością miasta Poznań. Obecnie użytkuje go klub piłkarski Lech Poznań, wcześniej także Warta Poznań. W 2012 roku był areną rozgrywek Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej, rozegrane na nim zostały 3 mecze fazy grupowej. Począwszy od 14 czerwca 2013 roku stadion nosi nazwę INEA Stadion, za sprawą sponsora - lokalnego operatora telekomunikacyjnego INEA. 20 września 2010 odbyło się oficjalne otwarcie stadionu (pierwszej w Polsce oddanej do użytku areny mistrzostw) koncert Stinga z orkiestrą London Royal Philharmonic Orchestra w ramach światowej trasy „Symphonicities”.W 2002 roku rozpoczęto gruntowną modernizację stadionu. Pierwszym etapem było dobudowanie brakującej trybuny, która zamknęła „podkowę” obiektu i zwiększyła jego pojemność o dodatkowe 8124 miejsca. Została ona oddana do użytku w 2004 roku, zaś dwa lata później utworzono nad nią zadaszenie. Równolegle do prac z zadaszeniem przebiegał montaż podgrzewania płyty boiska oraz remont masztów oświetleniowych. W styczniu 2006 roku ruszyła budowa trybuny nr II, powstającej w miejscu dawnego „kotła”. Dwie pierwsze kondygnacje zostały ukończone w lutym 2007 roku, zaś trzecia we wrześniu 2008 roku, w wyniku czego pojemność całej trybuny wzrosła do 9000 miejsc. W związku z przyznaniem Polsce i Ukrainie organizacji Euro 2012 władze miasta zadecydowały o zmianie koncepcji architektonicznej stadionu na rzecz obiektu większego, mającego pomieścić ok. 45 tysięcy widzów. Według nowego projektu trybuny nr I i III (boczne) będą trybunami dwukondygnacyjnymi, obie mieszczą po 13750 widzów. Na trybunie nr I znajdują loże VIP oraz stanowiska komentatorskie, zaplecze dla zawodników i sędziów oraz pomieszczenia klubowe. Trybuna nr III w całości jest przeznaczona dla kibiców. Wszystkie miejsca na stadionie są siedzące – krzesełka kubełkowe składane, montowane w taki sposób aby zachować przewyższenie minimum 12cm. Modernizacja i rozbudowa stadionu została zrealizowana przez przedsiębiorstwo Modern Construction Systems. W porównaniu do wcześniejszej koncepcji architektonicznej zmianom uległ również projekt zadaszenia obiektu – tworzy je membranowe pokrycie barwy naturalnego jedwabiu, z modularnym podziałem co 9 metrów, dającym wrażenie pofalowania powierzchni. Dach tworzy spójną całość nad trybunami I, II, i III. Część dachu nad trybuną nr II jest konstrukcją ruchomą, mającą zapewnić prawidłowe doświetlenie murawy nad tą częścią boiska. Kubatura stadionu wynosi 1,3 mln m2, a powierzchnia 250 tys. m2. Pierwotny projekt modernizacji z 2002 został zastąpiony ostatecznie w 2008. Realizacja przebiegała w latach 2008-2012. Prace nad trybunami I i III trwały od października 2008 roku, a zakończone zostały we wrześniu 2010 roku. Na wszystkich trybunach zamontowano nowe składane krzesełka. Są one szersze niż poprzednie modele, dlatego też pojemność stadionu wynosi nieco ponad 41 tys., a nie, jak planowano wcześniej, około 45 tys. Krzesełka dostarczyła Forum Seating należąca do krośnieńskiej Grupy Nowy Styl. Pojemność stadionu początkowo wynosiła 41 609, jednakże w 2012 roku została zwiększona do 43 269. Źródło grafiki:https://epoznan.pl/gallery2/4216/zmymvt7zr8hfrpcrkzw4yb9rj42bp47t.jpg

Szczegóły

Opublikowano: 15 październik 2015

Hundertwasserhaus– nazwa kompleksu mieszkalnego na rogu Kegelgasse i Löwengasse w Wiedniu, jednego z najsłynniejszych dzieł architektonicznych Friedensreicha Hundertwassera, wybudowanego w latach 1983–1985 przez architekta Josefa Krawinę. Koncepcją twórcy jest nawiązanie dialogu z przyrodą jako równoważnym partnerem człowieka – na tarasach, balkonach i w innych niespodziewanych miejscach rośnie wiele roślin. Ponadto zastosowano wiele rozwiązań, które mają na celu ucieczkę od linii prostych i regularności.Hundertwasserhaus jest turystyczną atrakcją Wiednia, jednak do zwiedzania nie są dostępne jego wnętrza, ponieważ budowla jest zamieszkana. Oddany do użytku 1 marca 1986 budynek mieści 50 mieszkań (o powierzchni od 30 do 150 m²), cztery restauracje, jedną praktykę lekarską oraz 16 prywatnych i 3 publiczne tarasy. Znajduje się w nim także ok. 250 drzew i krzewów. Całkowita powierzchnia użytkowa wybudowanego kosztem ok. 6 milionów euro budynku wynosi 3550 m².Hundertwasser nie przyjął zapłaty za zaprojektowanie tego domu. Wystarczyło mu, że dzięki temu w tym miejscu nie zostało wybudowane nic, co uznałby za brzydkie.

Szczegóły

Opublikowano: 15 październik 2015

Krutynia płynie przez rezerwat krajobrazowo-wodno-leśny położony na terenie trzech gmin: Piecki, Mikołajki i Ruciane-Nida. Jej długość to 99 km, a powierzchnia dorzecza wynosi 638 km².Dolina rzeki jest w wielu miejscach zatorfiona i zabagniona, wahająca się w granicach od około 1,5 km w części środkowej do 30-50 m w miejscach północnej i południowej części, otoczona jest wzniesieniami morenowymi o urozmaiconej rzeźbie. Nurt rzeki Krutyni jest wolny, a rzeka tworzy liczne zakola, szczególnie w środkowej, zabagnionej części rezerwatu. Spadek rzeki na długości około 10 km rezerwatu wynosi 1,3 m. Szerokość rzeki osiąga 30-40m, a głębokość od 1,5–2,5 m do 3–7 m. Bieg Krutyni pod względem hydrologicznym rozpoczyna się na terenach otaczających Jezioro Warpuńskie. Na pojezierzach jednak zwyczajowo przyjmuje się nieco inne kryteria nazewnictwa. Rzeki zmieniają nazwy zawsze (lub prawie zawsze) wtedy, gdy przepływają przez jezioro, które zbiera wodę z innych, dodatkowych rzek i cieków. Według takiego kryterium Krutynia zaczyna się w Jeziorze Krutyńskim, a kończy w jeziorze Bełdany, gdzie wpływa do Systemu Wielkich Jezior Mazurskich. Zatem Krutynia w swoim różnym biegu przyjmuje różne nazwy. Między początkowymi jeziorami nie ma nazwy, następnie przyjmuje kolejno: Sobiepanka, Grabówka, Dąbrówka, Babięcka Struga, Struga Spychowska, aż w końcu Krutynia. Krutynia i spływy kajakowe cieszą się ogromnym zainteresowaniem ze strony turystów.Właściciele wypożyczalni kajaków proponują spływy na różnych odcinkach szlaku, do wyboru terminy od końca czerwca do września. . W pobliżu Sorkwit znajdują się m.innymi takie szlaki kajakowe – rzeki Dajny do Św. Lipki oraz rzeki Dadaj, która łączy się z Łyną najdłuższą rzeką regionu. Krutynia jest jednak najczęściej wybieranym szlakiem. Decyduje o tym dobrze zorganizowana sieć dziesięciu stanic wodnych PTTK. Są one położone wzdłuż szlaku i dają możliwość noclegów w domkach oraz na polu namiotowym

Szczegóły

Opublikowano: 15 październik 2015

Obiekt powstał w latach 1901-1904. Wybudowany został w stylu północno – niemieckiego renesansu, z oszczędnym, jednak bardzo sugestywnym detalem – rzeźbione opaski okienne zwieńczenia i gzymsy z czerwonego piaskowca wezerskiego silnie kontrastują z szarym gruboziarnistym tynkiem. Wszystkie elementy z piaskowca są rzeźbione i niewątpliwie posiadają wartość historyczną. Dolna cokołowa część budynku jest zdobiona ciemnoczerwonym szwedzkim granitem. Projekt wykonał Adolf Wilhelm Meyer-Schwartau – architekt, który był twórcą m.in. Muzeum Narodowego przy wałach Chrobrego w Szczecinie oraz współtwórcą koncepcji urbanistycznej Wałów Chrobrego – znanej wizytówki Szczecina. Gmach Rektoratu PAM zbudowany został na nieregularnym planie z wieloma ozdobnymi wstawkami i wykuszami, licznymi załamaniami oraz więżą, której smukłość spotęgowana jest usytuowaniem budynku tuż obok wysokiej skarpy schodzącej w stronę ulicy Dworcowej. Pomimo upływu czasu gmach należy do najważniejszych dominat w architektonicznej sylwetce miasta. Gmach Rektoratu PAM z racji walorów historycznych i artystycznych podlega prawnej ochronie. Wpisany jest do rejestru zabytków PSOZ w Szczecinie (nr rej. 1128, nr dec. KL.3-3340/87/90 z dn. 21.06.1990 r.).

Szczegóły

Opublikowano: 15 październik 2015

Fontanna Orła Białego w Szczecinie - znajduje się na pl. Orła Białego. Projekt najstarszej zachowanej barokowej fontanny wykonał berliński architekt Johann Fryderyk Grael, zaś w latach 1729-1732 został zrealizowany przez rzeźbiarza Johanna Konrada Kocha oraz kamieniarza Angerera. Uruchomiona 15 sierpnia 1732 r. fontanna stanowiła jednocześnie pierwszy fragment wodociągu szczecińskiego. W roku 1866 została przeniesiona na obecne miejsce (pierwotnie znajdowała się przy kamienicach nr 18 – 19 od strony ulicy Koński Kierat). W czasie II wojny światowej zasypano fontannę żwirem i piaskiem aby uchronić fontannę od zniszczenia. Fontana przysypana żwirem i piaskiem w formie kopca przetrwała II wojnę światową. Remont kapitalny fontanny przeprowadzono w latach 1990-1992 i ponownie w latach 2005-2006. Barokowa fontanna została wykonana w piaskowcu. W dolnej części znajduje się misa w kształcie czterolistnej koniczyny, ze żłobionymi ścianami zewnętrznymi. Główna część fontanny, znajdująca się pośrodku misy, ma kształt czworobocznego trzonu. Na każdym z boków widoczne są półokrągłe nisze z maszkaronami (w części górnej) i przytwierdzonymi u ich dołu misami w kształcie konchy. Narożniki trzonu wzmocnione są postumentami (u dołu), a u góry - misami (również w kształcie muszli). Na szczycie fontanny znajduje się misa ze stosem kamieni, na której spoczywa rzeźba orła z rozpostartymi skrzydłami.

Szczegóły

Opublikowano: 15 październik 2015

W największym na świecie muzeum torebek i portfeli w Amsterdamie można zobaczyć ponad 4 tysiące modeli. Są tutaj worki, torebki, kufry, torby, skrzynki i inne akcesoria od średniowiecza aż po współczesność. Fanki torebek na pewno będą zainteresowane kolekcją, prezentującą modele najsłynniejszych projektantów mody takich jak: Burberry, Gucci, Chanel, Louis Vuitton, McQueen, Hermes i innych. Oprócz wystaw stałych organizowane są także wystawy czasowe. Z całą pewnością warto tam zajrzeć gdyż muzeum znajduje się w samym centrum miasta. W Tassenmuseum znajduje się również kawiarnia, sklep i historyczna pięknie udekorowana sala konferencyjna.

Szczegóły

Opublikowano: 14 październik 2015

Petronas Towers – to bliźniacze wieże w stolicy Malezji Kuala Lumpur. Wysokość 452 m. Są to jedne z najwyższych budowli (wież) świata. Wieżowce z Malezji zachowały tytuł najwyższych bliźniaczych wież świata i budowli zbudowanych przed końcem XX wieku. Wieże Petronas Towers były najwyższymi budynkami świata (nie licząc iglicy) od roku 1998 do 2004. Dwa drapacze chmur są połączone mostem o długości 58 m na poziomie 41. i 42. piętra. Wieże zaprojektował argentyński architekt César Pelli. Mający 88 czterometrowych pięter nad ziemią i 4 piętra pod ziemią wieżowiec został ukończony w 1998 roku. Zbudowany jest głównie ze wzmocnionego żelbetu, elewacja wykonana jest ze szkła i stali. Wieże zbudowano na miejscu dawnego hipodromu. Twarda skała jest w tym miejscu osadzona bardzo głęboko, przez co budynek posiada prawdopodobnie najgłębsze fundamenty na świecie, sięgające na około 150 metrów w głąb ziemi i wymagające ogromnych ilości betonu. Na 41 i 42 piętrze znajduje się przeszklone przejście między budynkami, dzięki któremu nie trzeba schodzić aż na poziom ulicy, by przejść z jednej wieży do drugiej. Przejście jest publicznie dostępne, otwarte od 8:00 do 16:30, wpuszczane są grupy po ok 20 os. co 10 min, a wjazd trwający 45sek. (na górze spędza się około 15min). ale wjazd nie jest tani kosztuje około 80 zł. Na dole wieżowca znajduje się galeria handlowa Suria czyli po polsku słońce. Wokół park oaza zieleni a w niej: ścieżki do spacerów i joggingu, stawy, wodospady kaskadowe oraz plac zabaw dla dzieci. Między wschodnim wejściem Traders Hotel a Suria KLCC nieustannie krąży pojazd - Buggy - do bezpłatnego przewozu osób. Pojazd zawraca na placu Petronas Twin Towers, między wyjściem Suria KLCC a fontannami.

Szczegóły

Opublikowano: 14 październik 2015

Na północnej elewacji Ostrej Bramy znajdowała się pierwotnie nisza. W 1671 lub 1672 staraniem o. Karola od Ducha Świętego dobudowano od strony północnej drewnianą kaplicę. Spłonęła ona w 1711, a już w roku następnym odbudowano ją jako murowaną. Nie wiadomo dokładnie, kiedy został umieszczony w niej cudowny wizerunek Matki Boskiej. W latach 1789-1793 naprzeciw kaplicy, na potrzeby modlących się, wybudowano klasycystyczną galerię. W latach 1829-1830 dokonano restauracji kaplicy. Kolejne restauracje miały miejsce w latach 1927-1932 oraz w 1993 przed wizytą Jana Pawła II. Na początku 2010 rozpoczęto kolejny remont kaplicy w Ostrej Bramie, określony wkrótce jako szkodliwy. W trakcie remontu zostały m.in. zdemontowane zabytkowe drzwi, uszkodzono płytki ceramiczne z 1932 poprzez położenie na nich nowej podłogi, zmieniono poręcze, a schody sprzed ponad 100 lat, zastąpiono nowymi z imitacji granitu. Pod koniec lutego Departament Ochrony Zabytków przy Ministerstwie Kultury Litwy zażądał wstrzymania prac remontowych i powołał specjalną komisję, która ma czuwać nad odbudowaniem zniszczeń, oraz ustalić, kto zezwolił na przeprowadzenie takiego remontu. Państwowa Komisja Dziedzictwa Kulturowego ze swej strony wystosowała list do ministra kultury Remigijusa Vilkaitisa i metropolity wileńskiego kardynała Audrysa Baczkisa z apelem o objęcie należytą troską obiektów sakralnych.

Szczegóły

Opublikowano: 14 październik 2015

Karaimów sprowadził na tereny Litwy książę Witold w końcu XIV w. z Krymu i osadził ich wzdłuż granic Wielkiego Księstwa Litewskiego oraz w Trokach, gdzie stanowili ochronę księcia, gdyż byli bardzo dobrymi żołnierzami. Są nazywani „narodem jednej księgi”, ponieważ ich wiara opiera się tylko na Starym Testamencie. Karaimi - naród pochodzenia tureckiego, a ich język należy do rodziny języków tureckich.Drewniane domy karaimskie były budowane szczytem do ulicy i miały charakterystyczne 3 okna: jedno dla Karaima, drugie dla Pana Boga, trzecie dla księcia Witolda w podzięce za to, że sprowadził ich na te tereny.Pierwsza świątynia karaimska w tym miejscu stanęła w końcu XIV w., obecna po raz ostatni była przebudowana w pierwszej połowie XIX w., gdyż zniszczyły ją wojska francuskie w 1812 r. Kienessa trocka jako jedyna była czynna w czasach sowieckich na całym terytorium Związku Radzieckiego. Wystrój wnętrza jest bardzo skromny, kienesę zdobią ornamenty roślinne i geometryczne. Ołtarz zawsze znajduje się w stronie południowej. Kobiety i mężczyźni modlą się osobno. Kapłanem karaimskim jest hazzan.

Szczegóły

Opublikowano: 13 październik 2015

Globe Theatre (pol. Pod kulą ziemską) – teatr w Londynie działający w latach 1599-1642, założony przez braci Richarda i Cuthberta Burbage'ów. Jednym z udziałowców był William Szekspir. Wystawiane były tam premiery jego utworów oraz sztuki Bena Jonsona i Johna Webstera. Aktorami byli wyłącznie mężczyźni. Teatr został zbudowany w 1599 roku. Spłonął w pożarze w 1613, odbudowano go w 1614 roku. Wskutek interwencji purytanów został zamknięty w 1642 roku, zburzono go dwa lata później. Budowla została zrekonstruowana według projektu firmy Buro Happold i otwarta w 1997 roku.

Szczegóły

Opublikowano: 13 październik 2015

Park leżący wsamym centrum Poznania, na terenie,który zaliczany jest do Dzielnicy Cesarskiej.Nie sposób go ominąć porusząjąc się po centrum,gdyż styka się on z głównymi ulicami w Poznaniu,tj.Ul.Fredry,Św.Marcin i Alejami Niepodległości. Ten piękny park otoczony jest równiez pięknymi budowlami-jest to m.in. Teatr Wielki w Poznaniu, gmachem należącym do Uniwersytetu A.Mickiewicza jak i Zamkiem Cesarskim.Park powstał na początku XX wieku,a za pomysłodawcę uważa Joseph Stübbena. Główną atrakcją jak i ozdobą parku jest piękna fontanna znajdującą się w sadzawce.W centrum parku znajduje się rozległa sadzawka z wysoko tryskającą fontanną.Obok sadzawki znajdują się piękne schody,które stanowią uzupełnienie dla sąsiadującego z parkiem Teatru Wielkiego. To właśnie na terenie tego parku pojawiają się takie atrakcje Poznania jak:-> pomnik Ofiar Czerwca 1956 i -> pomnik Adama Mickiewicza. Na terenie całego parku są alejki z ławkami,które umożliwiają spędzenie miło czasu w kontakcie z przyrodą.