Katedra w Monreale, obecnie w granicach miasta Palermo na Sycylii to doskonały obraz zawiłej historii wyspy. Została ona wybudowana w XII wieku w stylu określanym jako arabsko-bizantyjsko-normandzki. Styl ten jaka sama nazwa wskazuje jest wynikiem mieszania się wpływów bizantyjskich, normandzkich i arabskich. Katedra ta jest pod wezwaniem Matki Boskiej. Znajduje się pod kuratelą archidiecezji Monreale. Nosi honorowy tytuł papieski bazyliki mniejszej. W 2015 katedra została wpisana na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.
Katedra ma 102 metry długości, 40 metrów szerokości i 32 metry wysokości, jest największą tego typu budowlą na wyspie.
Wnętrze katedry podzielone jest na na trzy nawy rzędami kolumn o głowicach korynckich, przy czym nawa środkowa jest dwa razy szersza od bocznych. Podłoga i wewnętrzne mury katedry w dolnych partiach wykończone są platerowanym marmurem na wzór islamskich meczetów. Górne partie ścian pokrywają całkowicie bizantyjskie mozaiki.
W katedrze znajdują się sarkofagi królów: Wilhelma I i Wilhelma II, w północnej części spoczywa Małgorzata z Nawarry (żona Wilhelma I) i jej synowie Roger oraz Henryk. Znajduje się tam też sarkofag króla Francji Ludwika IX.
