Uncategorised

Szczegóły

Opublikowano: 07 maj 2009

Ze względu na atrakcyjność turystyczną, nadmorskie położenie i popularność wśród turystów, a zwłaszcza surfingowców, miasto ma dobrze rozwiniętą bazę noclegową. Należy liczyć się z tym, że jest tutaj nieco drożej niż w innych miejscach w RPA. Można jednak przyjąć, że tutejsze ceny odpowiadają mniej więcej kosztom noclegu w Polsce. Przez internet można rezerwować pokoje w większości okolicznych hoteli.

Szczegóły

Opublikowano: 07 maj 2009

Plaża w Durbanie

Fot. sxc.hu

Złota Mila

Popularny bulwar nadmorski, pierwotnie o długości jednej mili, obecnie ma 5,8 km. Sąsiadują z nim liczne parki i skwery, a po ich drugiej stronie znajdują się ekskluzywne hotele i liczne restauracje o rożnym standardzie, dla których charakterystyczne jest, tak jak dla całego Durbanu, mieszanie różnych smaków i tradycji. Rozciągająca się tutaj plaża jest niezwykle piękna, pełna mieszkańców miasta oraz turystów. Plaża jest dobrze zabezpieczona przed rekinami, co w tym miejscu ma ogromne znaczenie - co jakiś czas dochodzi w okolicach do ataków tych zwierząt na ludzi.

Natal Sharks Board

Największy na świece ośrodek badania rekinów. Powstał, by pomagać osobnikom rannym w wyniku zaplątania w sieci strzegące wybrzeży Durbanu. Codziennie można tutaj uczestniczyć w sekcji rekina, a także obejrzeć wystawę prezentującą wielką różnorodność gatunków rekinów i porównać wielkość ich szczęk i kształt zębów. W Centrum Badania Rekinów można zobaczyć również niezwykłe i rekordowe eksponaty dotyczące tych fascynujących ryb.

Oceanarium

W Durbanie znajduje się największe na świece oceanarium, które pozwala odwiedzającym zaznajomić się ekosystemem Oceanu Indyjskiego, jak i florą i fauną innych zbiorników wodnych. Dzięki nowoczesnej architekturze niedawno oddanych do użytku budynków goście dosłownie wkraczają do podwodnego świata, mogą siecią korytarzy i przeszklonych akwariów wędrować poznając morskie i słodkowodne życie na Ziemi. Poza tym wielkość i różnorodność robi niesamowite wrażenie nawet na dorosłych, a dzieci są wprost u oczarowane interesującą, barwną ekspozycją.

Królestwo Zulu

Duży rezerwat Zuluski, gdzie plemię żyje tradycyjnie, utrzymując się z pieniędzy pozostawianych przez odwiedzających to miejsce turystów. Czci się tutaj, tak jak przed wiekami, krowę, jako źródło przeżycia - podstawą diety jest kwaśne mleko, a mięso konsumuje się w celach rytualnych lub jako składnik codziennej diety, pod warunkiem, że pochodzi od innego szczepu, z kradzieży. Chaty kryte strzechą stoją wewnątrz palisady mającej chronić przed dzikimi zwierzętami oraz napaścią ze strony innych szczepów. Turysta może się przyglądać codziennemu życiu, zwyczajom, świętom i folklorowi plenienia.

Inanda

Niewielka wioska pod Durbanem. Mieści się tutaj muzeum, którego trudno się  spodziewać - otóż wśród licznych Hindusów, którzy sprowadzeni zostali na te tereny pod koniec XIX wieku, znalazł się Mohandas Gandhi. Utarczka z policją i wyrzucenie go z pociągu w imię polityki apartheidu spowodowało, że wymyślił i wprowadził on w życie swoją ideę obywatelskiego nieposłuszeństwa i biernego oporu. Wydawał on właśnie w Inandzie przez przez kilka lat drukowaną w garażu gazetę "Opinia". Obecnie można zobaczyć tutaj jego dom i redakcje gazety, atakże kilka przedmiotów z nim związanych. Zbiory nie są jednak duże, bo wszystko rozkradają tubylcy. Gandhi spędził w RPA w sumie 17 lat.

Szczegóły

Opublikowano: 07 maj 2009

Szella

Starożytne i średniowieczne ruiny otoczone murami na przedmieściach oraz zlokalizowana tam nekropolia stanowią doskonały pretekst do rozmyślań o historii tego miejsca i wdzięczny obiekt fotograficzny leżący na skarpie ponad doliną. Są to ruiny rzymskiego miasta Sala Colonia opuszczonego mieszkańców ok XII wieku w związku ze zmianą linii brzegowej Morza śródziemnego, następnie przez kilka stuleci był to cmentarz królewski, gdzie chowano zmarłych władców, do czasów współczesnych zachował się minaret meczetu - tzw. Wieża Hassana wzniesiona tutaj ok. XIII wieku oraz sto lat późniejsze fortyfikacje i główna brama.

Wieża Hassana

Symbol miasta, jedyna zachowana część meczetu z czasów panowania kalifa Jakuba al-Mansura, budowana w II poł. XII wieku jako dziękczynienie po wygranej bitwie pod Alarcos. Meczet nigdy nie został ukończony, ponieważ pracę nad nim przerwał śmierć władcy w 1190 roku, istniejące już elementy zniszczyło trzęsienie ziemi w 1755 roku, po którym zachowały się jedynie podstawy kolumn i stojący do dziś minaret o wysokości 44m. Wieża uznawana jest za wzór marokańskich minaretów. Z ruinami graniczy Mauzoleum Mohammada V

Mauzoleum Mohammada V

Mauzoleum jest miejscem wiecznego spoczynku sułtana Mohammada V oraz jego dwóch synów. Zaprojektowane zostało przez Wietnamskiego architekta Vo Toana w zgodzie z tradycjami architektonicznymi i zdobniczymi Maroka, zdobią go arabeski i zielony dach - symbol islamu. Budowę ukończono w 1971 roku i od tego czasu jest to częsty cel wycieczek, ze względu na doskonałość rzemieślników wykańczających wnętrze, które robi olśniewające wrażenie koronkowością ornamentów.

Muzeum Archeologiczne

Usytuowane w centum miasta za swoje zadanie ma prezentowanie i popularyzację antycznej historii tego miasta i Maroka w ogółe. Na parterze zgromadzono eksponaty sprzed 350 tys. lat, kiedy te tereny zajmował tzw. kultura otoczakowa, znajdziemy tutaj m.in. narzędzia, broń czy ozdoby z tamtego czasu. Na dziedzińcu można natomiast podziwiać prehistoryczne rzeźby naskalne, a na II piętrze zgromadzone są marokańskie pamiątki z różnych okresów od antyku do średniowiecza. Osobny budynek zajmuje ekspozycja dotycząca czasów rzymskiej okupacji. W muzeum opisy poszczególnych obiektów podane są w języku arabskim oraz francuskim.

Plaże Rabatu

Tutejsze wybrzeża Atlantyku jest dobrze znany z powodu pięknych i piaszczystych plaż. Na południe od Rabatu znajdują się plaże Temara i Skhirat z dobrze rozwiniętą infrastrukturą turystyczną, restauracjami, kawarniami i klubami, na północ zać mieści się elegancka Plaża Narodów (Plage des Nations) równie piękna jak dwie wyżej wymienione, ale uznawana za bardziej atrakcyjną. Przed plażą znajdują się Egzotyczne Ogrody Sidi Bouknadel.

Stare miasto i medyna

Wato poświęcić trochę czasu za spacery po Rabacie ze szczególnym uwzględnieniem starych zabudowań, bram miejskich, medyny, targów czy dawnych szkół koranicznych (merdes), tym bardziej że rozciągają się stamtąd piękne widoki, ponieważ zabytkowe dzielnice położone są dość wysoko ponad dnem doliny rzeki Wadi Bu Raghragh.

Szczegóły

Opublikowano: 07 maj 2009

Niesamowite bramy i arabeski w Rabacie

Fot. Wikipedia

Stolica Maroka umiejscowiona nad Oceanem Atlantyckim, u ujścia rzeki Bu Ranghragh. w świecie arabskim znane jako Ar-Ribat, duży ośrodek handlu i przemysłu, ważny węzeł komunikacji lądowej, morskiej i powietrznej z międzynarodowym portem lotniczym. Miasto zamieszkane przez ponad 1,5 mln ludzi, częsty cel wypraw turystycznych.

Historia osadnictwa na terenie obecnego miasta sięga głęboko wstecz, a najdawniejsze ślady zasiedlenia datuje się na 700 lat przed Chrystusem,. Później mieszkali tutaj Fenicjanie, Grecy, Rzymiania (osada Sala Colonia), a w 1150 roku sułtan Abd Al-Mumin z dynastii Almohadów założył tutaj stolicę swego imperium. Miasto Rabat zostało ufortyfikowane i stanowiło bazę wypadową dla wojsk muzułmańskich w czasie wypraw na Półwysep Iberyjski a także ośrodek piractwa obejmujący swoim zasięgiem zachodnią część Morza Śródziemnego. Od 1912 roku Rabat był stolicą Maroka, najpierw za czasów francuskiej okupacji, a następnie, po roku 1956, gdy zwrócono krajowi niepodległość.

Historia była dla Rabatu na przemian raz nadspodziewanie hojna darując mu władzę i w pewnym momencie nawet całkowitą suwerenność, a innym razem okrutna, gdy miasto kilkakrotnie w swej historii kurczyło się do kilkusetosobowej osady. Niemniej jednak wielowiekowa tradycja jest w Rabacie wyjątkowo łatwa do prześledzenia biorąc pod uwagę licznie zachowane zabytki z różnych okresów. Miasto jest urokliwe i nie ma charakteru metropolii, może ze względu na fakt, że jest słabiej rozwinięte niż na przykład Casablanka. Jest tu ciszej, spokojniej, a życie toczy się niespiesznym rytmem dziwnym dla obywatela Zachodu przywykłego do wiecznego pędu i zamieszania. Przyjemnie jest spacerować wąskimi uliczkami, oglądając domy z gliny o biało-niebieskich elewacjach, zachłystywać się arabską kulturą na suku, czy smakować regionalne przysmaki wśród ulicznych bazarów. Dla turystów jest ro miasto gościnne i przyjazne, a możliwość doświadczania prawdziwej marokańskiej kultury i kapryśnej historii jest naprawdę wyjątkowa.

Szczegóły

Opublikowano: 07 maj 2009

Standard i cena hoteli w Rabacie jest porównywalna jak w Casablance, jest tutaj jednak nieco drożej. Cena Hotelu to minimum 60-70 euro za osobę za noc, cena dla dwóch osób jest jednak tylko trochę wyższa, hostele oferują pokoje za około połowę tej ceny, a kwatery są tradycyjnie najtańsze, chociaż trzeba kierować się rozsądnym wyborem, a nie radami "naganiaczy", którzy chętnie pokazują turystom miejsca noclegu,nigdy jednak nie jest to bezpłatne i powodowane czystą uprzejmością

Szczegóły

Opublikowano: 07 maj 2009

Taniec Yalli

Fot. Baku87

Państwo kaukaskie w Azji nad Morzem Kaspijskim, zamieszkałe przez ponad 8 mln ludzi, którego głównym bogactwem jest ropa naftowa zalegająca pod ziemią w ogromnych złożach.Jest to jeden z najdynamiczniej rozwijających się krajów świata. Nazwa państwa wywodzi się prawdopodobnie od tureckiej transkrypcji perskiego określenia "kraina wiecznego ognia", co w zapisie fonetycznym wygląda następująco - Âzarâbâdagân.

Historia

Tereny tego kraju, ze względu na dogodne położenie, przyjazny klimat i żyzne ziemie zamieszkiwane były w ciągu wieków przez różne grupy etniczne, wśród których nie byli: Rzymianie, Grecy, Ormianie, Turcy, Rosjanie i Mongołowie. W VII i VIII wieku tereny Azerbejdżanu były pod władzą arabską i od tego czasu można datować początek tutejszego, silnego do dziś, islamu. Następnie państwo arabskie upadło, pozostawiając po sobie szereg państewek o małych rozmiarach i znikomej sile militarnej. Stanowiły one w XI wieku łatwy łup dla Turków, których uznaje się za przodków dzisiejszych Azerów. Zostali oni wyparci dopiero przez Mongołów w XIII wieku. Po pewnym czasie region wszedł w skład Iranu na kilkaset lat, by później, już na początku XIX wieku dostać się pod wpływy Rosji, a następnie ZSRR, spod których ta kaukaska republika nie może wydostać się do dziś, mimo formalnego odzyskania niepodległości w 1991 roku.

Wybierając się do Azerbejdżanu należy pamiętać, że nie jest to kraj całkowicie bezpieczny ze względu na znaczną ilość niezarejestrowanej broni znajdującej się w posiadaniu społeczeństwa. Przyzwyczajony do wygód i "prowadzenia za rączkę" od atrakcji do atrakcji turysta z Zachodu nie ma tutaj czego szukać. W zamian za to jednak Azerbejdżan może zaoferować wytrawnemu podróżnikowi niezapomniane chwile, piękne górskie krajobrazy, oryginalny folklor nieskażony komercjalizacją oraz wiele miejsc, których nie da się odnaleźć w przewodnikach ani zobaczyć w internecie. Warto więc się tutaj wybrać, choćby po to, by poczuć się jak zdobywca, wdrapując się na bezimienny szczyt czy przełęcz, albo by stać się postacią historyczną - pierwszym białym człowiekiem, jakiego zobaczą dzieci w odległej azerskiej wiosce. Azerbejdżan jest jednym z nielicznych już punktów na mapie świata, gdzie są jeszcze miejsca prawdziwie dzikie, a turysta może liczyć tylko na siebie i chociaż nie ma tutaj udogodnień i infrastruktury, do jakich przyzwyczajeni jesteśmy w Europie, warto poświęcić swój komfort dla prawdziwej przygody, jaka nas tu czeka.

Obywatele Polski udający się do Azerbejdżanu, muszą mieć wizę, którą można uzyskać w ambasadzie tego kraju.  O wizę można się również ubiegać na lotnisku w Baku, wypełniając ankietę ze zdjęciem. Wizy krótkoterminowe kosztują 20-40 USD.

Klimat Azerbejdżanu przypomina polski, chociaż jest tam nieco chłodniej latem i nieco cieplej zimą, temperatury w Baku rzadko spadają poniżej zera. Dominującym typem klimatu jest klimat podzwrotnikowy, w odmianach suchej na większości terytorium, wilgotnej na nadmorskich nizinach oraz umiarkowany na pogórzu kaukaskim. Najlepszą porą na podróż do tego kraju są późna wiosna i lato, kiedy jest ciepło i słonecznie.

Z portalem tanie-loty.com.pl masz możliwość zarezerwować tanie loty do Azerbejdżanu w bardzo atrakcyjnych cenach. Serdecznie zapraszamy do skorzystania z naszej nowoczesnej wyszukiwarki biletów lotniczych, gdzie można znaleźć tanie bilety do Azerbejdżanu.

Szczegóły

Opublikowano: 07 maj 2009

Baku

Fot. teuchterlad

Baku

Miasto może się poszczycić zabytkami pochodzącymi sprzed stuleci, często jeszcze z czasów panowania arabskiego, czyli ok. VII-IX wieku. Od 2000 roku na Liście Światowego Dziedzictwa UNESCO figurują: Pałac Szachów Szyrwanu zamieszkiwany w XIV-XVII wieku, Baszta Dziewicza z XII wieku, meczet Mahammada z XI wieku oraz twierdza Iczeri-Szeher z IX wieku. Poza tym w Baku jest kilka muzeów i galerii sztuki wartych odwiedzenia.

Mauzoleum Diri Baba

Około 100 kilometrów od Baku znajduje się wyrzeźbione w skale Mauzoleum szejka Diri Baby stworzone w XV wieku. Znakomici architekci szirwanszacha Ibrahima I wznieśli ten dwukondygnacyjny budynek, wkomponowując go częściowo w skały otaczające dolinę, w której jest umiejscowiony. Monument został odbudowany po zniszczeniach wojennych w 1963 roku i od tamtej pory nic nie było w nim poprawiane, stąd zły stan prowadzących do niego schodów i powolny proces niszczenia kamienia, z którego wzniesiono mauzoleum. Wewnątrz, w celi duchownego zachowała się ściana z oryginalnymi napisami w języku arabskim i chociaż czas spłycił ich ryt, nadal pozostają one częściowo czytelne. W okolicy znajduje się również cmentarz islamski z ok. XV wieku z nagrobkami skierowanymi w stronę Mekki. W skałach doliny spotkamy jaskinie i pieczary, jednak nie są one przygotowane do zwiedzania, a ich eksplorowanie na własną rękę może być niebezpieczne. Ścieżką spod Mauzoleum można dojść na szczyt wąwozu, w którym się ono mieści. Rozpościera się stąd zapierający dech w piersiach widok na górską okolicę.

Meczet Juma

Mieści się niedaleko Mauzoleum Diri Baby, w odległości ok. 120 kilometrów od Baku. Zabudowania meczetu pochodzą z 743 roku, postawione zostały albo na fundamentach wcześniejszej bazyliki albo według lokalnych wzorców świątyń chrześcijańskich. Meczet nie wygląda więc typowo i z zewnątrz przypomina raczej katolicki kościół, jest jednak użytkowany przez muzułmańskich wiernych. Pierwotny budynek został zniszczony, a obecnie istniejący postawiono w 1902 roku prawie od podstaw, według projektu Józefa Płoszki. W 1918 r. świątynia została spalona przez Ormian, ponownie odremontowano ją po 1990 r. Meczet ten to prosta i "klocowata" budowla o przysadzistej formie, z kolumnadą na froncie i dwoma niewysokimi minaretami, które bardziej przypominają sygnaturki kościelne niż potężne wieże, z jakimi można się spotkać w innych meczetach. We wnętrzu przeprowadzono niedawno remont, spod budynku nieustannie wypompowywana jest woda podmywająca fundamenty.

Rejon Qobustan (Gobustan)

Górzysta część wschodniego Azerbejdżanu, chroniona przez Park Narodowy Qobustanu. Na skałach w tamtym regionie znaleziono ślady artystycznej działalności prehistorycznych mieszkańców tego terenu, głównie malowidła i ryty. Z tego powodu miejsce to zostało objęte międzynarodową ochroną i w 2007 roku wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Jest to jeden z najbardziej malowniczych fragmentów pasm Kaukazu. W tym rejonie istnieje ponad 700 wulkanów błotnych - zimnych sadzawek, pełnych bulgoczącego szlamu o toksycznych wyziewach, które tworzą się w miejscach występowania ropy naftowej.

Mauzoleum Mo'mine Khatun

Świątynia zbudowana w XII przez atabega (wychowawca synów sułtana) Jahana Pahlawana na cześć jego żony Mu'mine Khatun. Jest to niewysoka, ośmioboczna wieża o bogatej i misternej dekoracji arabeskowej, rytej i malowanej w kamieniu. Całość budynku jest nią pokryta, przez co robi wrażenie lekkości i elegancji, mimo litych, grubych kamiennych murów. Budowla znajduje się na terenie enklawy - Nachiczewańskiej Republiki Autonomicznej.

Szczegóły

Opublikowano: 07 maj 2009

W związku z licznymi ograniczeniami dotyczącymi transportu zarówno do samego Azerbejdżanu, jak i w jego obrębie, należy zapoznać się z kilkoma podstawowymi faktami dotyczącymi podróżowania w tym rejonie. Przede wszystkim do Azerbejdżanu można wjechać jedynie przez dwa przejścia graniczne w Gruzji, dwa w Iranie i jedno w Turcji. Dodatkowo można korzystać z promów, które kursują do Baku z Aktau w Kazachstanie i Turkmenbaszy w Turkmenii oraz nieregularnie z Bandar-e Anzali w Iranie. Jednak należy przy tym pamiętać, że rozkład rejsów jest czysto orientacyjny, więc nie jest to dobry środek do podróży wymagającej punktualnego przybycia. Do Azerbejdżanu można również dostać się drogą powietrzną, korzystając na przykład z międzynarodowego lotniska w Baku.

Poza tym w Azerbejdżanie, w związku z napiętą sytuacją wewnętrzną i licznymi nierozwiązanymi konfliktami, istnieją również ograniczenia w ruchu krajowym. Dotyczą one głównie rejonu Górnego Karabachu i okolicznych ziem (łącznie ok. 20% powierzchni kraju), gdzie istnieje nieuznawana przez społeczność międzynarodową Republika Górnego Karabachu. Również podróż na teren pogranicza z Iranem wymaga osobnej zgody, którą wydają przedstawiciele azerskiej straży granicznej. Należy być tam także przygotowanym na częste kontrole dokumentów. Niedostępna dla turystów jest część pogranicza z Armenią.

W związku z próbą zdobycia przez Baku przywileju organizacji Igrzysk Olimpijskich w 2016 roku miasto wybudowało 40- kilometrową linię metra, sięgającą od lotniska do centrum miasta i jest to obecnie najwygodniejszy sposób przemieszczania się po stolicy. Najlepszymi środkami transportu po całym Azerbejdżanie są mikrobusy (tzw. marszrutki) odjeżdżające z Baku z okolic stacji metra "20 stycznia" co kilkadziesiąt minut, właściwie we wszystkich kierunkach. Kilkusetkilometrowa podróż kosztuje przeciętnie około 4 dolary. Można po Azerbejdżanie poruszać się własnym samochodem. Dla krótkoterminowych pobytów nie jest wymagane tutejsze prawo jazdy, ale przy dłuższym przebywaniu na terytorium Azerbejdżanu należy zwrócić się do Państwowej Policji Drogowej, która na podstawie posiadanego prawa jazdy wydaje lokalny dokument. Obowiązkowe jest tutaj ubezpieczenie AC i ważny przegląd techniczny pojazdu. Drogi azerskie są przeważnie w złym lub bardzo złym stanie technicznym, brak im oznakowania, a kierowcy nagminnie łamią przepisy. Szczególnie należy uważać nocą na nieoświetlone pojazdy lub zwierzęta. Należy być także przygotowanym na częste kontrole policyjne i różne podejrzane opłaty z tym związane, warto mieć przygotowane specjalnie na taką ewentualność drobne kwoty lokalnych lub łatwo wymienialnych pieniędzy.

Osobną kwestią jest podróż z Azerbejdżanu do enklawy Nachiczewańskiej Republiki Autonomicznej. Jest ona możliwa drogą lotniczą (koszt 75-100 dolarów) lub tranzytem przez Iran. Również tam należy być przygotowanym na częste kontrole dokumentów. Obecnie nie są wymagane specjalne dokumenty lub pozwolenia na wjazd, jednak przed wybraniem się tam, warto to potwierdzić w Ambasadzie Republiki w Baku.

Szczegóły

Opublikowano: 07 maj 2009

Maroko to kraj przepięknych meczetów

Fot. Wikipedia

Kraj arabski w północno-zachodniej części Afryki dający podróżnikowi niezwykłe możliwości poznania pustynnej części tego kontynentu w komforcie, ale bez rezygnacji z lokalnego kolorytu. Wprawdzie typowo afrykańska przyroda znana z filmów przyrodniczych nie jest tutaj tak bujnie rozwinięta ze względu na suszę, jednak bogactwo kultury i folkloru rekompensuje ten drobny mankament.

Piękno Maroka

Aż 8 miejsc w Maroku jest wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO, więc jest co podziwiać. Naturalne formacje są również warte uwagi - góry Atlas w sercu kraju oraz potęga wód oceanicznych i morskich na wybrzeżu to atrakcje, których nie można sobie odpuścić, będąc na miejscu.

Historia Maroka

Ze względu na niesamowitą historię tych ziem w Maroku znajdują się dwie enklawy hiszpańskie - Ceuta i Melilla (do Europy w najwęższym miejscu jest ok. 14 km), a ślady osadnictwa sięgają już IV wieku przed nasza erą. W czasach tych ziemie obecnego Maroka zaludniały berberyjskie plemiona, następnie weszły we władanie Rzymian, na krótko stały się częścią Bizancjum, by w końcu zostać włościami arabskich dynastii. Dopiero w XIX wieku starły się tutaj europejskie potęgi i spośród nich wyłoniła się zwycięska Francja, która sprawująca władzę przez ponad 40 lat. Maroko odzyskało niepodległość w 1956 roku podobnie jak dużo innych krajów Afryki. Od końca II wojny światowej nastąpił niesamowity boom demograficzny, a ludność kraju wzrosła prawie pięciokrotnie, z 6 do ponad 30 milionów, a 75% mieszkańców Maroka nie ukończyło 25. roku życia.

Natura w Maroku

Większa część kraju zajmują pustynie, półpustynie i krzewiaste zarośla zwane makii. Spośród egzotycznych zwierząt dość łatwo jest tutaj zobaczyć pustynne lisy, wielbłądy, mangusty, a w górach również muflony. Należy bardzo uważać na zamieszkujące te terenu skorpiony, których jad powoduje bolesne zmiany, a może być nawet śmiertelny. Inne niebezpieczeństwa, o których warto pamiętać to przegrzanie, poparzenia słoneczne i odwodnienie. Należy się ich wystrzegać, stosując odpowiedni ubiór i dużo pijąc.

Kuchnia w Maroku

Tematem, którego nie można pominąć, mówiąc o Maroku, jest tutejsza kuchnia. Znawcy uznają marokańskie kulinaria za najlepsze i najciekawsze spośród wszystkich w świecie arabskim. Wielu smakoszy wybiera tę właśnie kuchnię jako podstawę swoich potraw, ponieważ łączy ona śródziemnomorskie smaki z pustynną dietą dawnych plemion berberyjskich. Podstawą żywienia są tutaj warzywa, baranina, kasza kuskus, ziemniaki oraz lokalne specjały i przyprawy. W Maroku pije się głównie herbatę miętową oraz czarną, mocną kawę, wszystko bardzo słodkie i gorące, czasem zaprawiane tłuszczem lub mlekiem, zwłaszcza na pustyni.

Klimat Maroka

Na większości terytorium kraju panuje klimat podzwrotnikowy w odmianie suchej i skrajnie suchej, w obrębie Atlasu górskiej oraz morskiej na wybrzeżu. Średnia temperatura w styczniu to ok. 10-12 stopni, a w lipcu 35-45, ale może być jeszcze znacznie wyższa. Dlatego najlepszym okresem na podróż do tego kraju jest wiosna lub , gdy nadal jest ciepło, a temperatura pozwala na przyjemne spędzanie czasu, nie powodując problemów zdrowotnych i zmęczenia. Wysoki sezon jednak w tym kraju to głównie lato, ponieważ Maroko stanowi częsty cel wycieczek wakacyjnych turystów z całego świata oraz emigrantów, którzy wracają odwiedzić ojczyznę w czasie urlopu. Lepiej wystrzegać się podróży do Maroka w trakcie miesięcznego święta muzułmańskiego ramadanu, który wypada różnie w każdym roku, generalnie w sierpniu i wrześniu, europejscy turyści nie potrafią przestrzegać istniejących wtedy surowych zakazów dotyczących jedzenia, picia i zachowania, czym rażą religijnych mahometan.

Dzięki stronie Tanie-loty.com.pl możesz zarezerwować tanie loty do Maroka w bardzo niskiej cenie. Zapraszamy do skorzystania z naszej wyszukiwarki połączeń, gdzie można znaleźć tanie bilety lotnicze do Maroka.

Szczegóły

Opublikowano: 05 maj 2009

Nagoya jest czwartym co do wielkości miastem w Japonii, leży na wyspie Honsiu. Aglomeracje Nagoi zamieszkuje około 9 mln. ludzi, czyniąc ją trzecią, co do wielkości po Tokio i Osace aglomeracją Japonii.

Miasto obsługiwane jest przez dwa porty lotnicze:

• Lotnisko Nagoja (NKM) - zlokalizowane na pograniczu miast Komaki i Kasugai. Obsługuje tylko loty krajowe, przede wszystkim biznesowe. Znane jest jako lotnisko Komaki.
• Lotnisko Nagoja-Chūbu (NGO) - położone na sztucznej wyspie koło Tokoname, 33 km na południe od Nagoji, w Japonii. Jest lotniskiem pierwszej klasy i najważniejszym lotniskiem regionu Chubu.

Główni przewoźnicy

Na lotniska w Nagoi dolecimy między innymi następującymi liniami lotniczymi: Air China, All Nippon Airways, Cathay Pacific, China Southern Airlines, EVA Air, Finnair, Lufthansa, China Airlines, China Eastern Airlines, Japan Airlines, Philippine Airlines, Singapore Airlines, Vietnam Airlines.

Szczegóły

Opublikowano: 05 maj 2009

Sieć hoteli w tym mieście jest bardzo rozbudowana ze względu na licznych turystów krajowych i międzynarodowych, którzy przyjeżdżają tutaj skuszeni pięknym położeniem i licznymi atrakcjami.

Znajdują się tutaj zarówno ekskluzywne hotele z pięcioma gwiazdkami, jak i schroniska dla podróżnych z małym budżetem, wielkimi planami i jeszcze większymi plecakami. Ceny kształtują się zależnie od standardu i lokalizacji, są nieco wyższe niż w innych, mniej atrakcyjnych miejscach w RPA, a ich wysokość można porównać do tych w Polsce.

Szczegóły

Opublikowano: 05 maj 2009

Panoramiczny widok ze szczytu Góry Stołowej

Fot. Wikipedia

Szczegóły

Opublikowano: 05 maj 2009

Kolejka linowa na Górę Stołową

Fot. sxc.hu

Robben Island

Wyspa u wybrzeży Zatoki, około 10 km od Miasta. Od początku kolonizacji miejsce zsyłek zarówno chorych, jak i niewygodnych obywateli, również więzienie. W czasach wojennych stanowiła bazę dla wojska - korzystali z niej zarówno Holendrzy i Burowie, później Brytyjczycy, a w czasach współczesnych biały rząd RPA, który począwszy od 1960 roku tworzył w tym miejscu najcięższą kolonię karną w kraju. Więzieni tutaj byli czarni przeciwnicy apartheidu, wśród nich wyrok dożywocia odsiadywał Nelson Mandela, który przebywał tutaj ponad 20 lat, aż do momentu ogłoszenia amnestii. Współcześnie więzienie jest obiektem muzealnym, a wyspa rezerwatem przyrody, gdzie podziwiać można afrykańskie pingwiny i liczne ptaki morskie. Od 1999 roku miejsce figuruje na liście światowego dziedzictwa UNESCO. Na wyspę kursują regularnie statki przewożące turystów.

Zamek Dobrej Nadziei

Budowla wzniesiona na planie pięcioramiennej gwiazdy, z osobnymi magazynami i lochami dla kazdej części, zwieńczona wieżami na każdym ze szczytów ramion. Każda z wież została nazwana na cześć holenderskiego Księcia Kraju Pomarańczy, który panował w czasie wznoszenia warowni - są to odpowiednio Buren, Leerdam, Oranje, Nassau i Catzenellenbogen. Zamek nigdy nie został zaatakowany, obecnie mieści się w nim dowództwo okregu wojskowego. Od poniedziałku do piątku o godzinie 10:00 odbywa się ceremonia przekazania kluczy do twierdzy pod jej główną bramą, a o 12:00 następuje uroczysta zmiana warty. W muzeum można ogladać zbiory militariów, znaleziska archeologiczne i znaczną kolekcję kolonialnej sztuki Wiliama Fehra.

Kolejka Cape Town - Simon's Town

Istniejąca od 2007 roku trasa kolejowa w okolicach Kapsztadu, wytyczona wzdłuż Zatoki Fałszywej i przeznaczona specjalnie dla turystów. Za jedyne 25 randów (ok. 10 zł!) można nieograniczoną ilość razy w ciągu jednego dnia, w godzinach 8:00 - 16:00, podróżować pomiędzy poszczególnymi stacjami. Jest to wspólna inicjatywa władz miejskich Kapsztadu, przedsiębiorstwa kolei miejskich oraz biura turystyki w Kapsztadzie. W cenę biletu wliczona jest również mała mapka z zaznaczonymi interesującymi miejscami oraz turystycznymi atrakcjami w okolicach każdej ze stacji. Trasa ma około 30 km długości.

Simonstad

Plaża w Zatoce Fałszywej, przy ostatniej stacji kolei turystycznej, gdzie od 1985 można podziwiać lokalny unikat - endemiczne pingwiny przylądkowe. Gatunek ten przebywa stale w Afryce, gniazdują na tutejszych plażach i wyspach.

Cape Floral

Zespół obszarów ochrony przyrody zlokalizowany na południowym krańcu RPA, łączna powierzchnia wszystkich rezerwatów i parków narodowych tego systemu wynosi 553 tys. hektarów. Całość przylądkowego państwa florystycznego zajmuje tylko ok. 0,5% powierzchni Afryki, a na jego obszarze żyje więcej niż 1/5 wszystkich gatunków tego kontynentu, z czego 1/3 to endemity nie występujących nigdzie indziej. Główna forma tutejszych ekosystemów jest tzw. fynbos - z holenderskiego oznaczający "drobny busz" - jest to coś pośredniego pomiędzy niezbyt gęstą dżunglą, a zaroślami i łąkami.

Kolejka linowa na Górę Stołową

Korzystając z nowoczesnej kolejki gondolowej o krytych wagonikach można wjechać na najwyższe wzniesienie w okolicy, codziennie w godzinach 8:00 - 20:00. Góra Stołowa ma ponad 1000 metrów wysokości, jest zbudowana z łupków i piaskowców. Roztacza się z niej fantastyczny widok na Kapsztad i ocean.

Szczegóły

Opublikowano: 05 maj 2009

Wybrzeże Durbanu nocą

Fot. doc

Najważniejszy port towarowy Afryki położony w RPA nad Oceanem Indyjskim, liczy ponad 3 mln mieszkańców, jest świetnie skomunikowany z resztą kraju zarówno za pomocą autostrad, jak i kolei. Jest to również miasto docelowe licznych lotów międzynarodowych i wewnątrzkrajowych. Jedno z najciekawszych miejsc turystycznych kraju, gdzie mieszają się wpływy Wschodu i Zachodu zaprawione lokalnym posmakiem Afryki. Światowy ośrodek sportów surfingowych, gdzie na złotych plażach wśród lazurowej wody można oddawać się wypoczynkowi. Jak na wielką metropolię przystało, Durban kipi życiem i możliwościami w dzień i w nocy. Po trudach zwiedzania można oddać się błogiemu plażowaniu, szaleństwu na lokalnym targu lub wizytowaniu pubów oraz restauracji. W centrum miasta znajdują się liczne zabytki architektury kolonialnej - ratusz, poczta, pomniki itp.

Historia

Prowincja KwaZulu-Natal, której sercem jest Durban, stanowi główny ośrodek istniejącej tutaj od wieków kultury lokalnych negroidalnych plemion Zulusów, zaliczanych do grupy etnicznej Bantu. Był to lud tak silny, że przez wiele lat stawiał zdecydowany opór przeważającej militarnie sile wojsk burskich, a następnie brytyjskich, które pokonały ich dopiero w 1879 roku. Następnie na te tereny, podobnie jak na pozostałe części kolonii, zaczęto sprowadzać niewolników o rożnym pochodzeniu. Stąd taka różnorodność kulturalna istniejąca nadal w tym mieście, które pozostaje tyglem kultur, obyczajów, tradycji i nowoczesności. Historia Zulusów jest dość dobrze poznana i opracowana, dokumentuje ona, dzięki przekazom ustnym i rysunkowym samego plemienia oraz notatkom europejskich osadników, nawet wydarzenia sprzed kilkuset lat. Przykładem może być opracowana lista królów zuluskich, która sięga XVII wieku. Zulusi nadal stanowią największa grupę etniczną w tej części RPA. Wzmianki o okolicznym osadnictwie pojawiają się już we wspomnieniach Vasco da Gamy dotyczących jego rejsu dookoła świata, kiedy to opisuje przybicie do brzegu w Boże Narodzenie roku 1497 i nadanie temu obszarowi nazwy Natal, co po portugalsku oznacza "Boże Narodzenie". Nazwa ta został częściowo zachowana do dzisiaj. Nowoczesne miasto Durban datuje się od 1824 roku i nazwane zostało na cześć ówczesnego gubernatora sir Benjamina d'Urbana. Istnieją również dwie alternatywne nazwy metropolii: Zulu i eThekwini, używane głównie przez miejscową ludność oraz w Afryce.

W 2001 roku w Durbanie odbyła się "Światowa Konferencja przeciwko rasizmowi, dyskryminacji rasowej, ksenofobii i pochodnym formom nietolerancji", którą zakończył spór o kształt i postać końcowych porozumień podpisywanych przez uczestników.

W 2001 roku odbył się tutaj szczyt przywódców państw afrykańskich, podczas którego przemianowano istniejącą wcześniej Organizację Jedności Afrykańskiej, na istniejącą obecnie Unię Afrykańską.

Pogoda

Miasto rozpieszcza gości fantastycznym ciepłym i przyjaznym klimatem z temperaturami sięgającymi latem ok. 22-28 stopni, a zimą 12-22 stopni. Większa ilość opadów przypada w Durbanie na miesiące letnie, podczas gdy zima jest bardziej sucha. Jest to miejsce dość wilgotne, w roku spada tutaj ponad 1000 mm deszczu. Klimat tutaj można określić jako mieszankę klimatu wilgotnego śródziemnomorskiego z subtropikalnym.

Turystyka

Miasto ma opinie bezpieczniejszego od innych dużych metropolii w kraju, ponieważ mieszkańcom opłaca się zająć legalnymi zajęciami związanymi z obsługą znacznego ruchu turystycznego w tej okolicy. Infrastruktura jest dobrze rozwinięta i nawet wytrawny podróżnik nie może narzekać na jakość obsługi czy atrakcji proponowanych przez miasto Durban.

Szczegóły

Opublikowano: 05 maj 2009

(kod IATA: NGO, kod ICAO: RJGG)

Międzynarodowe lotnisko położone na sztucznej wyspie koło Tokoname, 33 km na południe od Nagoji, w Japonii. Od 17 lutego 2005 roku jest jednym z największych portów lotniczych w tym kraju. Oznaczenia IATA przejął od Portu Lotniczego Nagoja. Jest trzecim portem lotniczym w Japonii wybudowanym na sztucznej wyspie. Jest lotniskiem pierwszej klasy i najważniejszym lotniskiem regionu Chubu.

Lotnisko dysponuje jednym nowoczesnym czterokondygnacyjnym terminalem, Mapa lotniska dostępna jest na stronie: mapa. Do dyspozycji pasażerów pozostają restauracje, kantory wymiany walut, bank, bankomaty, poczta, apteka, pokoje dla matek z dzieckiem, pokój zabaw dla dzieci, kawiarnie, sklepy. Podróżni mogą skorzystać z usług lekarza, salonu piękności, masażu czy sali relaksacyjnej. Istnieje możliwość dostępu do Internetu (Wi-Fi, oraz przy stanowiskach z dostępem do Internetu poprzez kabel), skorzystania z faksu i ksero (w centrum biznesowym). Dostępne są także udogodnienia dla osób niepełnosprawnych. Na lotnisku znajdują się też dwa hotele.

Użyteczne informacje
Wszelkie informacje dotyczące podróży i lotniska można uzyskać pod numerem telefonu: +81 (0) 56 938 1195.

Na lotnisku znajduje się pięć punktów informacji lotniskowej (na pierwszym, drugim i trzecim piętrze), oraz punkt informacji turystycznej.

Lotnisko umożliwia wypożyczanie samochodów. Biura wypożyczalni otwarte są od 7.30 do 22.00. Dostępne są firmy: Nippon, Nissan, Toyota, Orix i Mazda. Biura znajdują się na drugim piętrze "Acces Plaza".

Przy terminalu znajduje się bezpośrednio z nim połączony wielokondygnacyjny parking na 4500 samochodów.

Komunikacja
System komunikacyjny na lotnisku jest dobrze rozwinięty. Do dyspozycji pasażerów są licencjonowane taksówki, pociągi i autobusy. Podróż samochodem do centrum Nagoi zajmuje 30-40 minut. Dojazd przez Nagoya Expressway, Chita Peninsula Road, i Centrair Line.

TAKSÓWKI
Postój taksówek znajduje się przed lotniskiem, na poziomie 1 w "Acces Plaza". Orienracyjny cennik znajduje się na stronie: taxi.pdf

TRANSPORT AUTOBUSOWY
Dostępnych jest kilka linii autobusowych, które obsługują Nagoję i okoliczne miasta. Dokładne informacje dostępne są na stronie internetowej lotniska.

TRANSPORT KOLEJOWY
Stacja kolejowa "Central Japan International Airport Station" znajduje się na drugim piętrze Acces Plaza i jest połączona bezpośrednio z terminalem. Linia kolejowa obsługiwana jest przez Nagoya Railroad (Meitetsu). Dojazd do stacji Meitetsu Nagoya Station w centrum trwa 28 minut. Jest najszybszą formą transportu do centrum miasta.

TRANSPORT WODNY
Istnieje połączenie drogą wodną szybkimi statkami do portów Tsu i Matsusaka.

Oficjalna strona internetowa lotniska
www.centrair.jp

Adres
Chūbu Centrair International Airport
Ise Bay, Tokoname City,
Aichi prefecture
Japan

Główni przewoźnicy
Lotnisko obsługuje między innymi następujące linie lotnicze: Air China, All Nippon Airways, Cathay Pacific, China Southern Airlines, EVA Air, Finnair, Lufthansa, China Airlines, China Eastern Airlines, Japan Airlines, Philippine Airlines, Singapore Airlines, Vietnam Airlines.