Zwiedzanie Brazylii

Salvador

Brasilia - katedra

Fot. sxc.hu

Położony nad zatoką Wszystkich Świętych i będący przez ponad dwa stulecia stolicą kraju (do 1763 r.), jest według wielu najbardziej afrykańskim miastem Brazylii. W Salvadorze panuje nieustanna atmosfera zabawy, a religia katolicka miesza się z wciąż żywymi wierzeniami afrykańskimi. Dużą atrakcją Salvadoru są ceremonie magiczne pochodzenia afrykańskiego, m.in. condombles - wielogodzinna msza pogańska, czy pokazy capoeira – brazylijskiej sztuki walki przypominającej śmiertelnie niebezpieczny taniec.

Miasto zachwyca złotem ołtarzy, zachęcającymi zapachami i smakami potraw afrykańskich oraz dźwiękami i rytmami muzyki rodem z Czarnego Lądu. Miasto jest dziś doskonałym przykładem unikalnej mieszanki kultury afrobrazylijskiej, która przejawia się w muzyce, tańcu,  poświęconych im festiwalach oraz w wyrobach rękodzieła. Starówka Salvadoru, Pelourinho, stanowi jedną z największych atrakcji Brazylii. Znajduje się ona na Liście Światowego Dziedzictwa UNESCO, jako najcenniejszy na kontynencie zabytek kolonialny.

Brasilia

Stolica Brazylii powstała z marzenia o mieście idealnym. Brasilię utworzono w środku kraju bez żadnych korzeni i tradycji – została przeniesiona z deski kreślarskiej wprost w rzeczywistość. Brasilia od 1960 roku jest stolicą kraju. O jej budowie i lokalizacji - ponad tysiąc kilometrów od morza zdecydował w 1955 r. prezydent Juscelino Kubitschek. Dzięki temu kraj miał się harmonijniej rozwijać. Brasilia planowo miała być piękna i nowoczesna. Założenia urbanistyczne (na rysie „samolotu” lub „ptaka”) i architektoniczne miasta położonego w sąsiedztwie sztucznego jeziora Paranoa stworzyli Oscar Niemeyer i Lucio Costa. Charakterystyczny pejzaż tworzą tu: jedna oś wschód-zachód - funkcjonalna i monumentalna, i druga północ-południe, wygięta w łuk, mieszkaniowa.

Godne podziwu są tu takie osiągnięcia architektury, jak: parlament, katedra czy gmach Ministerstwa Spraw Zagranicznych. Ale, o ile miasto idealne można zaplanować, o wiele trudniej ten projekt zrealizować. Brasilia, zaprojektowana dla pół miliona ludzi, ma obecnie 2 miliony mieszkańców. Ponadprogramowe półtora miliona to głównie uboga ludność napływowa, która gnieździ się dziś w otaczających stolicę niewielkich miastach-satelitach.

Olinda

Położone na wzgórzu wygląda niemal tak samo jak przed trzystu laty. W założonym w 1530 r. miasteczku czas zatrzymał się na okresie baroku, a Olinda przypomina muzeum pod gołym niebem. Od czasu, gdy w 1982 roku miejscowość wpisana została na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO, przyciąga turystów i stanowi największą atrakcję w stanie Pernambuco. Wokół wzgórz wiją się wąskie uliczki, przy których stoją kolorowe kamieniczki i zabytkowe kościoły, m.in.: klasztor Nossa Senhora de Carmo (XVIII w.), kościoły Sao Francisco de Paula, Sao Bento, Misericordia (wszystkie z XVIII w.) - wspaniałe przykłady brazylijskiego baroku. Warto wspomnieć, że rejon Olinda obfituje w piękne, białe, piaszczyste plaże.

Ouro Preto

Dziś 56-tysięczne miasto jest bez wątpienia perełką sztuki kolonialnej i nie ma sobie równych wśród pozostałych zabytkowych miast tego pochodzenia. Ouro Preto zostało założone w 1698, kiedy w miejscowych rzekach odkryto złoto. Do miejscowości, której nazwa oznacza „czarne złoto”, przybyli liczni poszukiwacze słonecznego kruszcu i handlarze zwabieni perspektywą dużych zysków. Ouro Preto stało się szybko jednym z bogatszych miast Brazylii - w połowie XVIII wieku zamieszkiwało je więcej mieszkańców niż Rio de Janeiro czy w Nowy Jork.

Miasto było ważnym ośrodkiem gospodarczym i politycznym. W tym okresie powstała charakterystyczna barokowa architektura miasta kolonialnego. Po zakończeniu gorączki złota miasto jednak podupadło, ale dzięki okresowemu "boomowi" urbanizacyjnemu  możemy dziś podziwiać wiele cennych zabytków, wpisanych w 1980 r. na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Ouro Preto było pierwszym brazylijskim obiektem na tej liście.

Paraty

Niewielkie, położone około 3,5 godziny drogi od Rio de Janeiro miasteczko to perła architektury kolonialnej, widniejąca na liście UNESCO. Rozkwit Paraty przypada na XVIII wiek, gdy w sąsiednim stanie Minas Gerais odkryto złoto i diamenty, a miejscowość stała się głównym przystankiem na szlaku komunikacyjno-handlowym prowadzącym z Sao Paulo do Rio de Janeiro. Do dziś zachował się wyjątkowy układ miasteczka wyznaczany przez trzy kościoły (oddzielnie dla Murzynów, wyzwolonych Mulatów i białych). Uliczki w Paraty są brukowane, a każda z nich kryje wiele niespodzianek – urocze, zabytkowe kamieniczki z okresu kolonialnego, galerie sztuki, sklepy z rękodziełem oraz wyśmienite restauracje serwujące dania miejscowej kuchni.

Amazonia

Turyści przybywający do Amazonii pragną jednego - stanąć oko w oko z dzikim światem tropikalnego lasu, w którym żyją ostanie nieskażone cywilizację ludy świata. Amazonia to wilgotny las liściasty w dorzeczu Amazonki. Sama rzeka, przepływająca przez Peru i Brazylię jest największą na świecie pod względem powierzchni dorzecza i zasobności wód, a drugą po Nilu pod względem długości – liczy prawie 6400 km. Teren Dżungli Amazońskiej zajmuje obszar siedmiu milionów kilometrów kwadratowych, natomiast sam las zajmuje około pięć i pół miliona kilometrów kwadratowych, na terenie dziewięciu państw, z czego największy obszar leży w Brazylii (60 procent lasu deszczowego).

Amazonia stanowi ponad połowę wszystkich lasów deszczowych świata oraz największy, najbogatszy gatunkowo obszar na planecie. Jeden na dziesięć znanych gatunków na świecie mieszka w Dżungli Amazońskiej. Tu występuje także największa różnorodność gatunków roślin - według niektórych ekspertów na jednym kilometrze kwadratowym może rosnąć w przybliżeniu 75 tys. rodzajów drzew i 150 tys. gatunków wyższych roślin. Mieszka tu około 20% wszystkich ptaków Ziemi. Do dzisiaj skatalogowano blisko pół miliona gatunków roślin o znaczeniu ekonomicznym lub kulturowym, ale nadal pozostało mnóstwo takich, które nie zostały jeszcze opisane ani nawet odkryte.

Wodospady Iguazu

Jedne z najpiękniejszych i największych wodospadów świata, znajdują się na Liście Światowego Dziedzictwa UNESCO i uważane są za jeden z cudów świata. Mieszczą się w stanie Parana na granicy brazylijsko-argentyńskiej. Wodospady spadają z wysokości 80 m w głąb wąwozu, tworząc 275 mniejszych, nad którymi niemal przez cały rok unosi się tęcza. Diabla Gardziel, przez którą wody 14 wodospadów z hukiem staczają się z urwiska o wysokości 90 m, to jeden z niezapomnianych widoków tego rejonu. Założony w tym miejscu park narodowy, oprócz wodospadów, chroni również tropikalne lasy i żyjące w nich zwierzęta.