Zwiedzanie Delhi

Czerwony Fort

Czerwony Fort był pałacem w nowej stolicy Szacha Dżahana - znajdował się w jednym z siedmiu starożytnych miast Delhi - Shahjahanabadzie. Szach przeniósł stolicę z Agry, aby podnieść wagę swojej władzy oraz po to, by mieć okazję wprowadzić w życie swoje pomysły na wielkie budowle. Czerwony Fort znajduje się we wschodniej części Shahjahanabadu. Jego nazwa pochodzi od koloru ścian tej budowli. Mur ma długość 2,5 km, a jego wysokość waha się w granicach 16 m przy rzece, do 33 m w stronę miasta. Budowę fortu rozpoczęto w 1638 roku i skończono w 1648.

Czerwony fort jest jednym z najpopularniejszych obiektów turystycznych w Delhi - przyciąga każdego roku miliony odwiedzających. Jest on również symbolem uzyskania niepodległości w 1947 roku i tym samym uwolnienia się z rąk Wielkiej Brytanii. W 2007 roku kompleks został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

Qutab Minar

Kompleks Qutab Minar, czyli ruiny meczetu i najwyższa wieża-minaret w Indiach – zabytek wpisany na listę UNESCO, został wybudowany na początku XIII wieku, kilka kilometrów od Delhi. Centrum stanowi czerwona wieża z piaskowca, wysoka na 72,5 m, o średnicy niemal 3 m. Na całej swej długości zdobiona jest przepięknymi żłobieniami. Otaczający ją teren archeologiczny zawiera budynki nagrobne, niezwykle imponującą Bramę Alai-Darwaza – arcydzieło sztuki hindusko-muzułmańskiej (wybudowana w 1311 roku) oraz dwa meczety, w tym Quwwatu'l-Islam, najstarszy w północnych Indiach, zbudowany z odzyskanych materiałów z dwudziestu świątyń Brahman.

Grobowiec Humayuna

Ten grobowiec, wybudowany w 1570 roku, ma szczególne kulturalne znaczenie, jako że był to pierwszy grobowiec ogrodowy na indyjskim subkontynencie. Kolejno inspirował on wiele architektonicznych innowacji, aż do powstania ogromnego mauzoleum Tadź Mahal.

Meczet Piątkowy w Delhi

Ten przepiękny meczet z czerwonego piaskowca i białego marmuru to główny meczet Delhi, zbudowany w latach 1654-1658 przez władcę mogolskiego Szahdżahana z dynastii Wielkich Mogołów, budowniczego Tadź Mahal. Jest to największa muzułmańska budowla sakralna w Indiach. Nazwa budowli nawiązuje do tradycji budowli sakralnych w islamie. W każdej miejscowości, gdzie zamieszkiwała społeczność muzułmańska budowano jeden centralny meczet, na tyle duży, aby pomieścić w nim całą gminę w czasie obowiązkowych, piątkowych modlitw. Budynek położony jest na wzgórzu w centrum starego miasta Delhi, a do jego wnętrza prowadzą trzy zabytkowe bramy. Na świątynnym dziedzińcu może może pomieścić się nawet 25 tys. osób.

Brama Indii

Pomnik został wzniesiony ku chwale indyjskich żołnierzy, którzy zginęli w I wojnie światowej i na wojnach z Afganistanem. Budowlę ufundował 10 lutego 1921 roku książę Wielkiej Brytanii, ale został on ukończony dopiero w 1931 roku. Ściany monumentalnej bramy pokrywają nazwiska indyjskich żołnierzy poległych w czasie wojny wyzwoleńczej. W 1971 roku utworzono we wnętrzu Bramy grób nieznanego żołnierza. Mierząca 42 m Brama jest położona w bardzo ważnym punkcie miasta, w którym zbiega się wiele ulic.

Jantar Mantar

To wyjątkowe obserwatorium astronomiczne wybudowane w 1724 roku przez maharadżę Sawai Jai Singha II. W obserwatorium mieszczą się cztery kamienne instrumenty pomiarowe wykonane z czerwonego piaskowca: Samarat jantra, Ram jantra, Dźajaprakasz jantra i Miśra jantra. Wszystkie przyrządy, oprócz Miśra jantra, zostały zaprojektowane przez Jai Singha. W obserwatorium nie umieszczono żadnego instrumentu optycznego, choć w Europie znany był już teleskop. Jantar Mantar w Delhi jest uważane za najstarsze obserwatorium astronomiczne tego typu na świecie.

Świątynia Lotosu

Bahai Temple została zbudowana w latach 1980-1986. Do dziś uważa się, że architektonicznie w wielu elementach nawiązuje do Tadź Mahal. Położona w rozległych ogrodach świątynia wysokości około 40 m, której wygląd zainspirowany jest kwiatem lotosu, składa się z 27 „płatków”, może pomieścić 2 500 osób. Od momentu otwarcia w 1986 roku została odwiedzona przez ponad 50 milionów osób. We wnętrzu świątyni nie ma żadnych symboli religijnych, może się w niej modlić każdy, niezależnie od wyznawanej wiary.

Muzeum Narodowe

Ogromne zbiory muzealne obejmują cenną kolekcję indyjskich brązów, terakoty i drewnianych rzeźb, pochodzących z okresu Maurjów (III–II wiek p.n.e.), eksponaty z okresu państwa Widżajanagar w południowych Indiach, malarstwo miniaturowe i ścienne, a także stroje indyjskich ludów plemiennych (adiwaśów).