Zwiedzanie Djerby

Znajdź nas w social mediach

Udostępnij Udostępnij Email

Link

Al-Ma'a (El Mai)

Wioska znajdująca się w centrum Dżerby. Niegdyś oddzielała wschodnią część wyspy, na której mieszkali zwolennicy ibaditów od zachodniej - wahabitów. XVI-wieczny ibadycki meczet Umm at Turkijja (wstęp tylko dla muzułmanów) spełniał kiedyś także funkcję obronną.

Półwysep Ras ar-Raml

Znajduje się na północy Dżerby, niecałe 10 km od Haumat as-Suk. To znakomite miejsce na wycieczkę lub piknik. Atrakcją są stada zimujących tu różowych flamingów. Niedaleko od cypla półwyspu znajduje się Wyspa Flamingów. Wycieczki na wyspę organizowane są z Haumat as-Suk i przez większość hoteli strefy turystycznej. Często połączone są z lunchem i kąpielą.

Tunezyjskie talerze

Fot. sxc

Midun (Midoun)

Największe miasteczko wschodniej części wyspy. Na odbywającym się w samym centrum Medyny w każdy piątek targu można kupić najróżniejsze pamiątki. Latem, w każdy wtorek odbywa się w miasteczku widowisko Fantazja. Można wtedy zobaczyć tradycyjną ceremonię ślubną. Przedstawieniu towarzyszą tańce, pokazy jeździeckie na koniu i wielbłądzie. W centrum znajduje się tradycyjna, podziemna tłocznia oliwy, przykryta białą kopułą.

Erriadh

Żydowska osada Erriadh (Hara Seghira), 7 km na południe od Humt Suk, słynie z zabytkowej synagogi oraz... najlepszego hotelu na wyspie. Choć obecnie mieszkają tu głównie muzułmanie - większość Żydów już dawno wyemigrowała do Izraela - o starych czasach wciąż przypomina kilka zabudowań. Kiedy społeczność żydowska przybyła na wyspę dokładnie nie wiadomo. Spór toczy się o kilkaset lat, a w grę wchodzą dwie daty: 586 r. p.n.e., po zdobyciu Jerozolimy przez Nabuchodonozora, lub 71 r. n.e., gdy Jerozolimę podbili Rzymianie. Wiadomo, że dżerbańska kolonia jest jedną z najstarszych na świecie, choć pojawiają się głosy, iż wielu tutejszych Żydów to po prostu potomkowie Berberów, którzy przeszli na judaizm. Za panowania bejów, w XIX w., dżerbańscy Żydzi musieli nosić charakterystyczne stroje: czarne spodnie i myckę oraz niebieskie koszule bez rękawów. Dyskryminację ukrócono dopiero za czasów Francuzów, w 1881 r. żydowska wspólnota słynęła z wręcz fanatycznego zamiłowania do tradycji, niechętnie przyjmowała jakąkolwiek pomoc finansową czy oświatową, nawet od współwyznawców z innych regionów. Po ostrym konflikcie między arabskimi i izraelskimi nacjonalistami w 1956 i 1967 r. większość Żydów opuściła Tunezję, emigrując do Izraela. Osada ma wprawdzie tylko jeden interesujący zabytek, ale za to jaki - najważniejszą i najstarszą żydowską synagogę - El-Ghriba (Cud). Zbudowana kilometr za miastem, jest miejscem pielgrzymowania Żydów podczas święta Paschy.

Al-Ghariba - "Cudzoziemka"

Najcenniejsza synagoga na wyspie, znajduje się w miejscowości Al-Rijad - dawnej Al-Hara as-Saghira - najstarszej wiosce wyspy. Synagooga stała się architektonicznym wzorem dla pozostałych synagog Dżerby. Wnętrze - zdobione niebieskimi kafelkami i drewnianymi meblami - kryje ponoć jedną z najstarszych na świecie świętych ksiąg (Torę). Wschodnią ścianę pokrywają srebrne tabliczki zostawiane przez wiernych. Historia świątyni sięga 586 r. p.n.e., obecna budowla pochodzi jednak z początku XX w. Według legendy, miejsce pod synagogę wyznaczył... kamień, który spadł z nieba. Podania wspominają również o tajemniczej kobiecie, wspomagającej w nadprzyrodzony sposób budowę świątyni. Także przyszłość synagogi zależy od wiernych - jeśli Dżerbę opuści ostatni Żyd, klucze od budynku zostaną zabrane do nieba.

Humt Suk (Houmt Souq)

Największe miasto Dżerby, rywalizuje z plażami o miano głównej atrakcji turystycznej. Z charakterystyczną ciekawą architekturą, sympatycznymi placykami i labiryntem wąskich, krętych uliczek ma spore szanse na wygraną. Ośrodek urzeka atmosferą. Jego klimat najlepiej oddają zaciszne uliczki medyny w porze nawoływania do modlitwy, gdy głos muezina zagłusza gwar dochodzący z targowisk. Humt Suk od zawsze pełniło rolę ośrodka handlowego, a pochodzące stąd wyroby rękodzielnicze należą do najlepszych w Tunezji. Jedyne, co rozczarowuje w tym wyjątkowym mieście to woda - bieżąca jest nie do picia, słona i wątpliwej jakości. Od centrum do wybrzeża jest nie więcej niż 800 m. Ciasna i zwarta zabudowa miasta pozwala bez trudu dotrzeć do wszystkich ważniejszych zabytków na piechotę.
Niewielkie, ale sympatyczne Muzeum Tradycji i Sztuki Ludowej działa niedaleko centrum - w zawii Sidi Zitouni (ave Abdelhamid el-Kadhi). Bogata kolekcja regionalnych strojów i przepiękny oryginalny strop z terakoty w jednym z pomieszczeń to główne atrakcje placówki.
Na skraju suku stoi zawija Sidi Brahima, z grobowcem świętego z XVII stulecia, a po drugiej stronie ulicy - Meczet Nieznajomych, z charakterystycznymi kopułami. Na północ od targu, przy place d’Algérie, wznosi się XVIII- -wieczny, przypominający fortecę, Meczet Turków, z typowo tureckim minaretem. Niestety, wstęp do wszystkich świątyń mają wyłącznie muzułmanie.
600 m na północ od Meczetu Turków, na wybrzeżu, wznosi się stary miejski fort (zwany Bordż el-Kebir). Twierdzę zbudowali w XIII stuleciu Aragończycy, a trzy wieki później rozbudowali ją Hiszpanie.W 1560 r. rozegrały się tu dramatyczne wydarzenia - turecka flota pod wodzą Draguta zdobyła fort i wycięła w pień rezydujący w niej hiszpański garnizon. Czaszki ofiar ułożono na brzegu morza, 500 m na zachód od zabudowań, jako przestrogę dla ewentualnych najeźdźców. Makabryczna Wieża Czaszek straszyła aż do 1848 r.; obecnie o jej istnieniu przypomina niewielki pomnik.

Zarzis

Najbardziej na południe położona miejscowość wypoczynkowa na wybrzeżu Tunezji. Port rybacki znany z połowu gąbek. Świetna baza wypadowa do zwiedzania Wyspy Djerba oraz pustynnego południa Tunezji, wioski Matmata oraz oaz Nefta, Douz czy Tozeur. Kurort położony jest na południowym krańcu wybrzeża Tunezji, zwanego Riwierą Zarzis, przy granicy z Libią. Miasteczko bezpośrednio połączone groblą o długości 6 km z wyspą Djerba. Dzielnica hotelowa znajduje się ok. 2 km od miasta i dzięki pięknej plaży otoczonej palmami oraz czystemu morzu, co roku przyciąga turystów szukających słońca i egzotyki. Miasteczko powstało za czasów rzymskich, niegdyś bardzo popularne pod protektoratem francuskim, warto zobaczyć: stary port rybacki oraz Wielki Meczet.