Zwiedzanie Florencji

Ponte Vecchio we Florencji

Fot. sxc.hu

Ponte Vecchio

Jest najstarszym mostem we Florencji i jedynym oszczędzonym w zmiennych kolejach II Wojny Światowej. Aktualna konstrukcja pochodzi z XIV wieku. Początkowo most zbudowany został przez Rzymian w punkcie, w którym rzeka Arno była najwęższa i wokół której rozwinęła się kolonia rzymska zwana Florentia. Podczas swej historii gościł najpierw sklepy garbarskie a następnie sklepy mięsne, ponieważ z łatwością wyrzucano odpadki produkcyjne do Arno. W okresie Średniowiecza był siedzibą rzemieślniczo złotniczą, która podzieliła go na wiele małych sklepów, jeszcze dziś obecnych. W centrum mostu otwierają się po obu stronach panoramiczne arkady na rzekę Arno. Górną częścią mostu przebiega korytarz Corridoio Vassariano łączący pałac Palazzo Pitti z galerią Galleria degli Uffizi.

Duomo Santa Maria Del Fiore

Katedra Santa Maria Del Fiore jest jedynym z największych istniejących kościołów, a jej nazwa pochodzi od złotego kwiatu ofiarowanego miastu przez Papieża Eugenio IV podczas jego aktu konsekracji. Zbudowana została w miejscu wcześniej istniejącej katedry romańskiej Santa Reparata, uważanej już za niedostateczną, by reprezentować doniosłość osiągniętą przez miasto, a jej konstrukcja trwała ponad 150 lat, od powierzenia pierwszego projektu rzeźbiarzowi Arnolfo di Cambio w 1296 roku, poprzez kolejne integracje Giotto, Andrea Pisano i Francesco Talenti, aż do konsekracji w 1436 roku. Częścią bardziej oryginalną i ważną całego kompleksu jest gigantyczna kopuła, wysoka 91 metrów z bazą 50 metrów średnicy, dzieło architekta Filippo Brunelleschi. W południowej, najstarszej części katedry znajdziemy wspaniały portal, zwany Porta della Mandorla. Nad wejściem możemy podziwiać datowaną na ok. 1420 rok płaskorzeźbę autorstwa Nanniego di Banco, przedstawiającą Wniebowzięcie Marii Panny. Pomiędzy umieszczonymi w fasadzie czterema pilastrami znajdziemy portale ze scenami z życia Marii Panny. Na tympanonie nad środkowym portalem znajduje się płaskorzeźba ukazująca Marię z patronami miasta, natomiast obok znajdziemy figury Miłosierdzia i Wiary. Wspaniałą, kolorową marmurową posadzkę świątynia zawdzięcza Bacci, Guliano d'Angolo, Francesco de Sangallo i innym, którzy pracowali nad nią w sumie prawie 135 lat.

Campanilla

Dzwonnica, dzieło Giotto, smukła i elegancka, jest wysoka 82 metry i integruje się harmonijnie w scenariusz dominującej kopuły Brunelleschi. Zaprojektował ją Giotto w 1334 roku. Budowa doprowadzona została do końca postępując dokładnie według projektu Giotto pod koniec XIV wieku. Płaskorzeźby w porządku architektonicznym, dziś przechowywane w Museo dell'Opera del Duomo są zastąpione kopiami, są dziełami artystów Andrea Pisano i Luca delle Robbia.

Baptysterium

Naprzeciw Katedry znajduje się Baptysterium, okrągły budynek przeznaczony do ceremonii chrztu, w stylu romańskim, ozdobiony białymi i zielonymi marmurami. Najważniejszymi elementami Baptysterium są drzwi z brązu dzieło Lorenzo Ghiberti i Andrea Pisano. Drzwi od strony północnej, podzielone małymi płytkami marmurowymi w formie kwadratu, wykonane zostały przez Ghiberti. Drzwi naprzeciw Katedry od strony wschodniej są słynnymi drzwiami "Porta del Paradiso" (tak zdefiniowane przez Michelangelo), na których Ghiberti przedstawił w wielkich kwadratowych, złoconych płytach niektóre sceny Starego Testamentu. Wnętrza Baptysterium są bogato udekorowane marmurami polichromicznymi o motywach orientalnych i przepięknymi mozaikami.

Piazza della Signoria

Piazza della Signoria to plac w centrum Florencji, który budowano od XII do XIV wieku. Mógł powstać dzięki wyburzeniu domów, które należały do rodzin gibelinów. Plac otacza szereg pałaców i służy ciekawej ekspozycji wspaniałych rzeźb – to sprawia, że ten plac jest uwielbiany przez turystów. Chyba najważniejszą budowlą na placu jest Pałac Vecchio, leżący w północnej jego części. Przed pałacem warto przystanąć przy fontannie Neptuna, zaprojektowanej przez Bartolomeo Ammannatiego – to wspaniała rzeźba wykonana z białego marmuru. Na Placu znajdziemy też rzeźbę Dawida, a właściwie kopię oryginalnego dzieła Michała Anioła (oryginał w drugiej połowie XIX wieku przeniesiono do muzeum - Galerii dell'Academia). Na lewo od fontanny Neptuna napotkasz konny posąg Kosmy I – imponujące dzieło Giambologni. Kamienny Kosma I stoi na cokole, który zdobią płaskorzeźby prezentujące dokonania księcia, założyciela rodu Medyceuszy.

Galeria Uffizi

Pałac Uffizi, pierwotnie skonstruowany przez Vasari jako siedziba biurokracji florenckiej w 1560 roku, jest dziś jednym z najważniejszych muzeów malarstwa na świecie. We wnętrzu zgromadzone są wszystkie obrazy z bardzo bogatej kolekcji rodziny Medici, uzupełniona kolejno przez Wielkiego Księcia Toskanii, oprócz tego wyposażona w kompletną panoramę malarstwa włoskiego od XIII do XVII wieku. Tu przedstawione są dzieła: Cimabue, Giotto, Duccio di Buoninsegna, Simone Martini, Paolo Uccello, Filippo Lippi, Botticelli, Leonardo da Vinci, Michelangelo, Perugino, Bellini, Giorgione, Correggio, Tiziano, Caravaggio. Oczkiem w głowie tego Muzeum jest Sala del Botticelli, gdzie są zgromadzone największe arcydzieła tego artysty od Narodzin Wenus do Wiosny. Inne główne dzieła to: Tondo Doni sławnego Michelangelo, l'Adorazione dei Magi i l'Annuciazione Leonarda da Vinci.

Miłą niespodziankę dla zwiedzających Galerię Polaków stanowią wizerunki polskich władców i książąt. Zobaczymy tu portrety: Zygmunta I, Zygmunta III Wazy, Władysława IV, Jana III Sobieskiego, Augusta II i Stanisława Augusta Poniatowskiego. Wśród miniatur znajdziesz z kolei portrety: Henryka Walezego, Stefana Batorego, Teresy Lubomirskiej i Heleny Radziwiłł.

Ogrody Boboli

Na stoku miejskim wzgórza z tyłu Pałacu Pittich rozciąga się obszerny ogród Giardino dei Boboli. Jego budowę rozpoczęto w 1549 roku, według pierwotnego projektu architekta i rzeźbiarza Niccolò Pericoli, zwanego Il Tribolo, po którym objęli kierownictwo budowy Ammannati i Buontalenti. Ogród stanowić miał odpowiedni scenariusz dla przyjęć międzynarodowych i państwowych dworu rodziny Medici i ukonstytuowany został bogatym ogółem wegetacji i dzieł architektonicznych. W centrum parku wznosi się amfiteatr, gdzie początkowo realizowane były przedstawienia teatralne dla gości dworu. Podczas XIX wieku stracił jednak swą funkcję sceniczną, podwyższając funkcję scenograficzną poprzez zainstalowanie w jego centrum pochodzącej z epoki rzymskiej fontanny z granitu i obelisku egipskiego. Na stoku wzgórza znajduje się majestatyczna aleja zwana Viottolone, ozdobiona długą serią pinii i wiekowych cyprysów, która prowadzi aż do Piazzale dell'Isolotto - ogromnej przestrzeni otwartej ze sztucznym jeziorkiem, w którego centrum znajduje się wysepka z bogatą roślinnością. Wszstkiemu uroku dodaje fontanna Fontana di Oceano, zrealizowana przez Giambologna w 1576 roku. W miejscu tym biorą początek dwie alejki - jedna prowadzi do Forte del Belvedere, z pięknym widokiem na Florencję, natomiast druga zaprowadzi nas do Casino del Cavaliere, które dziś gości Muzeum Porcelany, z bogatą kolekcją porcelany i ceramiki z największych fabryk owych czasów.

San Minato

San Miniato to trzeci, obok katedralnej kopuły Dumo i 85-metrowej dzwonnicy Campanilla, najpopularniejszy florencki punkt widokowy. Można doń dotrzeć pieszo, taksówką, lub autobusem linii 13. Na sam szczyt wiedzie dzika droga, którą należy przebyć pieszo, podziwiając krajobraz, gaje oliwne i sady owocowe. Gdy spojrzymy ze wzgórza w stronę Florencji, najprawdopodobniej doznamy silnego uczucia deja vu. W istocie, widok ten jest najczęściej wykorzystywany do promocji miasta na pocztówkach i folderach turystycznych. Będąc już na San Miniato, warto odwiedzić romański kościółek o nazwie San Minato al. Monte – skromny, ale cieszący się mianem drugiej najstarszej świątyni w mieście.