Zwiedzanie Monachium

Nowy ratusz w Monachium

Fot. sxc.hu

Marienplatz

Centralny plac w mieście Marienplatz to główny węzeł sieci metra (U-Bahn) i ulubione miejsce spotkań młodych monachijczyków. Ale o godz. 11:00 i 12:00 plac zapełnia się turystami, ponieważ na zegarze ratusza uruchamiane są wtedy marionetki kuranta. Przedstawiają dwie sceny upamiętniające historyczne wydarzenia, które rozegrały się w tym miejscu: ślub Wilhelma V z Renatą von Lothringen w 1568 r. oraz Schäfflertanz (pierwszy taniec bednarzy) z 1517 roku. Taniec wykonano po raz pierwszy, by podnieść na duchu ludzi w czasie szalejącej wówczas epidemii dżumy.

Nowy Ratusz i Stary Ratusz

Nowy, negogotycki Ratusz z końca XIX w., mimo że nie przedstawia szczególnych walorów architektonicznych ma ogromną zaletę - z jego wieży można podziwiać wspaniałą panoramę miasta. Tuż obok stoi gotycka wieża Starego Ratusza – rekonstrukcja XV-wiecznej budowli, którą strawił ogień wywołanu uderzeniem pioruna. Obecnie mieści się tu Muzeum Zabawek.

Kościół św. Piotra

Stojący na niewielkim wzniesieniu Peterskirche - znany w Monachium jako Alter Peter, tj. Stary Piotr, to najstarsza świątynia w obrębie staromiejskich murów. Warto wejść do środka by podziwiać oryginalny ołtarz główny. To wspólne dzieło rzeźbiarza Erasmusa Grassera i malarza Jana Polonusa, czołowych monachijskich artystów późnego gotyku, podzielono na części i rozlokowano w całym prezbiterium, gdzie centralne miejsce zajmuje posąg św. Piotra, wykonany w fantazyjnym, rokokowym stylu.

Frauenkirche

Kościół NMP, zwany też katedrą to symbol Monachium. Jego wieże zwieńczone miedzianymi kopułami górują nad horyzontem miasta. Wnętrze kościoła, oprócz wielu dzieł sztuki sakralnej szczyci się pięknymi witrażami w kaplicach okalających prezbiterium. Na szczególną uwagę zasługują witraże z centralnie położonej Sakramentskapelle (kaplica Najświętszego Sakramentu).

Stara i Nowa Pinakoteka

Stara Pinakoteka to jedna z największych galerii sztuki w Europie, ze znakomitą kolekcją malarstwa, od czternastego po osiemnasty wiek. Zbiór mieści się w budynku stylizowanym na renesansowy pałac florencki. Stara Pinakoteka graniczy bezpośrednio od północy z Neue Pinakothek (Nowa Pinakoteka), gdzie umieszczono XVIII- i XIX-wieczne malarstwo oraz rzeźbę. Obejrzeć tu można interesujące dzieła z okresu klasycyzmu, romantyzmu i realizmu. Niewątpliwą ozdobą kolekcji jest jedna z wersji „Słoneczników” van Gogha i „Wieś bretońska” Gauguina.

Schwabing

Na północ od śródmieścia Monachium leży stylowa dzielnica Schwabing. W czasach cesarstwa niemieckiego i republiki weimarskiej Schwabing uważany był za główną siedzibę niemieckiej bohemy. Dziś oprócz zabytków to miejsce przyciąga turystów unikalnymi i ekskluzywnymi sklepami, barami, restauracjami i kawiarniami, w których przez całą dobę tętni życie.

Oktoberfest

Monachijskie święto Oktoberfest początek bierze z uroczystości zaślubin bawarskiego następcy tronu, księcia Ludwika (późniejszego króla Ludwika I) z Teresą, księżniczką Saxe-Hildburghausen. Ślub odbył się 17 X 1810 r. Na błoniach, zwanych dzisiaj od imienia księżniczki Theresienwiese, urządzono ogromny festyn. Zyskał on taką popularność, że od tamtej pory organizowano go corocznie. Dzisiejszy Oktoberfest to wielkie święto piwoszy. Spożycie piwa w tym czasie przekracza 50 tys. hektolitrów. Wbrew nazwie Oktoberfest (niem. październikowe święto) w rzeczywistości zaczyna się we wrześniu, trwa zawsze 16 dni i kończy się w pierwszą niedzielę października. Na święto piwa przybywa co roku około 7 mln ludzi. Ponad 70% z nich pochodzi z Bawarii i najbliższej okolicy, pozostali to goście z całego świata.

Rezydencja Królewska

Rezydencja w Monachium należała do dynastii Wittelsbachów. To jeden z najstarszych królewskich rodów w Niemczech, a ich przedstawiciele panowali m.in. w Bawarii. Pierwsza posiadłość została zbudowana w tym miejscu jeszcze w 1385 roku jako niewielki zamek otoczony fosą. Dopiero z początkiem XVI wieku zyskała jednak na znaczeniu jako siedziba książąt i królów. Wówczas także rozpoczęły się przebudowy rezydencji. Kształt zbliżony do ostatecznego rezydencja otrzymała właściwie dopiero na początku XIX wieku. Aktualnie jest to największy zespół pałacowy w Niemczech znajdujący się w obrębie miasta. Składa się ze 130 komnat, a najważniejsze z nich to Sale Nibelungów, Złota Sala i Sala Kamienna. Koniecznie trzeba też obejrzeć tzw. Komnaty Elektorskie. Najcenniejsze pokoje wchodzą w skład Residenzmuseum. Pewną niedogodnością jest na pewno dziwny system zwiedzania rezydencji: jedna jej część jest otwarta rano, a druga po południu.