- Szczegóły
- sobota, 23 listopad 2024 13:41
Zwiedzanie Pakistanu
Znajdź nas w social mediach
Majestatyczny K2 |
Fot. sxc |
K2
Nikomu nie trzeba go przedstawiać K2. 8611 m n.p.m. – najwyższy szczyt Karakorum, drugi co do wysokości (po Mount Everest) szczyt Ziemi. Znajduje się na granicy Chin i Pakistanu. Zbudowany ze skał krystalicznych, głównie gnejsów i granitów. Przez alpinistów uważany za jeden z najtrudniejszych ośmiotysięczników do zdobycia. Wielu himalaistów poniosło śmierć, próbując zmierzyć się z nim. To jeden z pięciu ostatnich ośmiotysięczników, którego nie udało się zdobyć zimą.
Karaczi
Karaczi jest największym miastem w Pakistanie, położonym w południowej części kraju, nad morzem Arabskim, w północnej części delty Indusu. Jest stolicą prowincji Sindh i obecnie liczba jej mieszkańców przekracza 15 milionów. Miasto to zostało założone przez kupców indyjskich na początku XVIII w. Jego dynamiczny rozwój nastąpił po roku 1947, po uzyskaniu przez Pakistan niepodległości, kiedy miasto to stało się jego stolicą (do 1959 r.). Zamieszkuje go ludność niemal wszystkich wyznań i narodowości. Karaczi charakteryzuje się wielobarwną kombinacją starej i nowej tradycji. Wąskie, zatłoczone uliczki na starym mieście, kontrastują z szerokimi, nowoczesnymi i eleganckimi budynkami nowoczesnych dzielnic.
Islamabad
Islamabad jest stolicą Pakistanu. Miasto leży w Pendżabie, na północ od Rawalpindi i zostało zbudowane w latach 60., aby zastąpić Karaczi jako stolicę kraju. W stolicy znajduje się uniwersytet założony w 1965 r., instytut badań jądrowych, biblioteka narodowa, międzynarodowy port lotniczy. Islamabad jest nowocześnie zaplanowaną metropolią podzieloną na 8 stref: administracyjną, dyplomatyczną, mieszkalną, instytucjonalną, przemysłową, komercyjną, wypoczynkową (część parków) oraz park narodowy z wioską olimpijską. Miasto jednym z głównych ośrodków naukowo-kulturowych kraju. Do atrakcji turystycznych należą: meczet Szaha Faisala, Narodowe Centrum Kultury, Park Shakarparian, Lok Virsa. Warto też zobaczyć wzgórza Margalla, jezioro i tamę Rawal oraz wioski Nurpur i Saidpur.
Lahor
Lahor leży na wschodnim brzegu rzeki Ravi. Pierwsze zapiski o Lahor pochodzą z VIII wieku naszej ery. Początkowo znajdowało się ono pod panowaniem hinduskim, ale od XI wieku przekształca się w centrum kultury islamskiej. W czasach Mongołów i w erze brytyjskiej Lahor było centrum intelektualnym i pomimo upływu wieków taka atmosfera pozostała w nim do dziś. Uważane jest za jedno z najbardziej fascynujących miast Pakistanu. Oprócz tego, że jest kulturową i akademicką kolebką państwa, mówi się o nim, że jest wizytówce mongolską. W czasach Mongołów, stare miasto otaczał mur obronny o wysokości 9 metrów, z fosą zasilaną wodą, bezpośrednio z rzeki Ravi. Kręta droga wokół wału umożliwiała wejście do miasta dopiero po przekroczeniu 13 bram. Część z tych konstrukcji zachowała się do dzisiaj. Warto zobaczyć tutaj Fort Królewski Shahi Qila, liczne meczety, grobowce imperatorów. Odpoczynku zaznamy zaś w pięknych ogrodach Szalimara.
Zespół zabytkowy Thatta
Pomiędzy XIV i XVIII w. Thatta, stolica trzech kolejnych dynastii (później w posiadaniu władców mogolskich Delhi), była nieustannie upiększana. Ruiny miasta oraz nekropola stanowią jedyne świadectwo cywilizacji Sind.
Fort w Rohtas
Fort w Rohtas leży w północnym Pakistanie. Twierdza została wzniesiona w XVI w. Jej potężne mury wzmocnione masywnymi basztami i bastionami liczą ponad 4 km długości. Wejścia do twierdzy broni 12 monumentalnych bram. Wały zewnętrzne bronią zarówno komnat pałacu jak i budynków użyteczności wojskowej i cywilnej. Budowla do dziś zachowała się w nie zmienionym stanie i jest jednym z najpiękniejszych przykładów islamskiej architektury obronnej.
Mohendżo Daro
W Mohendżo Daro położonym w dolinie rzeki Indus w środkowym Pakistanie wykopaliska ukazały zachowane budynki mieszkalne, spichlerze i wodociągi świadczące o istniejącej tu ok. 2500 r. p.n.e. wysoko rozwiniętej cywilizacji.
Takśila
Takśila leży w Pakistanie w Północno-Zachodniej Prowincji Granicznej. W miejscu gdzie obecnie wznoszą się liczne świątynie buddyjskie znajdują się ruiny ośrodków miejskich z różnych okresów: Bhir Mound z VI w. p.n.e, Sirkap z II w. p.n.e. oraz Sirsukh z I w. n.e.