Zwiedzanie Portoryko

Ponce

Drugie co do wielkości miasto Portoryko, zamieszkane przez ponad 200 tysięcy osób. Ponce powstało w 1694 roku, z tej racji możemy w nim podziwiać wiele zabytków powstałych w czasach hiszpańskiej kolonizacji. Z racji swojego uroku nazywane czasami „Perłą Południa”, rzeczywiście ma wiele do zaoferowania zwiedzającym. Dodatkową zaletę stanowi fakt, że większość atrakcji znajduje się w ścisłym centrum, co oszczędza krążenia po całym mieście z przewodnikiem w ręku. Znawcy sztuki z chęcią wybiorą się na pewno do miejskiego Muzeum Sztuki, gdzie będą mogli obejrzeć ponad 1000 różnych obrazów autorstwa m.in. Rodina czy Rubensa. Dodajmy do tego ponad 4 setki rzeźb i otrzymamy jedną z większych kolekcji na Karaibach. Innym ciekawym obiektem jest Muzeum Portorykańskiej Muzyki. Imponująco przedstawia się Parque de Bombas, dawniej zajmowana przez straż pożarną. Charakterystyczny czarno – czerwony budynek już z oddali przyciąga wzrok zwiedzających. Efektownie wygląda również Casa Alcaldia, ratusz będący zarazem najstarszym budynkiem kolonialnym w mieście (pochodzi z 1840 roku). Zaledwie kilka kilometrów od Ponce znajduje się Hacienda Buena Vista. Rezydencja należała do bogatego Hiszpana. Jego rodzina stała się wkrótce głównym producentem kawy i kukurydzy w okolicach. Aktualnie zwiedzając Haciendę możemy przenieść się w czasie do XIX wieku i przyjrzeć się życiu w tamtym okresie. Z myślą o zwiedzających odrestaurowano ją w 1984 roku.

El Yunque

Należy do najbardziej niezwykłych miejsc na świecie. El Yunque to park narodowy będący lasem równikowym. Niestety, takich lasów na naszej planecie nie pozostało już wiele, przez co uznaje się go za szczególnie potrzebujący ochrony. El Yunque składa się z kilku rodzajów lasów, zróżnicowanych ze względu na wysokość, na której leżą. Na terenie parku znajduje się rzadko spotykany las mglisty (taki las przez większość czasu jest spowity mgłą z racji wysokiego położenia). Przez park przeprowadzono prawie 40 kilometrów tras turystycznych. Jeśli chodzi o rośliny, to jest ich tu kilkaset gatunków. Samych paproci jest ponad 100! W El Yunque żyje jeden z symbolów kraju: mała żabka El Coqui. Aktywna w nocy, zwłaszcza po deszczu, wydaje z siebie charakterystyczne odgłosy od których pochodzi jej nazwa („ko - ki”). W zależności od podgatunku żabka osiąga od 15 do 80 milimetrów, więc mogą być pewne problemy ze zrobieniem jej zdjęcia. Złota Coqui jest jedyną żabą, która nie składa jaj, ale rodzi swoje młode. Kolejnym endemicznym gatunkiem jest zagrożona amazonka portorykańska.

Arecibo

Początki tutejszego osadnictwa datowane są już na 1556 rok – Arecibo było trzecim założonym przez Hiszpanów ośrodkiem na wyspie. Przez Portorykańczyków bywa nazywane „Diamentem Północy” oraz „Lojalnym miastem”. Miasto słynie jednak przede wszystkim ze swojego obserwatorium oraz należącej do USA stacji badawczej. Znajdujący się w obserwatorium radioteleskop ma 305 metrów średnicy i jest największym tego typu urządzeniem na ziemi. Teleskop powstał w 1963 roku i stanowi naprawdę imponującą konstrukcję. Popularnym wśród turystów miejscem jest także pochodząca z 1898 roku latarnia morska, będąca w użytku do dziś. W pobliżu miasta godne uwagi są Cueva del Indio, czyli po prostu Jaskinia Indian. Na ścianach jaskini znajdują się naskalne malowidła pochodzące jeszcze z czasów prehistorycznych. Wycieczka pozwoli w pełni docenić zniszczoną przez Hiszpanów indiańską kulturę. W samym mieście warto obejrzeć także zbudowany w 1866 roku ratusz.

Mayagüez

Ostatnimi czasy miasto rozwija się niezwykle dynamicznie, przyciąga też coraz więcej zagranicznych turystów. Jest także jednym z najważniejszych ośrodków akademickich w kraju. To tutaj znajduje się jedyny park zoologiczny wyspy: Juan A. Rivero Zoo. Najciekawsze gatunki w nim zebrane to bez wątpienia tygrysy bengalskie i kondory. Mayagüez słynie z eleganckich hoteli i restauracji, rozrywek jest tu niezwykle dużo. Studenci sprawili, że jak grzyby po deszczu wyrastają nowe puby i dyskoteki. Do turystów skierowana jest oferta kasyna. Mayagüez to także spory port i piękne plaże. Miłośnicy sportów wodnych będą mogli uprawiać tu surfing, nurkowanie, jazdę na nartach wodnych czy żeglarstwo.

Forty

Ważną atrakcją Portoryko są lokalne forty. W zatoce San Juan znajduje się jeden z nich – El Moro. Powstał w 1787 roku, choć już dwa wieki wcześniej zbudowano tu pewne umocnienia. Podczas II wojny światowej znaczące ulepszenia wprowadziło do jego konstrukcji USA. Fort był atakowany przez najeźdźców niezliczoną ilość razy. Atrakcją dla zwiedzających są potężne działa, ale także odrestaurowana po wojnie amerykańsko – hiszpańskiej latarnia morska i sekretne korytarze. El Moro jest wpisany na listę światowego dziedzictwa kultury UNESCO. San Cristobal to drugi fort broniący dostępu (tym razem od strony lądu) do San Juan. Jego budowę ukończono pod koniec XVIII wieku. Wrażenie robią nie tylko potężne umocnienia, ale również podziemne przejścia i lochy.

Jaskinie Rio Camuy

To cały zespół krasowych jaskiń zlokalizowany w centrum wyspy. Ich zwiedzanie powinno się odbywać z wykwalifikowanym przewodnikiem. Aktualnie udostępniono turystom 11 kilometrów jaskiń, a to wcale nie cała ich powierzchnia. Wszechobecne stalaktyty i stalagmity sprawiają niezwykłe wrażenie. Jaskinie nie są zupełnie opuszczone: żyją w nich niezwykłe, przystosowane do życia pod powierzchnią ziemi ryby, a także całe kolonie nietoperzy. Warto wybrać się do jaskiń w miarę wcześnie rano, gdyż każdego dnia może je zwiedzić tylko 200 osób.

Plaże

Z tego słynie Portoryko wśród większości turystów. Flamenco uzyskało tytuł najlepszej plaży w Ameryce, wciąż nie jest też zatłoczona przez masy turystów. Warto więc się na nią wybrać. W pobliżu Caña Gorda znajduje się wiele jaskiń, które można obejrzeć gdy już znudzi się leżenie na słońcu. Do najpopularniejszych w kraju należą Luquillo, Boqueron i Rincon Bay (ogłoszona stolicą portorykańskiego surfingu).

Wyspa Mona

Wyspę tą niekiedy nazywa się portorykańskim Parkiem Jurajskim. Już w 1919 roku otrzymała ona status rezerwatu przyrody, z tej racji nie jest zamieszkana. Opiekę nad nią sprawują pracownicy Departamentu Środowiska. Historia wyspy sięga naprawdę daleko. Można tu wciąż znaleźć pozostałości osady Indian Taino. Są tu indiańskie rysunki i inskrypcje, a także pozostałości przedmiotów codziennego użytku. Mona to raj dla archeologów. Wciąż znajdowane są tutaj szkielety niegdysiejszych mieszkańców wyspy. Także biolodzy powinni być w niebie – choć roślinność jest raczej uboga i standardowa, na wyspie żyją niespotykane nigdzie indziej iguany, gekony oraz żółwie. W większości są to gatunki zagrożone wymarciem. W wodach opływających wyspę żyje ponad 270 rodzajów ryb! W 1900 roku zbudowano tutaj latarnię morską. Wyspę może zwiedzać naraz nie więcej niż 100 turystów. Na wędrówki po niej trzeba mieć zezwolenie, a nocować można tylko w jednym miejscu – na plaży Sardinera.