Zwiedzanie Werony

Znajdź nas w social mediach

Udostępnij Udostępnij Email

Link

Casa di Giulietta

Posąg Julii w Weronie

Fot. Tomato Greezer

Dom Julii powstał na początku XX w. w średniowiecznej kamienicy przy ul. Cappello 23. Posąg  Julii z brązu naturalnych rozmiarów stanął na dziedzińcu w 1972 roku. Turyści dotykają piersi Julii wierząc, że przyniesie im to szczęście w miłości. Legendarny balkon dobudowano krótko przed II wojną światową. Pod balkonem umieszczono tabliczkę z fragmentem słynnej sceny balkonowej. Za drobną opłatą na balkon można wejść (zazwyczaj robią to kobiety), a Japończycy odgrywają nawet czasem scenę dialogu pary kochanków z dramatu Szekspira. W prowadzącej na dziedziniec bramie wyznaczono miejsca, gdzie można zostawić swój podpis.

Tomba di Giulietta

Grób Julii można zobaczyć w krypcie pod krużgankami kościoła San Francesco al Corso. Jest on rzadziej odwiedzany przez turystów, dlatego, że leży w odległości około 2 km od starego miasta. Według tradycji panny młode składają tam bukiety ślubne, co ma przynosić im szczęście w małżeństwie.

Dom Romea

Dom Romea znajduje się na via Arche Scaligere w autentycznym średniowiecznym pałacu należącym do XIII-wiecznego rodu książąt Cagnolo Nogarola. Na jego fasadzie widnieje cytat z tragedii Szekspira, rozpoczynający się od słów: "Ach! Gdzież jest mój Romeo?" Wnętrza domu Romea nie można zwiedzać. Za to kilka świetnie zachowanych średniowiecznych sal należy do znajdującej się na dole restauracji i chociażby w ten sposób, przy okazji spożywania posiłku, można przenieść się w czasy legendarnych kochanków.

Piazza delle Erbe - plac Ziół

Najbardziej malownicze miejsce Werony. Wykładany biało-różowymi marmurami plac to dawne rzymskie forum na skrzyżowaniu dwóch głównych arterii Werony. Życie tętniło na nim już w I w. p.n.e. Znajdowała się tu świątynia Campidolium, poświęcona Jowiszowi, Junonie i Minerwie. Jej ruiny można zobaczyć w piwnicach Ristorante Maffei, jednego z najznakomitszych lokali w mieście. Plac otaczają średniowieczne kupieckie kamienice, które w XVI w. bogaci właściciele ozdobili freskami. W ciągu dnia na Piazza delle Erbe panuje wielki ruch, słychać śmiech i głośne rozmowy. Mieszkańcy przechadzają się z dziećmi i spotykają ze znajomymi, a turyści szturmują kioski z pamiątkami. Nad placem wznosi się najwyższa wieża w Weronie – Torre dei Lamberti. Jej najniższa, pasiasta część zrobiona z wapienia przekładanego cegłą, sięga XII wieku. Środkowa część z cegły to XIV w., a marmurowy szczyt - XV. Widok z góry zapiera dech w piersiach: jak na dłoni owalny Piazza delle Erbe i regularna szachownica uliczek, nurt Adygi, a za nią malownicze wzgórza.

Piazza dei Signori

Zwany często placem Dantego. Prowadzi do niego wąska uliczka, nad którą zawieszono w poprzek ogromne żebro (wieloryba lub dinozaura) i stąd nazwa – via Della Costa. Niedaleko biegnie via Delle Fogge, a nad nią łuk ozdobiony rzeźbą mężczyzny z kamienną kulą w dłoni. Legenda głosi, że jeżeli pod łukiem stanie człowiek, który nigdy nie splamił się grzechem, kula spadnie mu na głowę... Plac Dantego i dziedziniec romańskiego Palazzo della Ragione należą do najbardziej romantycznych miejsc w tym mieście. Dziedziniec otaczają arkady, do budynku przylegają pięknie rzeźbione schody z różowego marmuru. Warto tędy pospacerować szczególnie wieczorem.

Piazza Bra i Arena

Centrum miasta stanowi piazza Bra, nieregularny plac, na który wchodzi się poprzez tzw. Portoni della Bra - bramę w postaci dwóch wielkich łuków. Tuż obok wznosi się pięciokątna wieża (Torre Pentagona) z tego samego okresu, a przy niej wejście do Museo Lapidario Maffeiano. Na prawo od bramy ciągnie się sporych rozmiarów Palazzo della Gran Guardia. Drugi bok placu stanowi neoklasyczny Palazzo Barbieri. Rząd budynków naprzeciwko niego, częściowo ozdobionych podcieniami, ciągnie się lekkim łukiem wzdłuż głównego deptaku miasta, zwanego Liston. Oczywiście pierwsza rzeczą, jaka rzuca się w oczy po wkroczeniu na piazza Bra, jest pochodząca z I w. n.e. ogromna Arena - trzeci co do wielkości amfiteatr rzymski o pierwotnych wymiarach 152 na 153 metry. Zachowane w bardzo dobrym stanie wnętrza budowli z I w n.e. mogą pomieścić w 44 rzędach siedzeń z różowego marmuru do 20 tysięcy widzów. Dziś wystawiane są tu wielkie spektakle operowe, podczas których widzowie zajmują miejsca niczym widzowie podczas igrzysk.

Ponte Pietra

Kamienny most, którego historia sięga I wieku p.n.e. W tym miejscu rzeka zderza się ze wzgórzem i gwałtownie skręca w prawo, tworząc rozległe zakole. Marmurowo-ceglany most o pięciu przęsłach wysadzili w powietrze Hitlerowcy, podczas odwrotu w 1945 roku. Po wojnie most został odbudowany. W środkowej jego części wybito otwór o kilkumetrowej średnicy, przez który może przebijać się woda, kiedy poziom rzeki gwałtownie rośnie.

Teatro Romano

Teatr rzymski z I wieku p.n.e. Ujrzał on światło dzienne dopiero w 1830 roku, kiedy zburzono zasłaniające go budynki. Latem w teatrze odbywa się teatralne lato Werony. Za czasów imperatora Augusta mieścił on ok. 5 tys. widzów, dziś podczas przedstawień letniego festiwalu szekspirowskiego zasiada w nim 1700 osób.

Santa Anastasia

Największy kościół w Weronie, wznosi się na brzegu Dygi. Jego budowę rozpoczęli dominikanie w 1290 roku, lecz prace zakończono dopiero w 1481. Fasada pozostała ukończona tylko w połowie: jedynie jej dolną część ozdobiono marmurową okładziną. W trzynawowym wnętrzu przyciągają wzrok zwłaszcza figury tzw. gobbi czyli ‘garbusów', podtrzymujące kropielnice. Ponadto znajdują się tu freski Altichiera (w absydzie) i Pisanella (Św. Jerzy ruszający na ratunek dziewicy w kaplicy Giusti).

Zamek Castelvecchio

Forteca kolejnych władców Werony, w środku znajduje się największe w Weronie muzeum rzeźby i malarstwa. Warto wejść na przylegający do niego ceglany most na trzech masywnych przęsłach, z kilkumetrowymi murami. Podczas drugiej wojny światowej fortecę zbombardowano. Po wojnie rozpoczęto jej odbudowę i otwarto ją w 1964 roku. Zbiory obrazów, biżuterii, broni i innych zabytków wystawiane są w Castelvecchio w labiryncie sal, dziedzińców i pasaży, którego pokonywanie samo w sobie jest pasjonujące. Na dziedzińcu wznosi się konny pomnik Cangrande I, usunięty z jego grobowca.

Basilica di San Zeno Maggiore

Jeden z najbardziej znaczących kościołów romańskich w północnych Włoszech. Pierwszą świątynię postawiono tu na grobie Zenona - kanonizowanego patrona miasta, już w V wieku. Obecna budowla i kampanila pochodzą z pierwszej połowy XII stulecia, z elementami z okresu do końca XIV w. Wysokie i proste wnętrze pokryte jest freskami, czasem nałożonymi na siebie warstwami, w wielu miejscach zatartymi pod starorzymskim graffiti. Choć freski są dość interesujące, najwięcej uwagi przykuwa ołtarzowy obraz Madonna i święci Mantegni.

Kościół Santa Maria del Paradiso

Kościł z przełomu XVII i XVIII w. nie należy do najpiękniejszych, ale znajduje się w nim prawdopodobnie najbogatsza we Włoszech kolekcja relikwii. Są ich dziesiątki tysięcy – od zabalsamowanych ciał świętych, kości i krwi w ampułkach, po liczne przedmioty, które miały do nich należeć, jak np. pantofle św. Wawrzyńca.