Ciekawostki o Tbilisi

Cała Gruzja to niezwykły kraj, ale tego co w niej najcenniejsze i najbardziej unikatowe, w pełni doświadczyć można przede wszystkim w stolicy kraju Tbilisi. Niesamowity hart ducha oraz  różnorodne połączenie licznych wpływów kulturowych i religijnych najpełniej można odczuć właśnie tutaj.

Udokumentowana, mniej lub bardziej dokładnie, historia terenów należących do obecnej Gruzji sięga niemal 4000 lat. Państwo w tym okresie było uzależnione od: Persów, Rzymian, Armenii, Arabów, Mongołów, Turcji, a w końcu, na niemal 300 lat Rosji. Historia  stolicy  była jeszcze bardziej tragiczna, ponieważ miasto doświadczało agresji wrogich mocarstw i było doszczętnie rujnowane około 30 razy! Jedynie upór i niezłomny charakter Gruzinów pozwalał im odnaleźć siłę, by kolejny raz odbudowywać swoje domy i to nie raz, a przez całą sięgającą około 15 stuleci historię.

Paradoksalna sytuacja miała miejsce na początku XX wieku, kiedy Gruzini stanowili mniejszość w stolicy własnego kraju, otoczeni ormiańską większością. Po akcie tragicznego ludobójstwa sytuacja ta się jednak zmieniła. Obecnie w Tbilisi mieszka ponad milion ludzi, z których aż 20% stanowią obcokrajowcy. W kraju żyje natomiast około 5 milionów mieszkańców (a zatem stołeczne miasto to 20% całego zaludnienia kraju), a społeczność w ościennych krajach liczy ponad 3 mln ludzi, czyli ponad połowę wielkości narodu zamieszkującego ojczyznę.

W 2008 roku w Gruzji miał miejsce krótki konflikt zbrojny pomiędzy siłami separatystycznych republik Abchazji i Południowej Osetii a wojskiem gruzińskim. Wmieszała się Rosja, niszcząc między innymi port w Gori.

Gruzja przyjęła chrześcijaństwo jako jeden z pierwszych krajów na świecie – król Miriam II w roku 317 przyjął chrzest w mieście Mccheta, dawnej stolicy kraju, położonej niedaleko Tbilisi.

Gruzję wypełniają liczne i piękne zabytki, często o ponad tysiącletniej historii – kraj ma ich co najmniej 50, a poza tym kilka parków narodowych, które trzeba koniecznie zobaczyć. W kraju 4 miejsca wpisane są na listę  UNESCO.

Tbilisi może poszczycić się historią sięgającą w przybliżeniu piętnastu stuleci. Jak głosi legenda, powstanie miasta ma związek z polowaniem, które odbył tutaj swego czasu król Wachtang Gorgasali. Podczas polowania ustrzelił rosłego jelenia, a ten uciekając, zraniony wpadł do ciepłego źródła, ozdrowiał i umknął. Król niewiele myśląc postanowił wokół ciepłego źródła stworzyć stolice swego kraju. Inna wersja legendy opisuje polowanie na bażanta, który zraniony przez króla wpadł do gorącego źródła i się ugotował. Jedno jest pewne – powstanie miasta ma związek z istniejącymi tutaj geotermalnymi źródłami, a jego nazwa oznaczała pierwotnie „ciepły”.

W ostatnią niedzielę października całe Tbilisi bawi się na dorocznym festiwalu Tbilisoba, który stanowi dziękczynienie za udane plony w całym kraju, obchody łączą się z ogromnymi ilościami wypijanego przez wszystkich pysznego lokalnego wina, bo festiwal odbywa się po zbiorach winorośli. Poza płodami rolnymi na kramach i straganach można zobaczyć wszystkie bogactwa, jakie oferuje sztuka i kultura Gruzji. Centrum fiesty stanowi rozległy plac na lewym brzegu Mtkwari, u stóp świątyni Metechi, ale atmosferę święta czuć w całym Tbilisi.

Z miastem związanych było wielu znanych ludzi: Abo z Tbilisi - święty prawosławny i patron Tbilisi, Berthold Lubetkin – architekt brytyjski, najwybitniejszy przedstawiciel modernizmu przed II wojną światową, Edmund Osterloff – pionier fotografii artystycznej, Lew Tołstoj – powieściopisarz rosyjski.

Z miasta pochodziło lub bylo z nim związanych kilkunastu mężów stanu, do najważniejszych należeli: Zwiad Gamsachurdia - pierwszy wybrany w wolnych wyborach prezydent Gruzji, Tadeusz Gede - urodzony w Tbilisi polski polityk, Mychajło Hruszewski - ukraiński historyk i pierwszy prezydent Ukraińskiej Republiki Ludowej, Herbert Backe - Minister III Rzeszy do spraw Wyżywienia i Gospodarki Rolnej, Micheil Saakaszwili - adwokat, prezydent Gruzji od 25 stycznia 2004 r., Eduard Szewardnadze - minister spraw zagranicznych ZSRR, prezydent Gruzji od 1995 do 23 listopada 2003 i inni.