Uncategorised

Szczegóły

Opublikowano: 19 maj 2009

(kod IATA: PEN; kod ICAO: WMKP)

Międzynarodowe lotnisko położone w okręgu Bayan Lepas na wyspie Penang w Malezji, około 16 km na południe od Georgetown, stolicy Penangu. Port obsługuje rocznie ponad 3 miliony pasażerów i ciągle się rozwija. To średniej wielkości lotnisko, mogące obsłużyć do 5 milionów pasażerów rocznie, posiada dobre połączenia z większymi miastami południowo-wschodniej Azji. Penang Airport nie jest zatłoczone, a odznacza się wysokim standardem obsługi.

Lotnisko posiada jeden terminal pasażerski i terminal cargo. Toczą się ciągle rozmowy na temat budowy nowego terminala obsługującego tanie linie lotnicze. Do dyspozycji pasażerów na lotnisku pozostają kawiarnie, restauracje, bary, wiele sklepów, apteka, kantor wymiany walut, poczta, bank, bankomaty, wypożyczalnie samochodów. Istnieje możliwość skorzystania z poczekalni dla VIP-ów. Dostępne są także udogodnienia dla osób niepełnosprawnych.

Użyteczne informacje

Wszelkie informacje dotyczące podróży i lotniska można uzyskać pod numerem telefonu: +60 4 643 4411.

Punkt informacji turystycznej znajduje się na parterze terminala w hali przylotów. Jest on otwarty codziennie od 8.00 do 21.00

Lotnisko umożliwia wypożyczenie samochodu. Do dyspozycji pasażerów jest wiele firm w tym: Avis, Hertz i National. Taniej wynajmiemy samochód w mieście.

Na lotnisku udostępniono parkingi krótko- i długookresowe. Razem do dyspozycji pasażerów i odwiedzających jest ponad 800 miejsc parkingowych.

Komunikacja

Lotnisko położone jest około 16 km na południe od Georgetown. Podróż autostradą Bayan Lepas zabiera około 20 minut, droga jest dobrze oznaczona.

TAKSÓWKI
Przed lotniskiem znajduje się postój taksówek. Specjalne kupony na przejazd należy nabyć w punkcie taxi na lotnisku. Orientacyjny koszt przejazdu do Georgetown to 38 RM, czas - około 30 minut.

TRANSPORT AUTOBUSOWY
Lokalne autobusy U401 i 401E obsługują połączenie z lotniska do Georgetown. Przejazd trwa około 45-60 minut. Bilet kosztuje 2 RM. Autobusy kursują między 6.35 a 23.00. Do centrum miasta jeżdżą pojazdy z oznaczeniem kierunku Jetty i zatrzymują się zarówno na przystanku KOMTAR, jak i na Weld Quay.

Oficjalna strona internetowa lotniska
www.malaysiaairports.com.my

Adres
Penang International Airport,
11900 Bayan Lepas
Penang, Malaysia

Główni przewoźnicy
Lotnisko obsługuje między innymi następujące linie lotnicze: Malaysia Airlines, AirAsia, Cathay Pacific, Firefly, Jetstar Asia, Singapore Airlines, China Airlines.

Szczegóły

Opublikowano: 19 maj 2009

(kod IATA: SZB; kod ICAO: WMSA)

Międzynarodowe lotnisko położone Subang, w Malezji, 54 km od lotniska KLIA, 24 km oc centrum Kuala Lumpur. Znane jest jako Port lotniczy Subang. Jest portem lotniczym obsługującym głównie samoloty general aviation i samoloty turbośmigłowe. Były plany by to lotnisko obsługiwało tanie linie lotnicze, ale nie zgodzili się na to mieszkańcy i rząd. Przed 1998, kiedy otwarto nowy port lotniczy w Sepang był głównym portem lotniczym obsługującym Kuala Lumpur. Na lotnisku działa wiele aeroklubów i szkół latania. W 2007 roku port lotniczy obsłużył prawie 810 tysięcy pasażerów.

Lotnisko posiada dwa terminale pasażerskie: terminal 2 i 3. (Terminal 1 został zlikwidowany) Na lotnisku znajduje się też terminal cargo. Do dyspozycji pasażerów pozostają kawiarnie, restauracje, bary, sklepy, bankomaty. Istnieją plany rozwoju terminala 3.

Użyteczne informacje
Wszelkie informacje dotyczące podróży i lotniska można uzyskać pod numerem telefonu: +603 78461833

Przed lotniskiem znajduje się parking dla samochodów osobowych. Najlepiej parkować przed terminalem 2.

Komunikacja
Lotnisko położone jest około 24 km od Kuala Lumpur.

TAKSÓWKI
Przed lotniskiem znajduje się postój taksówek. Specjalne kupony na przejazd należy nabyć w punkcie koło postoju. Orientacyjne ceny przejazdu to: lotnisko KLIA – RM 70, terminal tanich linii lotniczych LCCT – RM 75, centrum Kuala Lumpur – RM 36.

Oficjalna strona internetowa lotniska
www.malaysiaairports.com.my

Adres
Sultan Abdul Aziz Shah Airport
Selangor - 43900
Malaysia

Główni przewoźnicy
Lotnisko obsługuje między innymi następujące linie lotnicze: Malaysia Airlines, Berjaya Air, Firefly, Vista jet.

.

Szczegóły

Opublikowano: 18 maj 2009

Amman

Fot. betta design

Cytadela

Zbudowana na szczycie wzgórza al-Qala wysokiego na 830 metrów. Właśnie stąd większość turystów rozpoczyna zwiedzanie miasta. Jest pozostałością po starożytnym mieście Rabbath-Ammon. Odkryto tu też ślady po Imperium Rzymskim i Cesarstwie Bizantyjskim. Najbardziej przykuwa wzrok al-Qasr, czyli Pałac, zbudowany przez dynastię Ummayad. Nie do końca wiadomo jakie funkcje spełniał, ale składają się na niego między innymi audytorium, komnaty podziemne i monumentalna brama. Przez cały kompleks biegnie otoczona kolumnami uliczka, a na północy rozciągają się ruiny. Osadnictwo na wzgórzu datuje się już na okres neolitu. W epoce brązu wzgórze zostało ufortyfikowane, a w 1200 roku p.n.e. zasiedlone przez Ammonitów. Poza pałacem jest tu też wiele innych atrakcji: bizantyjski kościół z początków V wieku, zabytki kultury islamu. Mimo wszystko najbardziej warta obejrzenia jest Świątynia Heraklesa wzniesiona w latach 161 – 166. Już z daleka rzucają się w oczy dwie kolumny wysokie na ponad 10 metrów. Wykopaliska prowadzone w tym rejonie ujawniły dłoń posągu Heraklesa i pozostałości świątyni, która mogła być miejscem kultu Ammonitów. Wiele ze znalezisk ze wzgórza można oglądać w Jordańskim Muzeum Archeologicznym leżącym w niewielkiej odległości od Świątyni Heraklesa. Są tam eksponaty pochodzące z czasów od paleolitu aż do XVI wieku: narzędzia z epoki brązu, posągi greckie, kolczugi wojowników islamskich i wiele innych.

Amfiteatr rzymski

Najważniejszy i najbardziej imponujący zabytek z czasów panowania rzymskiego w tych rejonach. Amfiteatr został zbudowany za czasów cesarza Antoniusza Piusa (II wiek naszej ery). Jest niezwykle podobny do amfiteatru z Jerash. Co ciekawe, został wykuty w północnym zboczu wzgórza, które niegdyś służyło za cmentarz. Od czasu do czasu wciąż jest używany i może pomieścić ok. 6000 gości.

Meczet Króla Abdullaha

Czyli meczet al-Husseini. Leży w samym sercu Ammanu. Jest monumentalną budowlą przykrytą niebieską kopułą i mogącą pomieścić 3000 osób!

Muzeum Folkloru i Muzeum Tradycji

Znajdują się wewnątrz amfiteatru rzymskiego. Można w nich obejrzeć tradycyjne stroje mieszkańców Jordanu wyróżniające się pięknie wykonanymi haftami i misternie wykonaną biżuterię antyczną. Niezwykle interesujące są mozaiki pochodzące z VI wieku.

Ulica Tęczowa

Jej nazwa wywodzi się od nieczynnego aktualnie Kina Tęcza. Pozwala przejść przez Amman i obejrzeć odnawiane właśnie, efektowne kamieniczki i domy. Jak można się domyśleć, przy obiekcie tego typu znajduje się wiele barów i restauracji.

Meczet Abu Daarwesh

Znajduje się na szczycie najwyższego wzgórza w mieście, Dżabal Ashrafieh. Swój niezwykły wygląd zawdzięcza wzorowi w biało – czarną kratę, który pokrywa go od zewnątrz. Wewnątrz meczetu można obejrzeć piękne perskie dywany

OdeonMały, kameralny amfiteatr dla 500 osób. Podobnie jak jego duży krewny, ten także jest używany do dzisiaj. Często odbywają się w nim koncerty. Według archeologów kompleks był kiedyś przykryty drewnianym dachem, by uchronić artystów i publiczność przed wahaniami pogody.

Nymphaeum

Ogromna fontanna. Uważa się, że mogła być głęboka nawet na trzy metry.

Salt

Miasteczko położone w pobliżu Ammanu, niegdyś, podczas panowania tureckiego, to ono było ważnym ośrodkiem. Zawdzięcza temu okresowi piękne zabudowania.

Wadi Seer

Położona 24 kilometry na południowy zachód od Ammanu pokryta bujną roślinnością dolina. Prowadzi do Qasr al-Abd (Zamku Niewolnika) i Iraq al-Amir (Jaskinia Księcia). Zamek pierwotnie był otoczony ścianą i zawierał w sobie jezioro i park. Najciekawszą częścią jest bez wątpienia północne wejście do zamku, z ogromnym wyrzeźbionym lwem spoglądającym na odwiedzających. W całym kompleksie jest znacznie więcej podobnych wizerunków zwierząt. Ruiny zamku zostały nieco odnowione dzięki wysiłkom francuskich archeologów. Jaskinie Księcia są uważane za twór ludzkiej ręki. Jest ich ogólnie 11, i o ile niegdyś służyły jako stajnie dla wierzchowców kawalerii, teraz służą okolicznym rolnikom jako magazyn.

Szczegóły

Opublikowano: 18 maj 2009

Indonezja

Fot. Fadil Basymeleh

Kraj tysiąca wysp, zarazem największy archipelag na świecie. Zaszczytne pierwsze miejsce zawdzięcza zawrotnej ilości wysp, które wchodzą w jej skład: dokładna ich liczba to 17 508! Nazwa Indonezja wywodzi się z połączenia dwóch greckich wyrażeń: „indos” i „nesos”, których połączenie oznacza „wyspy blisko Indii”. Kraj należy do jednego z najbardziej zaludnionych państw świata. Żyje tu ok. 240 mln ludzi, co zapewnia czwarte miejsce w rankingu wszystkich krajów na ziemi. Populacja Indonezji skupiła się na kilku głównych wyspach archipelagu: są to Sumatra, Kalimantan, Sulawesi, Irian Jaya i Jawa, zamieszkane przez 70% ludności.

Indonezja jest krajem wielokulturowym i bardzo bogatym jeśli chodzi o tradycje. Tutejsza religia i starożytne miejscowe zwyczaje wymieszały się z tymi przyniesionymi przez osadników portugalskich i holenderskich. Wszystko to, zwłaszcza w połączeniu z dziedzictwem rdzennych plemion, tworzy fascynującą dla każdego turysty mieszankę. Nie może zatem dziwić motto umieszczone w herbie Indonezji: „Bhinneka Tunggal Ika”, co oznacza „jedność w różnorodności”.

Historia

Historia Indonezji zaczyna się w zamierzchłych czasach, bo skamieniałości związane z człowiekiem jawajskim (znanym jako Pithecanthropus Erectus) datuje się już na 500 tysięcy lat wstecz. Odkrył je w 1809 roku dr Eugene Dubois. Wzmożone migracje na tereny indonezyjskie miały miejsce w okresie 3000 – 500 rok p.n.e. i pochodziły głównie z terytorium Chin. Doskonałe warunki do rozwoju rolnictwa zwiększyły zainteresowanie tą okolicą. Od VII wieku swoją władzę rozciągnęło na tutejsze tereny królestwo Śriwidżaja, a także kilka pomniejszych państewek. W XIII wieku na terenie Jawy założono państwo Majapahit, któremu pod wodzą Gajah Mada udało się zdobyć wpływy w całej Indonezji. W tym samym okresie na Sumatrze pojawiają się pierwsi osadnicy muzułmańscy. Ich religia wymieszała się z wierzeniami rdzennych mieszkańców, tworząc specyficzną mieszankę islamu.

Pierwszym Europejczykiem na terenie Indonezji miał być Marco Polo, ale w naprawdę udokumentowaną wizytę złożyli w 1509 roku Portugalczycy. Wkrótce po nich pojawili się Holendrzy, którzy zdobyli większe wpływy i mieli pod kontrolą więcej portów i dróg morskich. Indonezja stała się kolonią holenderską. Pomimo wybuchających od czasu do czasu rebelii, panowanie holenderskie trwało właściwie aż do czasów II wojny światowej. 17 kwietnia 1945 roku Sukarno, przywódca indonezyjskich nacjonalistów, doprowadził do deklaracji niepodległości. Holandia usiłowała odzyskać władzę, ale w wyniku powstania uznała niepodległość Indonezji cztery lata później. W latach 60., w wyniku utarczek wewnątrz państwa, władzę przejął generał Suharto. Jako drugi prezydent wprowadził „Nowy porządek” i silną, scentralizowaną władzę popartą przez armię. Indonezję bardzo ciężko doświadczył kryzys pod koniec lat 90., wkrótce Suharto zrezygnował ze stanowiska. Od tej pory sukcesywnie wprowadzane są zmiany mające na celu umocnić demokrację.

Klimatu Indonezji bez wątpienia nie można określić inaczej niż tropikalnym, w związku z czym nie da się tutaj rozróżnić pór roku na podobieństwo Europy. Występują tu pora sucha, od kwietnia do września, i pora deszczowa, od listopada do marca. Temperatury wahają się od 21 do 33 stopni, a najbardziej obfite opady deszczu mają miejsce w grudniu i styczniu. Powietrze w Indonezji jest bardzo ciepłe i wilgotne. Rzecz jasna, wybierając się w góry warto pamiętać o tym, że panują tam zupełnie inne warunki atmosferyczne. Najwyższe szczyty Indonezji sięgają ponad 5000 metrów! Jako rozległe państwo, Indonezja leży aż w trzech strefach czasowych, o czym turyści również nie powinni zapominać.

Szczegóły

Opublikowano: 18 maj 2009

Indonezja - zachód słońca

Fot. Fadil Basymeleh

Świątynie na wyspie Jawa

Większość najpiękniejszych zabytków Jawy to zarazem zabytki hinduizmu lub buddyzmu. Najwięcej z nich zostało zbudowanych pomiędzy VIII a X wiekiem. Większość mieszkańców Jawy od zawsze wyznawała islam, jednak wrodzona indonezyjska tolerancja sprawiła, że – co w wielu innych państwach byłoby niemożliwe – miejsca kultu innych wierzeń pozostały dobrze zachowane i niezniszczone. Do najważniejszych zabytków wyspy, ale zarazem całej Indonezji, należy świątynia Borobudur. Mimo tego, że otaczają ją groźne wulkany, nie zmienia to jej przytłaczającego charakteru. Świątynia jest naprawdę ogromna i majestatyczna. Prawdopodobnie jej budowa trwała prawie 80 lat, a by ją ukończyć konieczne było wykorzystanie 1,6 mln bloków z kamienia wulkanicznego. Warto wspiąć się na szczyt, by móc podziwiać cudowne krajobrazy. Według lokalnych podań, jeśli ktoś podejmie się wejścia na szczyt i będzie myślał o jednym, konkretnym życzeniu, po dotknięciu posagu Buddy jego życzenie się spełni. Borobudur jest złożone z kilku poziomów. Pierwsza jest baza, platforma, na której wybudowane są pozostałe części obiektu. Pokryta jest licznymi płaskorzeźbami. Położone wyżej cztery kwadratowe tarasy również pokrywają płaskorzeźby przedstawiające życie Buddy i moment jego oświecenia. Kolejne tarasy mają okrągłe kształty, znajdują się tu liczne pomniki Buddy, niestety w większości słabo zachowane. Wszędzie w Borobudur można natknąć się na konstrukcje nazywane „stupa” - są to proste budowle kultu buddyjskiego, zazwyczaj używane jako relikwiarze. Wewnątrz buddyści umieszczają figury Buddy. Stupa jest dla nich symbolem oświecenia. Borobudur ma swoje muzeum, chociaż nie ma tam wybitnie ciekawych ekspozycji. Warte obejrzenia mogą być zdjęcia kompleksu świątynnego z XIX wieku, to znaczy jeszcze sprzed czasów renowacji.

Yogyakarta

Spokojne, zielone miasto położone w centralnej części Jawy. Yogyakarta jest położona u podnóża wulkanu, ale pomimo tego paradoksalnie można tutaj odpocząć od zgiełku i chaosu wszechobecnego w Dżakarcie. To centrum jawajskiej kultury. Najpiękniejszym zabytkiem jest Wodny Zamek Tamansari. Częściowo zrujnowany, niegdyś służył jako ogrody dla sułtana Hamengkubuwono, który zlecił ich budowę w 1758 roku. Jest tu wiele basenów, efektownych łuków i podziemnych przejść. Zamek jest częścią kompleksu Kraton, również stworzonego przez sułtanów. Można tu obejrzeć sułtański dwór, muzeum powozów, piękne ogrody i najstarszy meczet Yogyakarty. Innymi ciekawymi zabytkami miasta są starożytne świątynie Candi.

Park Narodowy Komodo

Składa się z trzech dużych wysp: Komodo, Rinca i Padar, oraz kilku mniejszych. Te wulkaniczne wyspy są zamieszkałe przez prawie 6 tysięcy waranów z Komodo, gigantycznych jaszczurek, których długość może wynieść nawet 3 metry, a waga – 150 kg. Warany są największymi żyjącymi jaszczurkami, a park narodowy założono by nie dopuścić do ich wyginięcia. Warany są najważniejszą atrakcją, tym bardziej, że nie występują już w żadnym innym miejscu świata. Po wyspach można się przemieszczać tylko pieszo - nie ma tutaj dróg. W parku narodowym panuje bardzo wysoka temperatura, sięgająca 40 stopni. Jeśli decydujesz się przyjechać na wyspy, musisz wynająć przewodnika. Jest to konieczne, gdyż warany mogą być niezwykle niebezpieczne, gdy atakują. Warany przez miejscowych są nazywane „ora”.

Prambanan

Zbudowany w X wieku kompleks hinduskich świątyń, zlokalizowany w pobliżu Yogyakarty. Pomysłodawcą budowy było Królestwo Mataram. Obok leżącej niedaleko świątyni Borobudur Prambanan jest najpiękniejszym i najbardziej charakterystycznym zabytkiem Indonezji, jego konstrukcja jest oparta na wysokich, strzelistych, podobnych nieco do piramidy wieżyc. Warto zauważyć, że pierwotnie kompleks składał się aż z 232 świątyń, niestety niektóre nie przetrwały do dziś. Najwyższa ze świątyń sięga 47 m. Głównym zabytkiem kompleksu jest Candi Loro Jonggran, podzielona na kilka części. Główny plac otaczają kamienne ściany, stoi na nim sześć ustawionych w rzędy świątyń. Drugi plac znajduje się niżej, zbudowano na nim pomniejsze świątynie, najniżej położony jest ostatni plac. Odwiedzając Prambanan możemy obejrzeć liczne pomniki bóstw hinduskich: stwórcę Brahmę, opiekuna Wisznu, boga wieczności Sziwę, ale także mniej znanych w Europie, jak Ganesha (bóg o głowie słonia).

Bunaken

Jedno z najpopularniejszych miejsc wypoczynku dla fanów nurkowania. Mimo że wyspa jest nastawiona głównie na przybycie fanów tego sportu, dla mniej aktywnych również ma coś do zaoferowania. Można tu obserwować delfiny, wędkować lub po prostu odpoczywać na piaszczystej plaży.

Jezioro Toba

Ogromne jezioro położone na terenie Sumatry. Jest długie na 100 km, a szerokie na 34. Co ciekawe, powstało w nieczynnym wulkanie Toba, którego erupcja przed tysiącami lat mogła doprowadzić do zmian klimatycznych na całym świecie. Powierzchnia jeziora jest większa niż całego Singapuru, a na jego środku znajduje się wyspa Pulau Samosir, zamieszkana przez plemię Batak.

Nanggroe Aceh Darussalam

Aktualnie często nazywane w skrócie po prostu Aceh. Jest to teren położony na północnym krańcu Sumatry, bardzo ucierpiał podczas tsunami w 2004 roku. Zaskakująco szybko przebiega jednak proces odbudowy. Turysta styka się tu z piękną, dziką przyrodą. Dla przykładu, rzeka Alas oferuje dogodne warunki dla wielbicieli spływów tratwą. Gunung Leuser, szczyt o wysokości 3404 m jest zaś mekką wielbicieli wysokogórskich wycieczek. Wyspa Weh to miejsce, w którym znajduje się wiele szkółek nurkowania. Jeśli chodzi o zabytki, to imponująco prezentuje się meczet Baiturrahman, perełka architektury islamskiej. Białe ściany, dwa minarety i pięć kopuł tworzy wspaniały wizerunek, zwłaszcza w nocy, gdy meczet jest efektownie podświetlony.

Park Narodowy Bromo-Tengger-Semeru

Jego nazwa wywodzi się od najwyższego (Semeru) i najpopularniejszego szczytu (Bromo). Terytorium jest zamieszkane przez ostatnich przedstawicieli hinduskich wyspy Jawa, plemię Tengger. Okolica jest niezwykle atrakcyjna dla turystów lubiących podziwiać piękne krajobrazy i wysokie szczyty. Semeru wznosi się na wysokość 3676 m i jest najbardziej aktywnym wulkanem w całej Indonezji. Co kilkadziesiąt minut wydobywają się z niego chmury dymu i pary, co sprawia naprawdę niezwykłe wrażenie.

Bengkulu

Niegdyś znane jako Bencoden, to tutaj Sir Stamford Raffles wylądował odwiedzając Indonezję po raz pierwszy. Do dziś w mieście można odczuć wpływ imperium brytyjskiego. Do najciekawszych zabytków należy Fort Marlborough, zbudowany w latach 1714-1719. Po odnowieniu jest otwarty dla odwiedzających. Innym ciekawym miejscem jest Rezydencja Sukarno, pierwszego prezydenta Indonezji, dzisiaj służąca za jego muzeum.

Szczegóły

Opublikowano: 18 maj 2009

Dżakarta po zmroku

Fot. yohanes budiyanto

Stolica Indonezji i zarazem jej największe miasto, niegdyś znane jako Sunda Kelapa i Batawia. Jest dwunastym największym miastem na całym świecie, zamieszkanym przez 9 mln mieszkańców. W Dżakarcie skupiają się wszystkie aspekty życia w Indonezji, łączą się tu dobre i złe cechy państwa. Wiele można powiedzieć o Dżakarcie, ale co do jednego wszyscy są zgodni: jest niezwykle różnorodna, przez co doskonale odzwierciedla indonezyjskie motto - "jedność w różnorodności". Właściwie tuż obok slumsów wyrastają tu snobistyczne, szklane biurowce. Na pierwszy rzut oka niezwykle zatłoczona i głośna, wraz z upływem czasu pokazuje swoje lepsze oblicze.

Historia

Miasto zostało założone w IV wieku, było ważnym portem Królestwa Sunda. W 1513 roku w poszukiwaniu przypraw przypłynęli tu Portugalczycy. Licząc na zdobycie sojusznika, królestwo zezwoliło przybyszom na zbudowanie portu, mimo to już wkrótce dostało się pod panowanie sułtanatu Bantem. W 1619 roku pobliskie tereny opanowali Holendrzy pod wodzą Jan Pieterszoona Coena. Rywalizowali z Wielką Brytanią, a w końcu przejęli władzę nad miastem i przemianowali je na Batawię. Rozwój miasta spowodował napływ imigrantów z Chin, do czego nie chciały dopuścić holenderskie władze. Ostatecznie doprowadziło to do wielkiej masakry Chińczyków 9 października 1740 roku. Podczas II wojny światowej miasto było okupowane przez Japończyków, przez co wybuchła rewolucja. Po wyparciu wojsk japońskich na krótko stolicą została Yogyakarta. Niestety, Holendrzy nie mieli zamiaru zrezygnować ze swoich kolonialnych podbojów, co doprowadziło do walk trwających do 1949 roku. Wówczas Dżakarta ostatecznie wróciła do Indonezji i została ogłoszona stolicą. Ostatnie lata nie były łaskawe dla miasta. Miasto doświadczyło kilku powodzi i dwóch bombardowań związanych z wojną w Afganistanie i Iraku (zniszczone zostały ambasada Australii i hotel Marriott będący własnością USA). Wśród mieszkańców przetoczyły się też fale protestów spowodowane wzrostem cen benzyny.

Dżakarta często jest bagatelizowana przez turystów i uznawana jedynie za bazę wypadową do dalszego zwiedzania kraju. Warto zmienić podejście i spróbować wczuć się w klimat stolicy, tak, aby móc poznać ją od lepszej strony. Dżakarta jest stolicą zarówno w sensie politycznym, jak i ekonomicznym. Jest tu wielu imigrantów. Miasto bywa nazywane „Dużym durianem” (durian to rodzaj owocu pochodzącego z Indonezji). Każdy znajdzie w Dżakarcie coś dla siebie: czy muzea i galerie sztuki, czy też tętniące nocnym życiem kluby i bary.

Wyjeżdżasz do Dżakarty? Portal Tanie-Loty.com.pl oferuje tanie loty do Dżakarty. Zapoznaj się z naszą ofertą tanich biletów do Dżakarty.

Szczegóły

Opublikowano: 18 maj 2009

Dżakarta

Fot. John & Mel Kots

Park Indonezja w Miniaturce

Niezwykłe przedsięwzięcie, na terenie parku można obejrzeć całą Indonezję bez konieczności korzystania z środka lokomocji innego niż własne nogi. Każda z indonezyjskich prowincji znalazła tutaj swoje miejsce. Wszystkie z nich są przedstawione zgodnie z architekturą i klimatem, który w nich panuje; wrażenie jest niesamowite. Jest tu też ogród wypełniony przepięknymi gatunkami orchidei i sporo gatunków ptaków. Odwiedzający mogą zajrzeć do muzeum fauny indonezyjskiej, a także skorzystać z basenu czy restauracji.

Park Ancol

Największy i najpopularniejszy park rozrywki w całej Dżakarcie, o ile nie w całej Indonezji. Na jego terenie można znaleźć zajęcie na cały dzień. Na odwiedzających czekają akwaria, baseny, sztuczna laguna dla ryb i łódek. Są tu też kręgielnie, kluby nocne, restauracje, pola golfowe, kino dla zmotoryzowanych. Największą atrakcją dla dzieci (choć być może nie tylko...) są ogromne karuzele. W oceanarium można obejrzeć ponad 4 tysiące ryb i rekinów z 300 gatunków!

Zoo Ragunan

Otwarte ponad 40 lat temu, każdego roku odwiedza je ponad 3 mln turystów. Jest domem dla 3 tysięcy zwierząt reprezentujących 270 różnych gatunków, z czego większość jest charakterystyczna dla Indonezji. Zoo stara się stworzyć zwierzętom warunki podobne do naturalnych, ponadto pracuje na rzecz ratowania ginących gatunków, np. białych tygrysów, waranów z komodo, pytonów... Jest tu też zoo dla dzieci oraz park kajakowy.

Muzeum Wayang

Jest to muzeum bardzo charakterystycznej dla Indonezji formy sztuki, jaką jest wytwarzanie lalek służących później do teatru cieni. Przedstawiane są tu eksponaty z różnych lat. Wayang to bardzo stary sposób przedstawiania spektakli. Lalki wykonane są z drewna, skóry, a niektóre z nich są prawdziwymi dziełami sztuki. Co tydzień w muzeum można obejrzeć występy z użyciem lalek.

Monumen Nasional

Czyli Narodowy Pomnik, liczy sobie 137 m i jest zlokalizowany przy placu Wolności. Do jego ozdobienia zużyto 35 kg złota. To najbardziej charakterystyczny zabytek Dżakarty, poświęcony ludziom, którzy walczyli o niepodległość Indonezji. Za pomocą windy można dostać się na szczyt i stamtąd podziwiać panoramę miasta. 

Muzeum Historii w Dżakarcie

Eksponaty w jego wnętrzu przedstawiają przede wszystkim historię rozwoju miasta, od czasów prehistorycznych aż do dzisiaj. Otwarto je 30 marca 1974 roku.

Meczet Angke

Jedyny meczet Dżakarty, który przetrwał w niezmienionym stanie od czasu jego budowy. Ma dwupoziomowy dach w stylu jawajskim. Zabity przez holendrów sułtan Syarif Hamid został pogrzebany przy meczecie.

Katedra św. Marii

Niegdyś były tu odprawiane wszystkie ceremonie chrześcijańskie. Jego wysokie wieże sprawiają, że jest najpiękniejszym kościołem Dżakarty. Na pewien czasu przestał być używany, co doprowadziło do zawalenia się jednego z filarów. Na szczęście udało się go odnowić i od 1901 roku znowu cieszy oko turystów.

Centrum sportu Gelora Bung Karno

Zbudowane z racji igrzysk azjatyckich w 1962 roku, może pomieścić 110 tys. osób. Można tu uprawiać wiele sportów, a cały kompleks jest otoczony zielonym terenem.

Inne muzea

Warte odwiedzenia jest muzeum tekstyliów. O ile sama idea może się wydawać dziwna, to jego wnętrze pozytywnie zaskakuje. Większość ekspozycji jest poświęcona charakterystycznej technice batik, polegającej na malowaniu tkaniny przy pomocy wosku i barwników. Muzeum morskie koncentruje się rzecz jasna na kolekcjach dotyczących morskich podróży: łodziach i statkach. Ciekawe eksponaty prezentuje Muzeum Ceramiki: jest tu m.in. chiński dzban z epoki dynastii Ming. Muzeum Narodowe bywa też nazywane Gedung Gajah (słoniowym budynkiem) z racji wykonanego z brązu posagu słonia umieszczonego przed wejściem. Wśród eksponatów, jakie można tu obejrzeć, znajdują się instrumenty muzyczne, tradycyjne stroje, dzieła sztuki, narzędzia.

Szczegóły

Opublikowano: 18 maj 2009

Dżakarta posiada wiele miejsc noclegowych w każdej kategorii cenowej. Nie można spodziewać się zresztą niczego innego po mieście tak dużych rozmiarów, w dodatku będącym stolicą. Ogółem jest tu zarejestrowanych 69 hoteli, które zapewniają prawie 25 tys. miejsc noclegowych. Najtańsze hotele występują w trzech kategoriach: Melati 1, Melati 2 i Melati 3. Te droższe i o lepszym standardzie mają już zwyczajne oznaczenia (od jednej do pięciu gwiazdek). Ceny noclegu wahają się w przedziale od 20 do ponad 100 dolarów. Oczywiście w Dżakarcie jest wiele hosteli, ale także kilka wybitnie snobistycznych hoteli, np. Ritz czy Hyatt. Zwolennikom przygód można polecić nocleg w okolicznych chatach, które także oferują zakwaterowanie.

Szczegóły

Opublikowano: 18 maj 2009

Ze względu na wymagającą procedurę wizową, jakiej poddawani są obcokrajowcy chcący odwiedzać ten kraj, nie jest łatwo się tutaj dostać. Na szczęście już samo przemieszczanie się po kraju nie sprawia dużego problemu. Honoruje się tutaj polskie prawo jazdy oraz jego międzynarodowy odpowiednik. Samochód można w prosty sposób wynająć w wypożyczalniach przy hotelach w dużych miastach, jednak potrzebna jest do tego kserokopia paszportu.

Sieć drogowa jest dobrze rozwinięta szczególnie pomiędzy największymi ośrodkami w kraju, drogi są dobrej jakości i oznakowane, chociaż niestety nie zawsze po angielsku. Znacznie gorzej sytuacja ma się z przestrzeganiem przepisów, szczególnie jeśli chodzi o prędkość jazdy i ustępowanie pierwszeństwa.

Słabiej rozwinięty jest transport publiczny. Kolej dysponuje tylko jedną linią Rijad–Dammam, natomiast transport autobusowy to rzadka sieć połączeń, nierównomiernie pokrywająca kraj, szczególnie poza głównymi centrami handlu, przemysłu lub religii.

Niedostatki w przemieszczaniu się po ziemi wyrównuje szybki transport powietrzny pomiędzy siecią trzech międzynarodowych oraz wielu lokalnych lotnisk. Ze względu na zamożność mieszkańców kraju taki sposób podróżowania cieszy się tutaj popularnością. W Arabii Saudyjskiej praktycznie nie ma komunikacji publicznej w miastach, jednak rekompensują to powszechne i niedrogie taksówki.

Szczegóły

Opublikowano: 18 maj 2009

Arabia Saudyjska - wnętrze meczetu

Fot. sxc.hu

Madain Saleh

Starożytne miasta wykuwane w skałach w północnej części Arabii Saudyjskiej, wpisane zostały na listę światowego dziedzictwa UNESCO w roku 2008. Są to pozostałości architektury tutejszych ludów Thamud i Nabaten. Najwcześniejsze inskrypcje pochodzą z II wieku przed Chrystusem, jednak wykuwane pieczary, grobowce, świątynie i sale sięgają  późniejszego okresu (I wiek p. n. e. - I wiek n. e.) Jest to największy zachowany kompleks architektoniczny obu plemion, składa się ze 111 monumentalnych grobowców władców. Po dziś dzień zachwyca (niezbyt licznych jeszcze w tym miejscu) turystów niesamowitym wykorzystaniem skał przez ówczesnych ludzi oraz pięknem opracowania kamieniarskiego siedzib sprzed wielu wieków. W pobliżu odkryto również prehistoryczne malowidła naskalne.

Mekka (pełna nazwa: Makkat ul-Mukarramah)

Miasto w zachodniej części Arabii Saudyjskiej, święte miejsce religii islamskiej, ściśle związane z życiem proroka Mahometa. Trzecie co do wielkości w kraju, zamieszkiwane przez około półtora miliona ludzi. Niestety ze względu na świętość Mekki nie mają do niej wstępu innowiercy i turyści, co kilkakrotnie kontrolowane jest podczas podróży. Ze względu na nakazy religijne, które zobowiązują każdego muzułmanina do odwiedzenia tego miasta przynajmniej raz w życiu (hadżdż), istnieje tutaj bardzo duży ruch pielgrzymkowy. Najważniejszym punktem w mieście jest niewielki budynek Kaaba a w nim Czarny Kamień naznaczony przez Mahometa, w pobliżu którego wzniesiono piękny i potężny meczet o smukłych jasnych minaretach - może modlić się w nim jednocześnie 300 tysięcy wiernych. W okresie ramadanu do miasta potrafi przybyć nawet ponad 2 mln ludzi. Pięć razy dziennie muzułmanie z całego świata zwracają się w kierunku Czarnego Kamienia w czasie rytualnych modlitw. Pradawne kulty czciły ten fragment skały być może nawet już w II wieku p. n. e.

Medyna

Drugie święte miasto islamu, tutaj właśnie w roku 622 schronił się Mahomet po opuszczeniu Mekki. Jest to czwarte co do wielkości miasto w Arabii Saudyjskiej zamieszkiwane przez ponad 1,3 mln ludzi. W miejscu domu, gdzie podobno mieszkał Mahomet, powstał meczet. Znajdują się w nim grobowce Proroka oraz jego córki Fatimy. Jest to miejsce pielgrzymek niezliczonych rzesz muzułmanów z całego świata.

Niestety należy zauważyć, że turystyczne podróżowanie po Arabii Saudyjskiej wydaje się nonszalancją, ze względu na surowość nakazów religijnych, trudność otrzymania wizy oraz niezbyt przyjazną dla obcokrajowców i innowierców atmosferę. Arabia Saudyjska jest w tej chwili przede wszystkim celem pielgrzymkowym oraz miejscem spędzania dobrze płatnych kilkumiesięcznych najczęściej kontraktów dla wysokiej klasy specjalistów z różnych dziedzin.

Koniecznie należy będąc w Arabii Saudyjskiej zwiedzić również zabytki Rijadu i atrakcje turystyczne Jeddah

Szczegóły

Opublikowano: 18 maj 2009

Arabia Saudyjska to kraj muzułmański o bardzo surowym prawie religijnym

Fot. sxc.hu

Kraj muzułmański o ustroju monarchicznym, położony w Azji na Półwyspie Arabskim, zamieszkany przez około 30 mln ludzi, posiada obfite złoża ropy naftowej i gazu ziemnego. To jeden z najbogatszych krajów świata. Arabia Saudyjska jest również jednym z założycieli Ligi Państw Arabskich. Turyści jednak, mimo sprzyjającego klimatu, licznych zabytków oraz malowniczości kraju, niezbyt chętnie odwiedzają ten rejon ze względu na bardzo surowe nakazy i zakazy dotyczące obyczajności, codziennych zachowań, powszechnych czynności, których podstawą jest rygorystyczny odłam muzułmanizmu zwany wahhabizmem, dominujący pośród różnych sekt islamskich w tym kraju.

Szczególnie dotkliwe są przepisy dotyczące kobiet. Zarówno tutejsze obywatelki, jak i turystki zobowiązane są do noszenia w miejscach publicznych obszernej szaty zakrywającej ciało od kostek po szyję, nazywanej abają. Duża część muzułmanek ze względu na  religię nosi również osłony na głowie zakrywając twarz, szyję i włosy, ale ten element nie jest obowiązkowy w świetle ściśle przestrzeganego w Arabii Saudyjskiej prawa szariatu. Gorliwą religijność Saudyjczyków podsyca fakt, że na terenie ich kraju znajdują się dwa największe centra muzułmańskiego świata ściśle związane z życiem świętego proroka Mahometa – Mekka oraz Medyna.

Na dominację tego najsurowszego odłamu religii islamskiej w Arabii Saudyjskiej miały wpływ przede wszystkim względy polityczne. Wahhabici w początkach swego istnienia sprzymierzyli się z rodem Saudów, którym wkrótce udało się zjednoczyć pod swą władzą liczne drobne plemiona arabskie tworząc  tym samym niezależny organizm państwowy. Potomkowie tego rodu rządzą Arabią (z niewielkimi przerwami) aż do dziś. Ich władza nawet aktualnie nosi znamiona absolutyzmu, ponieważ król ze swoich działań nie jest rozliczany przez żaden państwowy organ a istniejące instytucje państwowe mają właściwie wyłącznie charakter doradczy.

Przy okazji warto wspomnieć o kodeksach, których przestrzegać muszą tutejsi mieszkańcy oraz przybywający z całego świata turyści. Szariat jest zbiorem praw regulujących całość życia rodzinnego i państwowego w krajach islamskich, w Arabii jest on przestrzegany szczególnie skrupulatnie. Sądy wydając wyjątkowo surowe wyroki potęgują posępne wrażenie, jakie robi kodeks na przybyszach z Zachodu. Dla muzułmanów świat dzieli się na rzeczy: konieczne, chwalebne, dozwolone, naganne i zakazane, co wybawia wiernych z wielu codziennych trosk. Jednak nowoczesny świat nie zawsze chce zmieścić się w tych sztywnych ramach.

Mimo tych niedogodności w Arabii Saudyjskiej mieszka i pracuje wielu cudzoziemców przyciągniętych tu zamożnością kraju oraz specyficznym zapotrzebowaniem na wysoko wykwalifikowanych specjalistów od górnictwa i petrochemii, których krajowe szkoły nie są w stanie dostarczyć. Nie jest to jednak przyjazne turystom państwo, czego należy być świadomym, udając się tam w podróż.

Lwią część społeczeństwa saudyjskiego stanowią ludzie młodzi (około 40%). Nie jest to młodzież, jaką widujemy w europejskich miastach. Islamska religia powoduje, że jest bezpieczniej, mężczyźni chętnie się kształcą, stanowiąc elitę społeczeństwa, kobiety niestety pozostają w ich cieniu i zajmują się głównie rodziną, nie mają szans na samorealizację. Dziewczynki w wieku, w jakim w naszej kulturze uchodzą za dzieci, w Arabii mają już mężów i własne rodziny. Jest to również jedyny z wysoko rozwiniętych krajów, gdzie liczba ludności wzrośnie znacząco w ciągu następnych lat. Obecnie przeciętna wielkość rodziny saudyjskiej to ponad 6 osób - rzecz zupełnie nie do pomyślenia w Europie.

Kiedy lecieć?

Klimat w Arabii Saudyjskiej jest gorący i bardzo suchy, duża część kraju to pustynie. W stolicy kraju, Rijadzie przeciętna temperatura w lipcu to około 25-40 stopni Celsjusza, zimą osiąga około 15 stopni, chociaż zdarzają się niekiedy niewielkie przymrozki. Ze względu na nieznośne upały lato nie jest to najlepszą porą na podróże do Arabii Saudyjskiej. Znacznie lepiej jest znaleźć się tam jesienią lub wiosną, kiedy kraj dodatkowo może zachwycić nas przyrodą, bo to jedyny okres w roku, kiedy pada tutaj deszcz.

Porównaj tanie loty do Arabii Saudyjskiej i zarezerwuj bilety lotnicze do Arabii Saudyjskiej.
Przejrzyj nasze promocje lotów do Arabii Saudyjskiej lub skorzystaj z wyszukiwarki, aby znaleźć najtańsze bilety lotnicze do  Arabii Saudyjskiej lub do innej lokalizacji.

Szczegóły

Opublikowano: 18 maj 2009

W Denpasar baza noclegowa niestety pozostawia sporo do życzenia. Od lat podkreśla się, że z racji napływu coraz większej ilości turystów konieczna jest jej modernizacja, na razie niestety bez skutku. Odwiedzający mogą co prawda raczej bez problemu zarezerwować nocleg, jednak standard w hostelach i hotelach niższej klasy nie jest najwyższy. W niektórych nie ma nawet ciepłej wody, nie wspominając o koniecznej w indonezyjskim klimacie klimatyzacji. W hotelach o wyższym standardzie (od 4 gwiazdek) sytuacja przedstawia się zazwyczaj trochę lepiej. Noclegi nie należą do najtańszych. Denpasar oferuje zakwaterowanie w cenach wahających się od 50 do nawet ponad 300 dolarów za noc. Same pokoje zwykle są w całkiem niezłym stanie, a obsługa w większości z nich bardzo pomocna.

Szczegóły

Opublikowano: 18 maj 2009

Denpasar

Fot. Paul Wiryantho

Denpasar jest stolicą wyspy Bali, jego nazwa oznacza „przy rynku”. Mimo że miasto od pewnego czasu bardzo się zmieniło i unowocześniło – wybudowano tu wiele biur, banków, urzędów – i tak wciąż bardzo silnie odczuwalne są jego korzenie i tradycja. Wszechobecne parki, świątynie i uniwersytety podkreślają liczne różnice między miastem a chociażby irytującą i pełną tłumów Dżakartą. Denpasar spełnia ważną rolę w Indonezji - jest cenionym ośrodkiem uniwersyteckim. Jest tu aż 16 uniwersytetów, do czego trzeba doliczyć liczne przedszkola i szkoły. Nic dziwnego więc, że jest to miasto pełne studentów. Dodatkową zaletą dla odwiedzających są ceny - życie w Denpasar należy do raczej tanich. Niestety, ostatnio okazuje się, że jest nieprzygotowane na coraz większy napływ turystów. Miasto powinno rozbudowywać infrastrukturę turystyczną.

Denpasar nie jest wielkim miastem, ma ponad 500 tys. mieszkańców. Nie odbiera mu to uroku, wręcz przeciwnie, pozwala jeszcze bardziej rozkoszować się spokojem. Turyści chętnie robią to na piaszczystych, pięknych plażach. Specyficzny biały piasek jest znany w całej okolicy. Chętnie przyjeżdżają tu surferzy. Do najbardziej znanych plaż należą: Kuta, Canggu, Legian i Sanur.

Miasto, niegdyś znane pod nazwą Badung, od zawsze było pod wielkim wpływem zagranicy. Wiele zamieszania i nieprzyjemności sprowadzili tu ze sobą Europejczycy. Właśnie z nimi związane jest najbardziej krwawe zdarzenie na Bali. 20 września 1906 roku okoliczny władca Gusti Gede Ngurah zdecydował, że nie może już dłużej znosić holenderskich rządów i rozkazał dokonanie puputan – masowego samobójstwa. Pociągnęło to za sobą podobne działania w całej Indonezji, co w rezultacie wywarło na Holendrach tak dużą presję, że byli zmuszeni wycofać swoje wojska. W 1936 roku miasto zmieniło nazwę na aktualną do dziś. Po II wojnie światowej Denpasar zaczął rozwijać się bardzo dynamicznie, co spowodowało szybki wzrost populacji.

Turyści będą zachwyceni zabytkami Denpasar. Oprócz tego można tu poznać smak regionalnych przysmaków w dobrych restauracjach, a w nocy wyjść do klubu. W czerwcu i lipcu odbywa się tu coroczny Festiwal Sztuki Bali. Wypada jedynie uważać na ulicach Denpasar - kierowcy są bardzo nieostrożni.

Z portalem Tanie-loty.com.pl masz możliwość zarezerwować tanie loty do Denpasar w bardzo atrakcyjnych cenach. Zapraszamy do skorzystania z naszej wyszukiwarki połączeń, gdzie można znaleźć tanie bilety lotnicze do Denpasar.

Szczegóły

Opublikowano: 18 maj 2009

Malownicza Malezja

Fot. sxc

Malezja jest najmłodszym państwem Azji Południowo-Wschodniej. Obejmuje część kontynentalną - Półwysep Malajski oraz północną część wyspy Borneo, podzieloną na 2 prowincje - Sabah i Sarawak. Łączna powierzchnia kraju liczy prawie 330 tys. km2. Malezja jest krajem o niespotykanej etnicznej i kulturowej mieszance – najliczniejszą grupę stanowią Malajowie, pozostali to Chińczycy i Hindusi, a panująca tu szeroko tolerancja religijna pozwala na współistnienie wielu wyznań - Islamu, Buddyzmu, Hinduizmu i Chrześcijaństwa. Językiem urzędowym jest język malajski, ale szeroko rozpowszechnionym język angielski. Malezja to różnorodność - należy się przygotować na podróż w czasie o wiele lat wstecz lub dać się ponieść nowoczesności. Malezja to egzotyczna mieszanka starego i nowego. W miastach „inteligentne” wieżowce, szybki transport miejski, najnowsze systemy telekomunikacyjne i technologie informatyczne są dowodem nowoczesności i postępu. A tuż obok, o kilka minut jazdy samochodem, można znaleźć prawdziwie rustykalną w charakterze wieś - rozrzucone, drewniane domki, z dymem unoszącym się z komina, z zapachem ogniska i domowej kuchni rozprzestrzeniającym się leniwie w powietrzu. Bujna roślinność pól ryżowych, dzieci łowiące ryby w kanałach, bezkresne lasy kauczukowe i zielone plantacje palm olejowych – sielski, pogodny krajobraz.

Wielonarodowościowy i wielokulturowy charakter kraju jest ściśle związany z jego historią. Pierwsze ślady bytności ludzi na Półwyspie Malajskim datują się na 8000 lat przed naszą erą, kiedy to przybyli tu pierwsi tubylcy Orang Asli. Największy rozwój kraju przypada na okres od XIV wieku, kiedy w 1398 roku założony został port Malakka, ośrodek handlu Arabów i Chińczyków. Poza lokalną społecznością Malajów i grupami tubylców, przybysze z Chin, Indii, Indonezji i innych części świata przyczynili się do wielonarodowościowego charakteru społeczeństwa Malezji. Różnorodność kulturową przypisuje się przede wszystkim długotrwałym, ciągłym związkom ze światem zewnętrznym i władzami kolonialnymi, kolejno portugalskimi, holenderskimi i brytyjskimi. Przemieszanie się tych wpływów zmieniło kraj w tygiel kulturowy, co przejawia się w unikalnej mieszance religii, życia społeczno-kulturalnego, tradycji, strojów, języka i kuchni. Kraj uzyskał niezależność 31 sierpnia 1957 roku jako Federacja Malezji, a następnie, po przyłączeniu stanów Sabah i Sarawak w 1963 roku, powstała Malezja. Obecnie Malezja to nie tylko kraj ze wspaniałymi plażami, górami i parkami narodowymi, ale także jedno z najbogatszych państw w Azji Południowo-Wschodniej.

Malezja oddziałuje na wszystkie zmysły różnorodnością kuchni, bogactwem kolorów, smaków i dialektów oraz tropikalnym upałem. Turyści odwiedzający Malezję mogą na każdym kroku przekonać się o niezwykłej życzliwości i gościnności mieszkańców tego kraju. Na terenach wiejskich, zamieszkanych przede wszystkim przez Malajów, ludzie są bardziej beztroscy, swobodni i życzliwsi.

Miejsc wartych obejrzenia jest w Malezji wyjątkowo dużo. Turystów przyciągają tutaj liczne atrakcje - nowoczesne Kuala Lumpur, liczące miliony lat lasy deszczowe półwyspu oraz Borneo z niezwykłym bogactwem niespotykanych w innych miejscach gatunków zwierząt, piękne plaże z palmami kokosowymi na wyspach Penang, Langkawi i wzdłuż wschodniego wybrzeża Półwyspu oraz niezwykłe bogactwo raf koralowych w okolicach wysp Redang i Tioman przy wschodnim wybrzeżu oraz wokół wyspy Sipadan na Borneo. Na turystów czekają parki narodowe i inne dziewicze obszary kraju z wieloma atrakcjami, od trekkingu po nurkowanie. Ślady historii można odnaleźć w różnych miejscach, począwszy od zadymionych świątyń Penangu po długie domy plemienne na Sarawaku. Ten region z pewnością dostarczy turystom wielu wrażeń nieporównywalnych z innymi obszarami Azji.

Dziewicza dżungla, stabilny klimat, obfitość opadów i tropikalne temperatury w Malezji sprzyjają rozwojowi niezwykle różnorodnych form życia roślin i zwierząt. Naturalną szatą roślinną Malezji są wiecznie zielone lasy równikowe, uważane za najosobliwsze na kuli ziemskiej. Na samym Półwyspie Malajskim opisano ponad 8 tys. gatunków roślin kwiatowych, w tym 2 tys. gatunków drzew, 800 orchidei i 200 palm. Jest wśród nich najwyższe drzewo tropikalne tualang. Zaś w malezyjskiej części Borneo rośnie drugi co do wielkości kwiat na świecie raflezja, osiągająca średnicę metra. W Malezji Zachodniej żyją: tapir, tygrys i rzadko spotykany już obecnie nosorożec jawajski i sumatrzański. W Malezji Wschodniej świat zwierzęcy jest bogatszy gatunkowo. Żyją tu między innymi: niedźwiedź malajski, gibbon, nosacz i orangutan.

Kiedy jechać?
Cały rok w Malezji jest gorący i wilgotny. Temperatura rzadko spada poniżej 20°C, nawet nocą, a w ciągu dnia zazwyczaj przekracza 30°C. Znajomość klimatu Malezji odgrywa znaczną rolę w planowaniu wakacji. Porę wyjazdu powinniśmy uzależnić od celu podróży, gdyż występuje czasowe zróżnicowanie natężenia deszczów. W okresie między listopadem a marcem, czyli poza sezonem, pobyt na wschodnim wybrzeżu mogą uprzykrzyć fale monsunowe, które uniemożliwiają uprawianie sportów wodnych oraz wypoczynek na plaży. Jest to również czas, kiedy większość kurortów zlokalizowanych na wyspach zawiesza działalność. Na zachodnim wybrzeżu pora deszczowa trwa od kwietnia do maja i od października do końca listopada.

Z portalem Tanie-loty.com.pl, masz możliwość zarezerwować tanie loty do Malezji w bardzo atrakcyjnych cenach. Interesują Cię tanie bilety lotnicze do Malezji? Skorzystaj więc z naszej wyszukiwarki biletów!

Szczegóły

Opublikowano: 18 maj 2009

Kuala Lumpur

Fot. sxc

Kuala Lumpur
Tętniąca życiem stolica Malezji. Nad miastem górują najwyższe bliźniacze budynki świata Petronas Towers, zwane tu KLCC (Kuala Lumpur City Center) oraz Menara KL, wieża telewizyjna. Poza licznymi drapaczami chmur, luksusowymi hotelami i centrami handlowymi Kuala Lumpur to także piękne meczety, świątynie hinduskie, malownicze ogrody oraz autentyczna dzielnica chińska z prawdziwymi zakładami szewskimi, fryzjerskimi oraz straganami, gdzie można kupić wszystko - od artykułów gospodarstwa domowego, poprzez odzież, wyroby jubilerskie, aż po zioła i przyprawy.

Park Narodowy Taman Negara
Największy park narodowy Malezji, o powierzchni 4383 km2, leżący na terenie trzech stanów (Pehang, Kelantan i Terengganu), największy chroniony obszar tropikalnego lasu na półwyspie. Jest ostoją 250 gatunków ptaków i licznych zwierząt naziemnych, takich jak słonie, malajskie tapiry, sambary, tygrysy, wydry i kilka gatunków małp naczelnych. W siedzibie zarządu parku można wypożyczyć sprzęt do biwakowania i wędrówki. Wokół znajdują się dobrze oznakowane ścieżki biegnące przez dżunglę. Kładki rozpięte między koronami drzew lasu deszczowego pozwalają obserwować życie egzotycznych zwierząt. Wizyta w Taman Negara to niezapomniana uczta dla miłośników przyrody i osób szukających przygody. Tutaj organizowane są spływy łodziami oraz trekingi po dżungli i wiszących mostach, a przy odrobinie szczęścia spotkać można rdzenną ludność Orang Asli prowadzącą koczowniczy tryb życia.

Malakka
Malakka, założona w 1400 r., jest najstarszym miastem Malezji, świadkiem walk rywalizujących ze sobą kolonistów o jej posiadanie. To właśnie historycznej roli Malakki zawdzięczać można istnienie w tym mieście wielu zabytków i pamiątek, których jest więcej niż w jakimkolwiek innym miejscu Malezji. Miasto położone jest ok. 140 km na południe od Kuala Lumpur i z pewnością jest warte odwiedzenia. Zobaczyć tutaj można wiele ciekawych zabytków kolonialnych po panujących tutaj kolejno Portugalczykach, Holendrach i Anglikach, ale również wspaniałą dzielnicę chińską pełną malutkich galerii i antykwariatów oraz zabytkowych domów chińskich. Warto także obejrzeć Masjid Kampung Kling – niezwykły meczet – zamiast kopuły wieńczy go dach w kształcie piramidy, a zamiast minaretu ma kwadratową pagodę.

Penang
Stan Penang składa się z wyspy Penang oraz wąskiego pasa lądu, Seberang Prai. Wyspa Penang położona jest zachodniego wybrzeża Półwyspu Malajskiego. Obejmuje ona zasadniczą część stanu Penang. Jest to jeden z najbardziej popularnych na świecie malajskich regionów turystycznych.Słynna jest nie tylko stolica stanu, Georgetown - miasto o bogatej historii, ale również rozległa plaża Batu Feringghi, usiana przepięknymi hotelami ze wspaniałym widokiem na morze.

Langkawi
Archipelag Langkawi obejmujący 99 wysp położony jest przy zachodnim wybrzeżu Malezji na wodach Morza Andamańskiego. Największa z nich o tej samie nazwie zajmuje powierzchnię ok. 478 km2. Wyspa słynie z szerokich piaszczystych plaż okolonych maleńkimi wysepkami, tropikalnych lasów deszczowych oraz bogactwa fauny i flory. Turystyka na Langkawi zaczęła się rozwijać stosunkowo niedawno i od samego początku nadano jej charakter ekologiczny. Będąc na Langkawi zobaczycie Państwo lasy deszczowe z wodospadami, barwny Park Ptaków, farmę krokodyli i Akwarium "Podwodny Świat" z egzotycznymi gatunkami ryb. Zachęcamy również do eskapady na malownicze sąsiadujące wysepki kryjące wiele tajemniczych jaskiń. Wyspa określana jest często jako wolnocłowy raj dla miłośników nurkowania oraz amatorów luksusowych hoteli i rajskich krajobrazów.

Wyspa Redang
Niewielka wyspa położona na Morzu Południowochińskim, 22 km od wschodniego wybrzeża Malezji. Razem z 8 innymi wysepkami należy do Morskiego Parku Narodowego, który utworzony został w 1991 roku. Od tej pory, wyspy stały się popularnym miejscem wypoczynku. Są tu piękne plaże z piaskiem białym jak mąka, krystalicznie czyste wody, w których można znaleźć niezwykłe ogrody rafy koralowej pełne bajecznych ryb i żółwi. Jest rajem dla poszukujących prywatności, odosobnienia, ciszy i spokoju. Oprócz nurkowania wyspa oferuje również inne sporty wodne - łódki, kajaki, rowery wodne, windsurfing. Na wyspie znajduje się również fragment dżungli, gdzie zobaczyć można malownicze wodospady, jeziorka oraz liczne okazy egzotycznej fauny i flory. Na odludnych zatoczkach można też zobaczyć żółwie składające jaja.

Wyspa Borneo
Trzecia pod względem wielkości wyspa na świecie - Borneo o powierzchni 736 tys. km2, leży na równiku na Morzu Południowo-Chińskim. Terytorium Borneo podzielone jest między Indonezję (Kalimantan), Sułtanat Brunei oraz Malezję. Północna część Borneo należąca do Malezji dzieli się na 2 stany Sabah i Sarawak. Turystów przyciągają w ten rejon liczne atrakcje: wielowiekowe lasy deszczowe zamieszkane przez rzadkie gatunki zwierząt: m.in. orangutany i nosacze, bezludne wyspy, na których plażach żółwie składają jaja, bogata kultura etniczna i różnorodność ludów tu żyjących. Tutaj wypocząć też można na piaszczystej plaży w luksusowym hotelu lub wspiąć się na najwyższy szczyt Azji Południowo-Wschodniej, jakim jest Mount Kinabalu mierzący 4.101 m n.p.m. i stąd podziwiać wspaniałą panoramę lub zapierający dech w piersi wschód słońca.

Wyspa Sipadan
Znajduje się na północ od Borneo i jest miejscem, gdzie przybywają amatorzy nurkowania z całego świata. Sipadan to wierzchołek wapiennej iglicy wyrastającej z dna morskiego na wysokość 600 m.

Niah Caves
Grotołazi amatorzy powinni umieścić w planie podróży zwiedzenie Wielkiej Jaskini w Parku Narodowym Niah Caves. Należy ona do największych jaskiń na świecie. Badania archeologiczne wykazały, że ludzie mieszkali w rejonie tych jaskiń już 40 tyś lat temu.