Tanie loty do Turku

Zamek w Turku

Fot. Wikipedia

Najstarsze miasto w Finlandii  założone przez Szwedów wzmiankowane po raz pierwszy już w 1154 roku, duży port morski nad Bałtykiem – w 2007 roku skorzystało z niego aż 3,6 mln pasażerów. Jest to także duże uniwersyteckie miasto o silnych tradycjach –  pierwsza tutejsza szkoła wyższa została założona w roku 1640. Miasto jest również znaną w całym kraju atrakcją turystyczną, ze względu na bardzo długa historię, ciekawe i liczne zabytki oraz dobry stan ich zachowania. Nazwa miasta pochodzi z języka starosłowiańskiego od słowa “tǔrgǔ”, które oznacza “targ” i związane jest z dużym handlowym znaczeniem tego miejsca w czasie jego powstania.

Historia tego miasta jest naprawdę niezwykła I wprawdzie utraciło ono status stolicy na rzeczy Helsinek, jednak przez kilkaset lat począwszy od średniowiecza na roku 1812 skończywszy było to najważniejsze miasto Finlandii pozostające jednak pod znacznym szwedzkim wpływem. Turku było również religijnym centrum kraju, w XIII wieku powstał tutaj pierwszy klasztor franciszkański, a od 1276 zostało utworzone biskupstwo. Następnie na potrzeby coraz liczniejszej rzeszy wiernych wzniesiona została tutaj katedra, którą poświęcono w roku 1300. Wiek XIV był w ogóle najbardziej pomyślny dla Turku, bo miasto rozwijało się w tym czasie nieprzerwanie wchodząc w skład tzw. ligi hanzeatyckiej jednoczącej handlowe porty w obrębie Bałtyku i Morza Północnego. Niestety wojny toczące się w II poł. XVI wieku w Europie oraz niepokoje wewnętrzne w samej Finlandii spowodowały spadek dynamiki rozwoju Turku – nie były to już lata złotej ery jak to nazywano wcześniejsze czasy, jednak przyznać należy, że miasto jedynie lekko podupadło w owym czasie. Następnie za panowania królowej Krystyny za wstawiennictwem tutejszego księcia-gubernatora Per Brahe dekretem królewskim z dnia 26. marca 1649 roku został powołany do życia uniwersytet w Turku, co przyczyniło się do ożywienia miasta, napływu w jego obręb licznych przedstawicieli inteligencji, zarówno w postaci chętnych do nauki żaków jak i ich wykształconych wykładowców, przewodników po krainie wiedzy. Samemu miastu jak i całej Finlandii zagrażała potęga sąsiadującego z nią Imperium Rosyjskiego, które w początkach XIX wieku doprowadziło do wcielenia terytorium tego kraju we własne granice, kosztem jednak znacznych ustępstw ze strony carów na rzeczy Finów. Nie był to jednak koniec katastrof miasta, w 1827 roku strawił je ogromny pożar niszcząc dużą cześć zabudowań drewnianych, które w trakcie odbudowy zastąpiono nowoczesną wówczas kamienną i ceglana architekturą w stylu klasycystycznym. Finlandia odzyskała niepodległość w roku 1917 i od tego czasu Turku pozostaje jednym z najważniejszych miast w  kraju obierając w XX wieku rolę centrum przemysłowego – mieszczą się tutaj między innymi stocznie oraz naukowo-kulturalnego

Klimat tego miasta wprawdzie nie jest tak gorący jak w krajach śródziemnomorskich, jednak nikt się tego raczej nie spodziewa wybierając się do północnoeuropejskich miast takich jak na przykład Turku. Średnia temperatura w styczniu wynosi około -5 stopni, natomiast latem to około 18 stopni, jest to więc miejsce chłodniejsze niż Warszawa o czym należy pamiętać wybierając się tam. Opady atmosferyczne rozkładają się w roku w miarę równomiernie z niewielkim naciskiem na drugą połowę roku, najsuchszym i najbardziej słonecznym okresem roku jest wiosna.

Najbardziej charakterystycznym elementem miasta jest średniowieczny zamek, o prostej bryle, jednak całość zabudowy staromiejskiej zabudowy sprawia wrażenie jakby przeniesione zostało wprost z dawnych wieków. Przyjemnym doświadczeniem jest spacer wśród charakterystycznej dla północy, ciężkiej kamiennej architektury z nielicznymi dawnymi drewnianymi budynkami. Łatwo w takim otoczeniu wyobrazić sobie potężnych brodatych wojowników, którzy w średniowieczu panowali na europejskich morzach – właśnie w takim otoczeniu dorastali i żyli. Stąd architektura Turku jest surowa, mało zdobna i koncentruje się głównie na walorach użytecznych, jednak mimo wszystko nie jest pozbawiona piękna tkwiącego w harmonijnych proporcjach tych dawnych budowli.