Zwiedzanie Lwowa

Sobór św. Jura

Początki katedralnej cerkwi archidiecezji lwowskiej Ukraińskiego Kościoła Greckokatolickiego sięgają XIII w. Na wzgórzu świętojurskim stała kaplica i domki mnichów-pustelników. Według legendy mnisi zamieszkiwali też naturalne pieczary we wzgórzu. Około 1280 r. książę Lew wzniósł pierwszą drewnianą cerkiew, która została spalona przez Kazimierza Wielkiego w 1340 r. Murowaną świątynię zaczęto wznosić w 1363 r., a jej budowa trwała 74 lata. Od 1539 r. cerkiew nosi miano katedralnej. W XVIII wieku została wyburzona z zamiarem zbudowania nowej. W latach 1744-1764 zbudowano obecny sobór w stylu rokoko. Obok świątyni wznosi się niewielki, również rokokowy, pałac arcybiskupów greckokatolickich  i dzwonnica (z najstarszym lwowskim dzwonem, datowanym na 1341 rok). Całość stanowi niezwykle malowniczy, widoczny z daleka zespół architektoniczny.

Katedra ormiańska

To jeden z najstarszych i najcenniejszych zabytkowych kościołów Lwowa. Świątynie zbudował w XIV w. na terenie dzielnicy ormiańskiej Lwowa śląski budowniczy Doring, wzorując się na słynnej katedrze ormiańskiej w Ani na Zakaukaziu. Ówczesna budowla funkcjonuje dziś jako znacznie przebudowane prezbiterium. Katedra składa się z trzech części: średniowiecznego prezbiterium z XIV w., zbudowanego w stylu wschodnioormiańskim; starszej części nawy głównej z XVII w., zbudowanej w stylu renesansowym z kasetonowym stropem na beczkowym sklepieniu (po renowacji w XIX w. nadano styl barokowy) oraz modernistycznej, nowszej części nawy głównej, z małą kopułą pokrytą dekoracją mozaikową o motywach wschodnich.

Kamienica Królewska

Ta renesansowa kamienica na lwowskim Rynku, została zbudowana w 1580 roku dla greckiego kupca Konstantego Korniakta. Później znalazła się w posiadaniu Jakuba Sobieskiego, a po jego śmierci — króla Jana III Sobieskiego, który przebudował ją na pałacową rezydencję z okazałymi komnatami i salą audiencjonalną. Kamienica została przebudowana z dwóch wcześniejszych, gotyckich kamienic, stąd jej podwójna szerokość. Wejście zdobi bogaty portal. Wewnątrz znajduje się arkadowy dziedziniec, a elewację wieńczy attyka, w której umieszczono figury przedstawiające postać króla w koronie i orszak zbrojnych rycerzy. W roku 1686 podpisano tutaj traktat pokojowy z Rosją (tzw. traktat Grzymułtowskiego). W kamienicy tej od roku 1908 do pierwszej okupacji sowieckiej Lwowa (1939) mieściło się Muzeum Narodowe imienia Króla Jana III. Dziś znajduje tutaj muzeum historyczne.

Kopiec Unii Lubelskiej

Kopiec na wzgórzu zwanym Wysokim Zamkiem został usypany z okazji trzechsetnej rocznicy Unii Lubelskiej. Został wzniesiony dzięki inicjatywie i wkładowi finansowemu Franciszka Smolki. W dniu wmurowania kamienia węgielnego (11 sierpnia 1869) w uroczystym nastroju sypano tam ziemię ze wszystkich stron Polski, a nawet z grobów: Mickiewicza, Słowackiego i gen. Kniaziewicza. Ziemię pod kopiec brano ze splantowanego szczytu wzgórza, a kamienie w pewnej części z zabytkowych ruin zamku obronnego. Ze szczytu (413 m n.p.m) roztacza się wspaniały widok na miasto i okolicę.

Dworzec Główny

Eklektyczny dworzec kolejowy we Lwowie wzniesiono w latach 1899–1904 według projektu Władysława Sadłowskiego. Był to ówcześnie największy dworzec Galicji, a dziś jest jednym z najcenniejszych zabytków polskiej architektury i techniki początku XX w. Fasada budowli utrzymana jest w neorenesansowo-secesyjnej stylistyce, z przeszklonym dachem arkadowym. W niszach po obu stronach wejścia głównego stoją dwa alegoryczne posągi "Handel" i "Przemysł", nad portalem znajdują się rzeźby symbolizujące Lwów i kolej. Hala peronów, nakryta wielkiej rozpiętości przęsłami sprawia wrażenie lekkości i elegancji. Przęsła oraz stalowe użebrowanie do budowy hali zostało wykonane w Fabryce Wagonów i Maszyn w Sanoku (obecny Autosan). Jest to najdoskonalsza konstrukcja inżynierska Lwowa epoki secesji. W latach 1946-1951 poczekalnie zostały przebudowane na styl stalinowskiego socrealizmu. Dworzec Główny jest najważniejszym punktem komunikacyjnym miasta.

Cmentarz Łyczakowski

To najstarsza zabytkowa nekropolia Lwowa, położona na malowniczych wzgórzach wśród pięknego, specjalnie zaprojektowanego, starego drzewostanu tworzącego szereg alei. Został założony w 1786 i jest jednocześnie jedną z najstarszych nekropolii istniejących w Europie do dziś. Cmentarz jest miejscem pochówku wielu wybitnych, zasłużonych dla Polski ludzi kultury, nauki i polityki. Na cmentarzu znajduje się wiele zabytkowych nagrobków o wysokiej wartości artystycznej, przedstawiających alegoryczne postaci i wizerunki zmarłych, a także liczne kaplice, edykuły, kolumny i obeliski, w różnych stylach.

Cmentarz Obrońców Lwowa - Cmentarz Orląt

Jest to niezależna część cmentarza Łyczakowskiego. Znajdują się na nim mogiły uczestników obrony Lwowa i Małopolski Wschodniej, poległych w latach 1918–1920 lub zmarłych w latach późniejszych. Często nazywany jest Cmentarzem Orląt, gdyż spośród pochowanych tam prawie 3.000 żołnierzy, większość to Orlęta lwowskie - czyli młodzież szkół średnich i wyższych oraz inteligencja. Dla wielu Polaków jest to miejsce święte.