Zwiedzanie Meksyku (Mexico City)

Park Chapultepec i Templo Mayor

„Park koników polnych” to zielone płuca miasta i jednocześnie legendarne miejsce założenia Tenochtitlan. W jego centrum, na wzgórzu Pałac Królewski i rezydencja urzędującego prezydenta. Ale główną atrakcją jest Templo Mayor – ta ogromna świątynia zbudowana przez Azteków w XIV i XV w. Świątynia ta wznosi się w miejscu, gdzie Aztekowie ujrzeli stojącego na opuncji orła z wężem w dziobie, który według legendy wskazał miejsce na budową miasta. Górne świątynie były poświęcone Huitzilopochtli, bogowi wojny i Tlalocowi, bogowi deszczu. Ścieżka prowadząca wokół budowli pozwala sobie wyobrazić jej wielopoziomowy układ, mimo, że początkowo trudno się zorientować w topografii, gdyż Hiszpanie zburzyli dwie trzecie świątyni, a kamienia użyli do budowy własnych pałaców i kościołów. Obok świątyni wybudowano bardzo ciekawe i nowoczesne muzeum, w którym wyeksponowano wszystko, co związane z kulturą Azteków znaleziono w czasie wykopalisk, w tym autentyczny kamień przedstawiający poćwiartowane ciało Coyolxauhqui, oraz makiety pokazujące, jak wyglądały Tenochtitlan i Templo Mayor przed przybyciem konkwistadorów.
W Pałacu Prezydenckim nie sposób ominąć wspaniałych murali w tym tryptyk „Historia Meksyku” autorstwa jednego z największych artystów Meksyku - Diega Rivery.

Zócalo i Pałac Narodowy

Plac Konstytucji to serce starówki, historii i współczesności Meksyku, miejsce popularnych koncertów i świadek najważniejszych wydarzeń. To największy plac w mieście (trzeci co do wielkości na świecie), przy którym mają swą siedzibę najważniejsze urzędy. Po jego zachodnie stronie wznosi się Pałac Narodowy - dziś siedziba władz Meksyku i Archiwów Państwowych. Został on zbudowany przez Corteza na miejscu pierwotnego pałacu Azteckiego władcy Montezumy II. Turyści mogą wchodzić do środka, podziwiać dziedziniec i monumentalne murale autorstwa Diego Rivery, dekorujące główną klatkę schodową i krużganek piętra. Wysoko nad środkowymi drzwiami pałacu wisi Campana de Dolores (Dzwon Dolores). To właśnie w ten dzwon z miasta Dolores Hidalgo uderzył w 1810 roku ksiądz Miguel Hidalgo na znak rozpoczęcia meksykańskiej wojny o niepodległość.

Xochimilco

To jedna z najniezwyklejszych dzielnic miejskich świata. Swoją wyjątkowość zawdzięcza charakterystycznemu sposobowi uprawy na poletkach zwanych chinampas - otoczonych wodą i po części wręcz pływających, oraz utrzymywania dawnych tradycji wiejskich, mimo tego, że od dawna jest już częścią metropolii miasta Meksyk. Mieszkańcy Xochimilco pływają po kanałach w ukwieconych łódkach zwanych trajineras i mieszkają wśród chinampas pokrytych kukurydzą i kwiatami. Obecnie rolnictwo w Xochimilco nie ma już takiego znaczenia (choć nadal jest istotne), a kanały stanowią niewielki fragment obszaru, który zajmowały w przeszłości. W 1987 roku obszar poletek chinampas w Xochimilco został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO razem z historycznym centrum Meksyku. Przynajmniej dwukrotnie pojawiło się zagrożenie, że Xochimilco zostanie usunięte z listy UNESCO z powodu zniszczenia strefy chinampas i zagrożenia dla całego regionu, jakie niesie ze sobą rozwój urbanizacyjny stolicy Meksyku.

Katedra

Katedra w Meksyku to największy kościół Ameryki Łacińskiej, stanowi serce najbardziej rozległej diecezji na świecie. Jej wieże wznoszą się 67 m. ponad poziom Zocalo. Niewielki kościół istniał tutaj już w czasach Cortesa, jednak dopiero w 1544 roku zapoczątkowano konstrukcję kościoła wzorowanego na katedrze w Sewilli. Okazała budowla z bazaltu i granitu została ukończona dopiero w1689 roku Ale ostateczne prace, w tym budowa wież, zostały ukończone dopiero w 1813 r. Katedra została zbudowana na miejscu tzompantli - miejsca służącego Aztekom do składania czaszek z ofiar. Monumentalna katedra jest raczej mroczna, lecz delikatnie rozjaśnia ja łagodne światło przenikające przez współczesne witraże. Wnętrze długie na 100 m i szerokie na 46 m podzielono na 5 naw. We wnętrzu zachwycają Altar del Perdon (Ołtarz Przebaczenia) z ogromnym retabulum z XVII-w oraz frapujący Ołtarz z Czarnym Chrystusem. Według legendy, postać Zbawiciela pochłonęła truciznę z kielicha przeznaczonego dla proboszcza. Figura Chrystusa sczerniała, ale ksiądz przeżył. Na końcu środkowej nawy widać wspaniały, ukończony w 1737 r Altar de los Reyes (Ołtarz Królów), jedno z arcydzieł churrigueryzmu.

Katedra Matki Boskiej z Gwadelupe

To prawdopodobnie najświętsze miejsce obu Ameryk. Matka Boska jest na tym obrazie to patronka chrześcijańskiego Meksyku – odpowiedniczka naszej Matki Boskiej Częstochowskiej. Najświętsza Panienka z Gwadelupe widniejąca na obrazie jest niecodziennie przedstawiona - ma ciemną skórę i wyraźne indiańskie rysy. A to dzięki wydarzeniu z 12 grudnia 1531 roku, kiedy to ukazała się ubogiemu Indianinowi Juanowi Diego i rozmawiała z nim w języku miejscowych - nahuatl. Dzięki podobieństwu do azteckiej bogini Tonantzin, kult „indiańskiej Madonny” szybko rozniósł się po całym Meksyku, a wkrótce i całej Ameryce. Na miejscu objawienia postawiono kościół, tłumnie odwiedzany przez pątników z całego Nowego Świata. W XX wieku uszkodzony po nieustannych trzęsieniach ziemi kościół został zamknięty, a obraz Matki Boskiej przeniesiono tuż obok do nowo wybudowanej wielkiej świątyni, w której pielgrzymi mogą podziwiać święty wizerunek podjeżdżając doń na specjalnych pasach transmisyjnych. Do świątyni prowadzi do niej kilkusetmetrowa aleja, którą żarliwi katolicy pokonują na kolanach. Matka Boska z Gwadelupe została patronką miasta Meksyk a 12 grudnia stał się jednym z najdonioślejszych świąt wszystkich Meksykanów.

Muzeum Antropologiczne

W tym wyjątkowym miejscu znajdują się najbogatsze zbiory sztuki prehiszpańskiej na świecie. Muzeum Antropologiczne to jedna z największych atrakcji miasta. Szczyci się przede wszystkim posiadaniem w swych zbiorach bazaltowego słonecznego kalendarza z wizerunkiem boga słońca Tomatiuha (czyniący dzień) ale w nowoczesnych salach mieści się cały dawny Meksyk „w pigułce” - najważniejsze eksponaty z historii plemion indiańskich: Olmeków, Zapoteków, Miksteków, Tolteków, Majów, Azteków i wielu innych. Jest oryginał azteckiego kalendarza, są wielkie olmeckie głowy, słynny pióropusz Montezumy a także mnóstwo posągów bogów Majów i Zapoteków - zabranych z Chichen Itza, Uxmal, Teotihuacan i setek innych miejscowości. W muzeum można także zobaczyć jak pierwotnie wyglądało Palenque. W swych zbiorach posiada pochodzące stamtąd setki przedmiotów, w tym dawne naczynia, złotą biżuterię, wyroby z jadeitu, wizerunki przedstawiające rozliczne bóstwa meksykańskie - w tym boginię Coatlicue - panią życia, śmierci i ziemi.

Różowa Dzielnica

Zona Rosa to wizytówka nowoczesnego, nastawionego na turystów Meksyku. To bezpieczna dla turystów dzielnica w centrum miasta znana z urokliwych deptaków, dobrych restauracji, barów, kantyn, dyskotek, nocnych klubów.