Zwiedzanie Nikozji

Selimiye Camii

Wspaniały meczet Selimiye Camii, który początkowo pełnił funkcję rzymsko-katolickiej katedry Ayía Sofía, stanowi najstarszy zabytek sztuki gotyckiej na Cyprze, wzniesiony przez francuskich rzemieślników, którzy przybyli tu w czasie wypraw krzyżowych. Budowa rozpoczęła się w 1209 r. (za panowania króla Henryka I z dynastii Lusignanów) i ciągnęła się przez 150 lat. Katedra stanowiła miejsce koronacji książąt z rodu Lusignanów na władców Cypru. Niestety W 1570 r. osmańscy zdobywcy Nikozji wyładowali swoją agresję, zwłaszcza na katedrze: tnąc ambonę i ławki na opał, otwierając groby, rozrzucając spoczywające w nich szczątki i usuwając kamienie nagrobne, z których później zrobiono posadzki. Nieliczne ocalałe nagrobki trafiły do pomieszczenia dawnej kaplicy bocznej lub do muzeum. Niemal natychmiast po podboju dobudowano dwa, nie pasujące do reszty minarety o wysokości 50 m, które dziś stanowią idealny punkt orientacyjny, jako że wznoszą się prawie dokładnie pośrodku starego miasta. Na dziedzińcu Turcy Osmańscy niezwłocznie postawili fontannę do ablucji, z niszami o trójlistnych łukach krzyżowych. Nazwę świątyni zmieniono na Selimiye Camii dopiero w 1954 r. Meczet nadal służy za świątynię, dlatego nie określono godzin zwiedzania, można jednak wejść do środka w czasie odmawianej pięć razy dziennie modlitwy, trzeba tylko mieć na sobie przyzwoite ubranie, zdjąć buty i zachowywać się cicho. Wnętrze gotyckiej budowli jest niezwykle przestronne, co zapowiadają już jej zewnętrzne rozmiary.

Mury obronne

Mury weneckie są najbardziej znaną atrakcją Nikozji. Mają one 4,5 km długości, 11 bastionów i 3 bramy: Famagustiańską, Pafijską i Kireńską (w części tureckiej). Do dzisiaj zachowały się jedynie fragmenty murów. Pięć bastionów w tureckiej części Nikozji nie znalazło  praktycznego zastosowania, choć fosy wykorzystano jako parkingi. Dawna rezydencja wiceprezydenta na bastionie Cephane (Quirini) obecnie pełni rolę pałacu prezydenckiego. Na bastionie Musalla (Barbaro) armia urządziła Muzeum Walki Narodowowyzwoleńczej, które ma być przeciwwagą dla podobnego obiektu, otwartego w południowej Nikozji.

Muzeum Cypru

To najważniejsze muzeum archeologiczne na wyspie, wzniesione w 1908 roku. Prezentuje wspaniałą kolekcję zabytków archeologicznych z obszaru Morza Śródziemnego. Zgromadzono tu eksponaty z epok: neolitu, brązu, okresu rzymskiego, a także zbiór egipskich amuletów i posąg Apolla z lirą.

Muzeum Etnograficzne

Urządzono je w dawnym klasztorze (tekke) derwiszów z bractwa maulawijja (mevleviya), które działało aktywnie do 1954 r., mimo że władze tureckie znacznie wcześniej uznały je za nielegalne. Tekke datuje się na początek XVII w. Jak to często bywa na Cyprze, swym urokiem usuwa ono w cień większość zgromadzonych w nim eksponatów. Pośrodku wnętrza można podziwiać wykonany z drewna sosnowego, obrotowy parkiet dla mniej więcej dziesięciu tańczących derwiszów, powyżej zaś znajduje się galeria dla akompaniujących muzyków.

Brama Famagusty

Jedna z bram murów obronnych miasta, nazywana Bramą Famagusty, została odrestaurowana i obecnie mieści się przy niej Miejskie Centrum Kultury. Korytarz i izby po obu jego stronach używane są do urządzania wystaw, konferencji, wykładów i występów. Jedna z najbardziej typowych dzielnic miasta, znajdująca się blisko Bramy Famagusty również została odnowiona.

Dom Chatzigeorgiakis Kornesios

Jest najważniejszym XVIII-wiecznym budynkiem w Nikozji, który po odrestaurowaniu wygrał konkurs "Europa Ostra". Kiedyś rezydencja Dragoman Chatzigeorgiakis Kornesios, obecnie mieści Cypryjskie Muzeum Etnologiczne.

Meczet Omera

Pierwotnie kościół, zamieniony na meczet w 1571 r. przez Mustafę Pasha, który wierzył, że XIV-wieczna świątynia pod wezwaniem św. Marii została zbudowana w miejscu, gdzie zatrzymał się prorok Omer, gdy odwiedził Nikozję. Większość oryginalnych budynków została zniszczona przez artylerię otomańską. Drzwi do głównego wejścia należą do XIV-wiecznej budowli lusignańskiej. Pozostałości budowli z okresu późnego renesansu można zobaczyć po północno-wschodniej stronie.

Kościół Faneromeni

Zbudowany w 1872 r., uważany za największy kościół w Nikozji. Marmurowe mauzoleum we wschodniej części zawiera relikwie biskupów i duchownych, straconych przez Turków w 1821 r.

Katedra Agios Ioannis (św. Jana)

Wybudowana przez arcybiskupa Nikiforosa w 1662 r. Jej XVIII-wieczne mury ozdobiono scenami z Biblii, oraz sceną ponownego odnalezienia relikwii Św. Barnaby z Salami. Katedrę poświęcono Św. Janowi Teologowi (Agios Ioannos Theologos).